SILENT

Rozdział 19

— Co zamierzasz mi ugotować, co? — zapytałam z zadowoleniem na twarzy.

Znajdowaliśmy się w kuchni, za wyspą kuchenną, gdzie ja siedziałam, a Aleksander pochylał się nad nią, jego spojrzenie przeszywające mnie jak strzała. Moje serce zaczęło bić szybciej, gdy zauważyłam, jak starannie dobiera składniki. Czułam napięcie unosić się w powietrzu, gdy przemierzał kuchnię, przyciągając mój wzrok swoim graczkiem.

— Myślę o Lasagne. Co o tym myślisz?—„Czy chcesz spróbować?" zapytał, a moje oczy rozszerzyły się, a usta zaczęły mi się ślinić. Kiwnęłam głową szybko, czując, jak ciepło rozprzestrzenia się po moim ciele. Aleksander chichotał, a jego dźwięk rozbrzmiewał jak muzyka w moich uszach.

Zaczął zbierać składniki z różnych zakamarków kuchni, a ja patrzyłam, jak się poruszał. W jaki sposób jego mięśnie podskakiwały pod koszulą, jak powoli podwijał rękawy do łokci, odsłaniając niesamowicie wyglądające ramiona. Jego głowa poruszała się powoli w rytm jakiejś cichej piosenki, którą sam siebie słyszał śpiewając.

— Dlaczego zdecydowałeś się zostać ginekologiem?

Nie spodziewałam się, że to pytanie tak szybko wydłubie się z moich myśli. Również byłam zaskoczona, że Aleksander zadał je w tym momencie. Jego śmiech przełamał ciszę, otulając mnie ciepłem jego obecności. Jego radosny dźwięk sprawił, że serce mi zabrzmiało jak muzyka.

— Szczerze mówiąc nie wiem. Wiedziałem, że chcę być lekarzem, ale każdy inny dział po prostu nie był dla mnie ekscytujący i nie był tym czym chciałem się zajmować i żaden nie brzmiał tak ciekawie. Zawsze fascynowały mnie kobiece ciała, to jak działają. Jak wyglądają i jak reagują na pewne dotknięcia. I kiedy usłyszałem, że kobiece orgazmy są bezcelowe albo że kobiety nie muszą ich przeżywać, to było dla mnie szokujące, bo uważam, że każda kobieta zasługuje na orgazm w swoim życiu, bo to niesamowite uczucie. — powiedział i westchnął.

Moje serce stanęło na chwilę, zaskoczona tymi słowami, które właśnie padły z jego ust.

— Kiedy kobiety mają orgazm, cieszą się nim, lubią go, chcą go coraz bardziej i bardziej. Kobiety przechodzą przez wiele bólu w ciągu swojego życia, więc zasługują chociaż na chwile przyjemności. — powiedział i spojrzał na mnie z uśmiechem.

— Prawdopodobnie masz rację. —
powiedziałam. 

— Wiem, że mam. — powiedział z uśmiechem, a ja się roześmiałam. Potem wrócił do robienia lasagne. 

— Zamierzam włożyć ją do piekarnika na pół godziny i będzie gotowa. — Z uśmiechem na ustach szybko zabrał się do pracy, włożył ją do piekarnika, sprawiając, że czułam się jakbyśmy tworzyli razem coś wyjątkowego. Kiedy skończył, usiadł za wyspą i spojrzał na mnie, jego oczy pełne ciepła i wsparcia. — A ty? — zapytał i napił się wody. 

— Co ze mną? — zapytałam i zmarszczyłam brwi. 

— Dlaczego zdecydowałaś się zostać lekarzem? — Zapytał, z pewnością zainteresowany. 

— Nie wiem. Jakaś część mnie chciała udowodnić moim rodzicom, że mogę zrobić to, co oni. Być wspaniałym lekarzem. Inna część mnie chce pieniędzy.  — szczerze to powiedziałam, bez wstydu, czując się swobodnie w jego obecności. Ale czy w ogóle było się czego wstydzić? Nasze wspólne śmiechy były jak lekarstwo na wszelkie wątpliwości, które mogłyby się pojawić. — A trzecia część chce pomagać ludziom. Dla mnie ludzkie ciało jest po prostu fascynujące. Każdego dnia możesz nauczyć się czegoś nowego.