Her şey zamansız bir ölümle başladı.
En değerlim kollarımda can verirken içimde çoktan bir savaş başlatmıştım.
Savaşım ölüm meleğine değil, onu benden koparmak için ölüm meleğini davet eden kirli ruhlara karşıydı.
İçimi dolduran kin, akıttığım her...
Bölümün sonundaki açıklamayı mutlaka okuyun... 《!》
Duman~Her Şeyi Yak ❄️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni yor hasretinle sevginle yor
Sevgisizlik ayrılıktan daha zor
Dilediğin kadar acıt canımı
Yokluğun da varlığın da yetmiyor
Yokluğun da varlığın da yetmiyor
Allah'ım Allah'ım
Ateşlere yürüyorum
Allah'ım acı ile
Aşk ile büyüyorum
Beni yak kendini yak her şeyi yak
Bir kıvılcım yeter ben hazırım bak
İster öp okşa istersen öldür
Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk
Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk
❄️
"Yok açmıyor telefonu." dedi öfkeyle gözlerime bakarken. Öfkesi bana değildi. "Nerede bu adam?" diye sorduğunda çatalımı tabağıma bırakıp kahveme uzandım. Sorusuna karşılık sadece omuz silkmiştim.
"Serkan'a bile arattırdım. Hayır yani belki önemli bir mesele var, belki çatışmanın ortasındayım. Canımızı emanet ediyoruz bir de. Bu nasıl adam ya?" Ozan ciddi anlamda sinirlenmiş görünüyordu ama Devrim'in ortadan kaybolmak için çok makul sebepleri vardı.
Yine de telefonuma uzanıp rehberden adını buldum. Daha telefon çalmadan "Alo?" dediğini duyan Ozan fincanı sertçe masaya atmış ve beyaz masa örtüsünü kahverengiye boyarken çok yaratıcı küfürler etmeye başlamıştı.
"Neredesin?" dedim Ozan'ın bu stresli hallerini seyrederken. "Nerede olmamı istersin?" diye soruyla karşılık verdiğinde ayağa kalktım.
"Ozan'ın telefonlarını neden açmadın?" diye bir soru daha sorduğumda pes etmiş ve yanıtlamıştı bu kez. "Senin aramanı istemiştim." dedi dürüstçe.
Histerik bir kahkaha attım. "Uçak hazır Sevda'yı senin adına aldıracağım, seni de aldırayım mı yoksa gelmeye tenezzül eder misin?" dedim alayla. Aslında gelmese de olurdu Sevda benimle yetinebilirdi veda için. Bu konuda iyiydim...
