ជាច្រើនសប្ដាហ៍កន្លងទៅ ក្ដីស្រឡាញ់និងក្ដីនឹករលឹករបស់ថេហ្គុក ចាប់ផ្ដើមមានឲ្យគ្នាកាន់ច្រើនឡើងៗ វាច្រើនដល់ថ្នាក់មិនអាចគណនាបាន ធំធេងជាងមហាសមុទ្រ ស្រស់ស្អាតបំផុតក្នុងសកលលោក ។ ពេលខ្លះក៏និយាយទូរសព្ទដល់យប់ជ្រៅរៀងខ្លួនក៏មាន ទោះបីជុងហ្គុក មិនសូវមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ក៏នាយនៅតែកំដរសំណព្វចិត្តរបស់នាយ និយាយទូរសព្ទឬ call video និយាយគ្នាបានដែរ មិនថាតេមកស្មាលណាក៏ដោយ។
ងាកមកមើលថេហ្យុង ឯណេះវិញពេលនេះនាយកំពុងនៅផ្ទះយ៉ុនហ្គី ជាមួយជីមីន ចេញពីសាលាមកជីមីន ក៏បបួលមកទីនេះតែម្ដង។
#ក្នុងសួនក្រោយផ្ទះ...
រាងតូចល្អិតពីរនាក់អង្គុយនិយាយគ្នាបណ្ដើរញាុំនំបណ្ដើរ រីឯម្ចាស់ផ្ទះមិនទាន់ត្រឡប់ពីធ្វើការវិញទេ។
" អាថេហ៍! "
" ហឺម? "
" យើងមានរឿងចង់និយាយ "
" អឺនិយាយមកបូបាច់ទៅកើត "
នាយសម្លក់មុខមិត្តទាំងកំពុងញាត់នំពេញមាត់។
" គឺថាយើងបាត់ដំណឹងពីយូមី ជាងពីរអាទិត្យហើយ ខលទៅនាងដែរតែខលមិនចូល មិនដឹងពេលនេះយ៉ាងម៉េចហើយទេ "
" អរ! យូមី ហ្នឹងទៀតហើយឬ? "
ថេហ្យុង តបទៅវិញហីៗ ព្រោះឲ្យតែរំលឹកដល់ឈ្មោះចាង យូមីម្នាក់នេះនាយដូចមិនចូលចិត្តតែម្ដង មិនដឹងយ៉ាងម៉េចទេ ដូចមិនត្រូវធាតុជាមួយមនុស្សស្រីសោះ។
" ពេលយើងទៅដល់ខន់ដូ របស់នាងម្ចាស់ខន់ដូ ក៏ប្រាប់ថានាងបានរើចេញតាំងពីខែមុនម្ល៉េះ រួចក៏លក់ខន់ដូនេះឲ្យគេបន្ត "
" ហើយចុះយ៉ាងម៉េច? "
" នេះឯងកុំធ្វើដូចហីៗនឹងយើងមើល "
" អៅ! ខំអង្គុយស្ដាប់វានិយាយហើយ ថាហីៗម៉េចទៀត? "
" យើងខ្ជិលប្រកែកណាស់ "
" ចុះឯងគិតធ្វើយ៉ាងម៉េច បន្តទាក់ទងនាងឬ... "
" យ៉ាងណាក៏នាងជាមិត្តយើងយូរឆ្នាំមកហើយ យើងម៉េចនឹងអាចភ្លេចនាងបានទៅ "
" ចឹងទៅរកនាងនៅសាលាល្អអត់ "
" យ៉ុនហ្គី ប្រាប់ថានាងប្ដូរសាលាតាំងពីខែមុនដូចគ្នា យើងកំពុងឆ្ងល់តើនាងបានលុយមកពីណាបង់ថ្លៃសាលារៀន នៅឆ្លៀតប្ដូរទៀតផង រីឯអាហាររូបករណ៍របស់នាងក៏មានក្នុងបញ្ជីសិស្សសាលា ទៅស្រុកកំណើតវិញ ក៏នាងគ្មានបងប្អូនឯណាដែរ ជួយគិតយើងមើលអាថេហ៍ នាងទៅណាវុុើយ "
" អេ...មកសួរយើងៗដឹង ក្រែងមិត្តឯងហី? "
" យើងដឹងថាមិត្តយើងហើយ ប៉ុន្តែយើងឲ្យឯងជួយគិតគ្នា ខ្លាចនាងទៅជួបរឿងអ្វីមិនល្អ យ៉ាងណាយើងជាប់ឈ្មោះជាមិត្តនាង ដូច្នេះត្រូវអើពើនឹងនាងចឹងហើយ "
" ឥឡូវសម្រេចចេះចុះ បើក្នុងអាទិត្យនេះនាងមិនទាក់ទងមកឯងវិញទេ សន្មតថាចប់គ្នា "
" ហឺយ! ឃោរឃៅពេកទេដឹង "
" បើមិនព្រមតាមយើងនិយាយទេក៏តាមចិត្ត "
ថារួចនាយក៏ទាញកាតាបដើរទៅធ្វើមិនដឹង។ ទុកឲ្យជីមីន នៅអង្គុយគិតម្នាក់ឯង។
