Her şey zamansız bir ölümle başladı.
En değerlim kollarımda can verirken içimde çoktan bir savaş başlatmıştım.
Savaşım ölüm meleğine değil, onu benden koparmak için ölüm meleğini davet eden kirli ruhlara karşıydı.
İçimi dolduran kin, akıttığım her...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❄ Cem Adrian~Beni hâlâ öldürüyorsun...
"Devrim"
"Tanıştığıma memnun mu olmam gerekiyor şimdi?"diye sordum alayla. "Hayır memnun olana şimdiye dek hiç rastlamadım." dedi soğuk bir sesle. "Cesedi neden çaldın?" diye sordum konuyu değiştirerek. "Cesedi çaldığımı mı düşünüyorsun Buz Kadın?" Sorusuyla yüzümü buruşturdum. "Sandığımdan daha zekisin aslında ama öfken seni yönettiğinde hata yapıyorsun." Ne dediğini pek anlamasam da yüzüne bakmaya devam ettim.
"Zaafının öfke olduğunu biliyordum bu yüzden sana küçük bir oyun oynadım." Benimle dalga geçiyordu ve ben sessiz kalıyordum. "Ne oyunu?" diye sordum merakla. "Sizin cesedi gömdüğünüz çukurun hemen yanına başka bir çukur açtım ama sen öfkeden fark etmedin bile Buz Kadın."
Ben ne ara bu kadar aptal hatalar yapmaya başlamıştım. Derin nefesler almaya başladım."Bu arada bilekliğin çok güzel." dedi az önce benimle dalga geçen o değilmiş gibi oldukça ciddiydi. Parmaklarım istemsizce bilekliğime gittiğinde gülümsedi.
"Seni o mu gönderdi?" dedim hışımla. "Kim?"diye soruma soruyla karşılık verdiğinde susmam gerektiğini hatırladım. Yeni tanıştığım birine bunu anlatacak değildim. Kimseye anlatmamalıydım.
" Boş ver, sormadım say." dedim, bana dikkatle bakıyordu. "Neden buradasın...Devrim?" Eski soğukkanlı halime geri dönmeyi başarmıştım.
"İkimizin amacı da aynı... İntikam..." sigarasını söndürdükten sonra tepkimi ölçer gibi gözlerime dikti bakışlarını. "Ben de bundan pek hoşlanmadım ama ortaklık teklif ediyorum Alaşah!" Söyledikleriyle bozguna uğramıştım, asla böyle bir şey beklemiyordum. Kafamı onaylamazca salladım. "Ben tek çalışırım." dedikten sonra derin bir nefes aldım. "Hem Ozan var, o benim ortağım sayılır." dedim masadaki silahıma bakarak, o gerçek bir dosttu.
"Biliyorum? ben de bu zamana dek hiç kimseyle gerçekten çalışmadım ama böyle olması gerekiyor." dedi ve hoşnutsuz bir şekilde iç çekti. "Neden mecburmuşuz gibi davranıyorsun?" diye sordum. "Çünkü mecburuz, ikimizin de amacı aynı ama ayrı ayrı ikimiz de başaramayız bu yüzden güçlerimizi birleştirmeliyiz Buz Kadın." Ellerimi şakaklarıma götürüp biraz bekledim.
"Benim bir adım ve bir de lakabım varken neden inatla bana Buz Kadın deyip duruyorsun?" Barmen bu sırada bizi izliyordu, attığım bakışımla işine geri döndü. "Çünkü buz gibisin soğuk ve sert ama yine de yenilmez değilsin, güneş doğduğunda eriyip kaybolacaksın."dedi fısıltıyla.
"Güneş doğmadan işimi bitirmiş olurum zaten, sonra ölsem de olur." Bana yaklaştı ve aynı ses tonuyla "Ölmekten bahsetmiyorum Buz Kadın... Ölmek sadece fiziksel değildir ve ben ruhsal olanından bahsediyorum." dedi.
Silahımı masadan aldım ve belime yerleştirdim. Kulağına doğru eğildim. "Belki de bazen sadece ölmek istersin." dedim. Barmene baktığımda şaşkınlıkla beni izlediğini gördüm. Çıktığımda gökyüzü gri bulutlarla dolmuştu. Yağmuru severdim, sokakta ağır ağır yürümeye başladım. Tüm dükkanlara baktım hatta sokağı iki kez dolandım ama üzerinde Kader... yazan tabelaya rastlamadım.
