Her şey zamansız bir ölümle başladı.
En değerlim kollarımda can verirken içimde çoktan bir savaş başlatmıştım.
Savaşım ölüm meleğine değil, onu benden koparmak için ölüm meleğini davet eden kirli ruhlara karşıydı.
İçimi dolduran kin, akıttığım her...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
Eve girdiğimizde sol tarafa döndüm. Koridorun sonuna dek Devrim beni takip etmişti. Kapıyı açtım. Sade ama modern bir tarzda dekore ettirdiği ve mavi tonlarının yoğun olduğu misafir odasına girdim. "Buz Kadın'ın kalesine hoş geldim." dedi gülerek.
"Ne demezsin..."dedim bıkkınca. Dolabı kontrol edip banyoya ilerledim. Geri geldiğimde Devrim'i duvardaki tabloyu incelerken buldum. Benim yaptıklarımdan biriydi ve çalışma odamda yığın haline gelince Ozan hepsini odalara asmamız konusunda beni ikna etmişti.
Siyah ve mavi boyadan başka bir renk kullanmadığım tabloda hepsinde olduğu gibi Cihan'a duyduğum özlem vardı. Boyalarla değil hasretle boyuyordum yalnızlık tablomu. "Çok güzelmiş." dedi hayranlığını saklamadan. Gülümsemekle yetindim.
"Her yere baktım, eksik yok." dedim konuyu değiştirmek ister gibi. Hala tabloya bakıyordu. 'İyi geceler." dedim ve döndüm."Buz Kadın..."diye seslendi arkamdan. "Evet." dedim gözlerine bakarak. Bir şey söyleyecek olduğunda kafamı hafif sağa yatırıp bekledim. "İyi geceler." dediğinde gülümseyip odadan çıktım ama her ne söyleyecekse bunun iyi geceler olmadığını gözlerimin rengini bildiğim gibi biliyordum.
❆
Rutin işlerimi halledip giyinmek için dolabımı açtığımda karşıma çıkan fotoğraf bana dün gece kırgın olduğunu bile söylemeden uyuyor numarası yapan ortağımı hatırlattı. Aklıma gelen bu tatsız olay onun öncesinde yaşanan daha tatsız olayları da hatırlatınca bu saçma zihin oyunlarına kanmamak adına elimle önümdeki hayali düşünceleri silkeledim.
Gözüm önce ceketlere kaydığında gözlerimi devirdim. Tuhaf bir anlayışım vardı. Bazen bir ayakkabı için, bazen makyajına göre kombin yapıyordum. Bu da Ozan'ın diline düşmek için yeterli bir sebepti.
Beyaz ceketimi çekip aldım ve yatağımın üzerine attım. Beyaz bir kumaş pantolon da bulup ceketimin yanına gönderdim. Straplez bir bluz aramaya koyuldum. Uzun süredir dolabımı yenileyememiştim ve bu çok can sıkıcı bir durumdu. Yine beyaz bir bluz çıkardığımda siyah yatağın üzerindeki kıyafetlere baktım. "Çok saçma oldu."diye mırıldandım kısık sesle. Kanatlarım da olsaydı melek olabilirdim, tabi yalnızca dış görünüş olarak...
