The Unknown Rebels

CHAPTER 24

NARIAH RIYE VELNIROÑIA

"Where did they go?" Hikab kong tanong sa lalaking busy sa pagbabasa ng mga dokumento sa aking lamesa.

He looked at me, "I give them a mission." Sagot niya. Pinanlakihan ko siya ng mata at mabilis siyang sinapok. "What the fuck?!"

"What mission did you assigned to them? Oh damn, Raiko. Why did you gave them a mission?" Inis kong tanong rito pero nagkibit-balikat lang siya.

"That old man was the one who made me do it. He said there is something he wants to confirm. I just followed what he said, it's not my idea to give them a mission."

Napapikit nalang ako. That man is testing my patience. Not because he's our Master, he is freely to do anything. Everything related to missions must be consulted to me first, then I decide if I approve it or not. Geez, that old man.

"Their mission is to find out what really happened 23 years ago in that cursed island. Kukuha sila ng mga impormasyon sa dating Lead Council na si Eoryeon, the father of Vera." Aniya.

Oh? So the father of Vera is a former Lead Council? He's still alive? Halos wala ng matira sa mga dating miyembro ng Origin Clanners. What does the rebels wants to accomplish? Why did they attacked that cursed island? There's so many questions I have in my mind.

Napahalumbaba nalang ako at tumitig sa kawalan. Ano ng gagawin ko? Umupo? Tumayo? Matulog?

"Did you eat already?" Tanong ko. Halos pagkagising ko kasi ay wala siyang ibang ginawa kundi ang magbasa at magpirma ng mga papeles sa mesa ko. Hindi ba siya napapagod?

Umiling siya. Is he starving himself? What if he gets sick? What if he starve to death?

"Then, why are you still not eating?" Tinaasan ko siya ng kilay nang inosente niya lang akong tignan. Hindi niya ako makukuha sa tingin.

"I'm waiting for you," sagot niya na ikinamula ko. What the fuck? Inayos ko ang aking sarili saka tumayo at kinuha ang kamay niya. Takang tumingin siya sa'kin pero inirapan ko lang ito. "Let's go to Cafeteria."

There's a Cafeteria in the Council's basement.

Naglalakad kami at napansin kong ang mga bawat madadaanan namin ay nakatingin kay Raiko. Sumimangot ako saka tinaasan ng kilay ang mga taong dinaraanan namin. Why are they staring to him? We're just walking.

Nakarating na kami sa Cafeteria at umupo sa dalawang bakanteng upuan. I ordered two black coffee and two breads enough for the two of us.

Pinagmasdan ko ang buong Cafeteria. Mas malaki parin ang Cafeteria sa Lumen kaysa rito, pero mas magarbo naman itong tignan kaysa ro'n. May mga kawal ring nakapalibot sa paligid na ikinabuntong-hininga ko. Buong hideout kasi ng Council ay may mga nakapalibot na mga kawal and I hate it. Mga nakakalat sila sa buong paligid.

Bahagya akong nagulat ng maramdaman ko ang papalapit na kutsilyong papunta sa direksyon namin. Halos manlaki ang aking mga mata ng sambutin ito ni Raiko gamit ang dalawa niyang daliri. Kampante lang siyang nakaupo at walang kahirap-hirap na sinalo ito. Habang ako naman ay nasugatan sa pisngi dahil sa puwersa ng kutsilyong hinagis. Muntik na ako do'n.

Tinignan ko ang buong paligid at pinakiramdaman ito. "I sense a dark presence, should I welcome the tresspasser?" Nakangising sambit ko.

Tumayo ako, hindi parin nawawala ang ngising nakapaskil sa aking mukha. Pumunta ako sa pinakagitnang bahagi ng Cafeteria at malakas na pinadyak ang aking heels sa sahig dahilan para mawarak ito hanggang sa kung saan ko naramdaman ang hindi pamilyar na presensiya.

Nagkaroon ng malaking crack ang sahig ng Cafeteria dahilan para magsilabasan ang mga tao sa loob nito. Pinagkrus ko ang aking mga braso at nagbigkas ng ilang salita.