" អុំដួសបាយមក "
" អ្នកប្រុសតូច កើតអីមែនទេបានអង្គុយសម្លក់បាយមិនឈប់ចឹង "
" អត់ទេខ្ញុំគ្រាន់តែល្វើយ "
" គ្រុនមែនទេ? "
ជុងហ្គុក ក៏យកដៃស្ទាបថ្ងាស ថេហ្យុង ថ្នមៗ តែត្រូវនាយក្រវាសដៃចេញ។
" កុំប៉ះខ្ញុំ "
" នៅខឹង? "
" ឆឹស! "
មិនស្ដីតនាយក៏បែរមកញាុំបាយធ្វើមិនដឹង ក្នុងចិត្តលួចសើចគេចង់គាំងទៅហើយ នេះពូស្គាល់ គីម ថេហ្យុង ឬអត់បើពូស្គាល់តែស្គាល់ស្ទើរពូតាមជើងគេមិនទាន់ទេ នៅក្នុងបន្ទប់គ្រាន់តែពូប្រាប់ថានាំទៅដើរលេងដើម្បីប៉ះប៉ូវ ច្រម៉ក់ គីម ថេហ្យុង អរចង់ហោះទៅហើយ បានន័យថានាយធ្វើជាខឹងនិងពូ ព្រោះចង់ឲ្យពូតាមលួងតាមចិត្តគេគ្រប់យ៉ាងនោះអី។
" ប៊ីន! "
" បាទ! ចៅហ្វាយ "
" ខលទៅ ណាមជុន សុំច្បាប់ឲ្យគេមួយថ្ងៃផង "
" អៅ! អ្នកប្រុសតូចកើតអីមែនទេ? "
" ចង់ឲ្យយើងយកកាំភ្លើងញាត់មាត់ឯងឬ? "
" បាទ! សុំទោសចៅហ្វាយ "
ប៊ីន ដើរចេញទៅចាត់ការរឿងនេះឲ្យ។ ថេហ្យុង អង្គុយសម្លក់មុខ ជុងហ្គុក មិនដាក់ភ្នែកនឹករឿងកាលពីយប់មិញ គេចង់អ៊ួលបាយចេញមកក្រៅ។
" សម្លក់ស្អី? "
" ខ្លាចគេដឹងចរឹក លាក់កំនួច "
" ខ្លាចនរណាដឹង កូនចៅយើង អុំ? គេដឹងអស់ហើយ ថាចរឹកយើងយ៉ាងម៉េច នៅតែឯងទេដែលមិនទាន់ដឹង "
" ផ្ដាច់ការ ឃោរឃៅ ល្មោភកាមនេះចរឹកលោក "
" ពីយប់មិញនិយាយគ្នាថាម៉េចខ្លះ? "
" ហាមខ្ញុំមិនឲ្យផ្គើនតែចរឹកលោកនរណាទ្រាំផ្គើនមិនបាន "
" ចរឹកយើងយ៉ាងម៉េច? ចរឹកយើងតាំងពីដើមមកចឹង "
" គួរឲ្យស្អប់ "
" យើងគួរឲ្យស្លាញ់ពីកាល? "
" ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅកុំនិយាយរកខ្ញុំ "
" ហឹស! គិតថាឯងជាស្អី មកបញ្ជាយើង? "
" ចិត្តខ្មៅ សម្ដីអាក្រក់ អត់មាយាទ "
" បិុនជេរណាស់តើ បានចាប់ប្រដៅចេញម្ដង "
បញ្ចប់ប្រយោគនាយក៏ចូលទៅជិត ថេហ៍ និងចាប់គេថើបមុខគេឯង។
" នែ៎!លោកអឹម... "
" អ៊ួយ! ចៅហ្វាយ? "
" កុំមើល "
ប៊ីន និងអ្នកផ្សេងទៀតដែលនៅទីនេះនាំគ្នាបែរមុខចេញ ព្រោះមិនចង់ឃើញ។
" គួរឲ្យខ្ពើម "
" ថែមទៀតទេ? "
" ចេញទៅ... "
ថាហើយ នាយក៏ក្រោកវុឹងសម្ដៅទៅបន្ទប់ តែត្រូវ ជុងហ្គុក ចាប់ចុះមកវិញនិងបីគេទៅរកឡានតែម្ដង កូនចៅនាយតាមទៅបើកទ្វារមិនចង់ទាន់។ ចូលដល់ក្នុងឡាន ជុងហ្គុក ឲ្យ ប៊ីន បើកចេញទៅ នាយចាប់ ថេហ្យុង ឱបជាប់ក្នុងរង្វង់ដៃមិនឲ្យរើទៅណារួច។
