Her Liberator

Chapter Forty-six

Mitsuki's P.O.V

Halos pagpawisan ako ng malagkit habang naglalakad pauwi ng bahay.

Alam ko kasing sa mga ganitong oras ay gising na si Nishinoya at nagjojogging na, napaka-imposible naman na hindi mapadaan 'yon dito sa amin.

Huminga ako ng malalim ng maabot ko ang gate namin, dali dali akong pumasok sa loob ng bahay dahil sa kaba. Nagulat na lamang ako ng makita ko si Mommy sa kusina.

"Oh, good morning!"

"Morning mom" maikling tugon ko at dumiretso sa banyo ng kwarto ko.

Dali-dali akong naligo at nag-ayos, mabuti na lang talaga at napaka-aga ng bullet train mula Tokyo papuntang Miyagi.

Habang nag-susuklay ay tumunog ang phone ko. When I checked the caller ID, it was kuya. I'm quite disappointed when the caller was not Nishinoya.

I pressed the answer button and put the call on loudspeaker. "Hello, bakit ka napatawag?" Walang ganang saad ko.

"What the hell Mitsuki? Where are you right now?" He asked on a teasing tone.

"Nasa bahay ako, why do you care?" Tugon ko at inilapag ang hawak kong suklay sa study table ko.

Dinig ko ang pagtawa niya mula sa kabilang linya, "How did you got in there?" Tatawa tawang tanong niya.

"Duh? Obviously I took the train. I didn't bother to wake you up, baka ma-late pa ako sa school." Sagot habang umiirap kahit di naman niya nakikita.

"Akala ko nagmarathon ka papunta jan." Matawa tawa pa ring saad niya.

Napakunot ako ng noo. "Are you stupid kuya?" Inis kong sagot.

He just laughed before answering me. "Nope, you're just too obvious. You're too excited to meet Nishinoya."

I paused for a bit, what the hell is he saying? "Hindi ko alam kung anong sinasabi mo kuya, normal lang na umalis ako ng maaga d'yan since my school is here in Miyagi not in Tokyo. Gets?" Depensa ko.

Muli itong napatawa, seems like he's too amused by what I've said. "You've never been this early Mimi-chan."

Natigilan ako.

"H-hey, hindi na ba pwedeng magbago? Like, you're always complaining about me being so sleepyhead in the morning. Atsaka, I didn't bother to wake you up kanina since you're tired from yesterday." Mahabang paliwanag ko sa kanya.

"Okay but I won't buy that one. Akala mo 'di ko alam na susunduin ka ni liberong pandak d'yan sa bahay niyo. Don't me Mitsuki, I'm not just an ordinary Nii-chan for you." Pang-aasar niya.

I immediately ended the call after he said that. Tangina! How the hell did he knew about that?

"Argh! Kuya, I hate you!" Bulalas ko.

——————————

Kuroo Tetsuro's P.O.V

Napatawa na lang talaga ako ng malakas matapos patayin ni Mitsuki ang tawag.

She's too obvious, she really likes that libero huh.

"Kuroo, kanina ka pa tawa ng tawa jan. Tuloy na tayo sa morning practice." Paninita ni Kai sa'kin.

"Sorry, natutuwa lang ako sa kapatid ko" tumayo ako at pinagpag ang jersey shorts ko. "Okay team! Continue!" Anunsyo ko at nagsi-tayuan naman ang mga ito.

Habang naglalakad papuntang center court ay di ko mapigilan ang mapangisi.

Flashback

Kakarating ko lang ng bahay at mukhang tulog na si Mitsuki dahil wala siya sa sala kung saan siya madalas tumambay kapag nandito siya.

"I'm home!" Sigaw ko habang nagtatanggal ng sapatos.

Lumabas si mama mula sa kusina, mukhang tapos na rin silang maghapunan. "Oh, nandito ka na pala. Si Mitsuki, hindi mo ba kasama?" Tanong nito na kaagad namang ikina-kunot ng noo ko.

"Hindi, I thought she's already here. Inunahan niya akong umuwi eh." Tugon ko.

"Ganun ba? Baka umuwi na siya pero hindi ko lang napansin." Aniya bago pumasok ulit ng kusina habang ako naman ay umakyat papuntang kwarto ni Mitsuki, imposibleng 'di pa nakaka-uwi 'yon. Walang ibang mapupuntahan 'yon dito maliban sa Nekoma High at dito sa bahay.

Nang marating ko at pintuan ng kwarto niya ay nakahinga ako ng maluwag, she's here dahil bahagyang naka-bukas ang pinto ng kwarto niya. Kumatok ako pero walang sumasagot kaya naman nagtaka ako at pumasok.

I was right, she's here sleeping. Siraulong babae 'to 'di man lang nagpakita muna kay mama bago natulog. I was about to leave her room pero nakita ko 'yung phone niya na umiilaw ilaw.

When I picked here phone up ay bumungad ang 4 missed calls from Nishinoya at 3 unread messages. I respect her privacy but I'm too curious, sorry Mitsuki.

Lahat ng message ay iisa lang ang sinasabi.

From: Noya

Please, payagan mo na akong sunduin ka.

Received: 7:21 pm

Napangisi na lang ako dahil sa kalokohang naisip ko. I pressed the reply button and typed 'Yes, ofcourse pwede mo ako sunduin sa bahay babe <3.' and then I tapped the send button. Nang makita kong na-send ito ay agad kong binura iyon sa sent messages.

Ibinalik ko na ang phone niya kung saan ko man ito nakuha at dahan dahan akong lumabas ng kwarto niya.

End of Flashback

I'm pretty sure, hinding hindi tatantanan ng liberong iyon lalo na't tinawag siya nitong 'BABE'. Aakalain niya sigurong sinasagot na siya ng kapatid ko.

Hindi ko na lang mapigilan ang mapa-iling, parehas naman silang may gusto sa isa't-isa pinapatagal pa nila parehas namang marupok.

Tsk! Tsk!

Umiling nalang ako at nag-focus sa practice, tatawagan ko na lang si Mitsuki mamayang hapon para maki-balita.

—————

Author's Note:

Heya! Here's a short update after a long time. I hope you liked it.

P.s. I am sorry for grammatical errors and typographical errors. Hehe. Twice na ako nag-proof read so hopefully konti lang yung typo errors. Hihi.

Love lots people, keep safe everyone! ♥️