ក្រោយពីចេញពីមន្ទីពេទ្យជាមួយគ្នា ជុងហ្គុក ឲ្យប៊ីន បើកឡានជូនគេនិង ថេហ្យុង ទៅហាងលក់ផ្លែឈើមួយកន្លែង និងទិញនំចំណីខ្លះ មកជូនលោកគី ផងដែរ។ ក្នុងឡាន តាំងពីចេញរហូតដល់ត្រឡប់មកវិញ ឃើញថាស្ងាត់ជ្រៀបតែម្ដងមិនឮសម្លេងមាត់មួយក្អឹក ព្រោះថា ថេហ្យុង នៅខឹងនឹង ជុងហ្គុក នៅឡើយ ជាទម្លាប់ឲ្យតែចៅហ្វាយមិនស្ដីរកគ្នា ប៊ីន ក៏មិនហ៊ានមាត់កអីដែរ។ គេ ងរបែបនេះមិនដឹងអស់ប៉ុន្មានម៉ោងហើយទេ តែមួយម៉ាត់ក៏មិនស្ដីរកនាយដែរ។ រីឯ ជុងហ្គុក ក៏មិនលួងដូចគ្នា នាយដឹងចរឹក ថេហ្យុង បើខឹងគឺខឹងអាក្រក់ចឹងឯង បើអង្គុយតែលួងកាន់តែបានចិត្ត ហើយឌឺផ្គើននាយលើសដើម យល់ល្អបណ្ដោយតាមសិនទៅ។
ចេញទៅជិត1ម៉ោង ថេហ្គុក ក៏ត្រឡប់មកវិញ ជាមួយប៊ីន គេអ្នកកាន់ស្បោងផ្លែឈើនិងនំ មកតាមក្រោយជាមួយកូនចៅនាយពីរបីនាក់ទៀត។
ថេហ្យុង ដើរដំណើរគ្នាជាមួយ ជុងហ្គុក មុខឲ្យស្អុយប៉ែ។ ឃើញបែបនេះ ជុងហ្គុក ក៏លូកដៃទៅឱបចង្កេះមួយក្ដាប់របស់គេ ឲ្យខិតមកជិតខ្លួន។
" លែង កុំប៉ះខ្ញុំ បើថាមិនលួងៗរហូត "
ថេហ្យុង ប្រឹងប្រឡេះដៃនាយចេញពីចង្កេះគេ តែ ជុងហ្គុក រឹតតែឱបណែនថែមទៀត។
" មានលួងឯណា គ្រាន់តែឱបលេងៗតើ "
" ចង់ឲ្យខ្ញុំខឹងស្លាប់មែនទេ? "
" បើអូនស្លាប់បងនឹងស្លាប់ទៅតាមដែរ តាមញ៉ោះអូនបែបនេះទាល់តែអូនឈប់ខឹងបង "
" ហុឹកៗ មនុស្សឆ្កួតឆាប់លែងភ្លាមទៅ "
" ចាប់ដើមទ្រូងប្ដីពេញៗបែបនេះ មិនខ្លាចប្ដីខឹងទេហ៎? "
" រោគចិត្ត "
ថេហ្យុង ដកដៃចេញពីទ្រូងនាយយ៉ាងលឿន ទាំងចង់រលីងរលោង។ ទ្រាំមិនបាន ជុងហ្គុក ក៏ឱនថើបថ្ពាល់ប៉ោងៗគេខ្សឺតៗដោយមិនក្រែង។
" មនុស្សចាស់ចិត្តអាក្រក់ចូលចិត្តធ្វើបាបក្មេង "
" មកពីក្មេងគួរឲ្យចង់វៃ "
" និយាយយកឈ្នះតែរហូត ខ្នាញ់គេអាងថើប សម្លុតគេរួចអាងឱប នេះឬចរឹកម៉ាហ្វៀ? "
" ចុះនរណាឲ្យអូនងរង៉ក់នឹងបងធ្វើអី? និយាយផ្អែមល្ហែមជាមួយបង ស្ដាប់បង្គាប់បងដូចមុន លែងចេះហើយឬ? ចេះតែខឹងៗៗ "
" ហឹស! ប្រុសចង្រៃ "
ថាហើយនាយក៏ប្រុងបោះជំហានដើរទៅតែត្រូវ ជុងហ្គុក ទាញដៃមកវិញ។
