The Unknown Rebels

CHAPTER 35

NARIAH RIYE VELNIROÑIA

Nakatayo ako ngayon sa balcony ng aking opisina. Nakabuka ngayon ang aking mga kamay at dinaramdam ang sariwa at malamig na hangin.

So peaceful...

I closed my eyes and took a deep breath. I felt the calmness of this place and the coldness of the air surrounding my body.

I don't want to end this moment...

"Seems like you enjoying yourself, huh?"

Muntikan na akong mapatalon sa gulat dahil sa biglaang paglitaw ni Mister Eoryeon, ang ama ni Vera.

Kumunot ang aking noo at taka siyang tinignan. Anong ginagawa niya rito sa balcony ng aking opisina? Anong pakay niya sa'kin?

Nanatili lang akong nakatayo at tinitignan ang bawat paggalaw niya. He's smiling but I can feel that there's something wrong with him.

Tumigil siya at tumingin ng mariin sa akin.

Tumapat siya sa aking harapan at sabay tinuro ako. "Who really are you?" May diing tanong niya. Magkasalubong ang mga kilay niyang nakatingin sa'kin at may halong pagdududa ang nakikita ko sa kaniyang mga mata.

I wasn't taken aback on what he asked. It's not surprising. All I know is that I am the daughter of Uresha from the Angels' clan.

"Why? What do you think?" May mapaglarong ngiti ang nakapaskil sa aking mukha.

"You resembled Uresha a lot, but that's impossible. You cannot be her child. Are you really her child?" May halong pagdududa ang paraan ng kaniyang pananalita.

Anong ibig niyang sabihing imposibleng maging anak ako ng aking ina? May dapat ba akong malaman? Bakit parang hindi siya makapaniwala na ako ang anak ni Uresha?

"What do you mean?"

"How come you're Uresha's child when she can't even bear a child? Are you really her daughter? I-I mean... minsan nang nakuwento sa'kin ni Uresha na hindi siya maaaring magka-anak." Seryosong sabi niya.

This time, I was taken aback on what he said.

Blangko ko lang siyang tinignan, iniiwasan kong mapansin niya ang pagkabigla sa aking mukha.

"Ang hirap kasi paniwalaan lalo na't kahawig mo talaga si Uresha, nakikita ko rin ang mga mata ni Rewis sayo. Paanong naging anak ka nila? Paano ka isinilang sa mundong ito?"

Napakuyom ako ng mga kamay. Pinipigilan ko lang ang aking sarili na hindi masakal ang taong nasa harapan ko ngayon.

Is he saying the truth?

Kung totoo nga ang sinabi niya. Paano ako isinilang ng aking ina? Paano niya ako dinala sa kaniyang sinapupunan?

"You are the mystery that I can't unfold, Nariah." Aniya.

Napatingin ako sa kaniya at ganoon rin siya pero mariin siyang nakatingin sa'kin na para bang pinagdududahan niya ang buong pagkatao ko.

"You're identity is too messed up to the point that I can't solve you. You are the unknown that remains mystery." Huling sambit niya bago siya nawala sa aking paningin.