Her şey zamansız bir ölümle başladı.
En değerlim kollarımda can verirken içimde çoktan bir savaş başlatmıştım.
Savaşım ölüm meleğine değil, onu benden koparmak için ölüm meleğini davet eden kirli ruhlara karşıydı.
İçimi dolduran kin, akıttığım her...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne zaman canın yansa bu kadar derinden
Sanırsın mümkün değil bir daha üzülmen
Ne inat ne gözü kara ne dayanıklı yürek
Acıyor aynı yerden her şeye rağmen
Adıyorum aşka geri kalanımı...
❄
Çikolata sosu döktüğüm kek dilimlerini tabaklara yerleştirirken Ozan fırından çıkardığı tepsiyi tezgaha bıraktı. Mükemmel görünen kurabiyelerle bakışlarım ona vardığında elini uzatıp tepsiyi gösterdi ve kırmızı mutfak önlüğüyle abartılı bir reverans yaptı.
Ada tezgahı dolaşarak yanına gittim ve ellerimi tutup beni kendine doğru çekti. Tek elimi tutarak beni kendi etrafımda çevirirken Fransızca bir şarkıyı mırıldanıyordu. Tekrar ona doğru döndüğümde elimi omzuna atıp fısıldadım. "Vous êtes ici*"
"Je serai ici aussi longtemps que je vivrai.*" dedi eli kalbimin üzerindeyken. Ses tonu beni büyülemişti. Kapının zili çaldığında yanağına bir öpücük kondurup mutfaktan çıktım. Kapıyı açtığımda gülümsemiştim. "Hoş geldiniz." dedim kapıyı sonuna kadar açarak. Siyahlar içindeki Batınkan ve yalnızca adını duyduğum ama tanışmak için can attığım Batı'nın değerlisi Refhan.
Beyaz kazağı ve siyah eteği ile oldukça şık görünüyordu. "Hoş bulduk. Neler döktürüyorsun?" dedi Batınkan gülerek, aynı zamanda üzerimdeki mavi önlüğü göstererek.
"Seviyoruz mutfakta vakit geçirmeyi biliyorsun Batı. Aşçıma yaptıracağıma sizin için özel bir şeyler yapalım istedik." dedim ve Batınkan'ın ceketini aldım. "Sen Refhan olmalısın." dedim elimi uzatarak. İkimizin de iki eli sargılıydı. Refhan garipsemiş olacak ki önce uzun uzun ellerime baktı ve sonra sıktı elimi.
"Merhaba, evet Refhan." dedi sonra gözlerime bakarak. "Memnun oldum Refhan, ben Bilge." Elimle bahçeyi göstererek onlara yol gösterdiğimde "Ben de memnun oldum" dedi Refhan. Ozan da geldiğinde Batınkan ve Ozan selamlaşmış Refhan ise Ozan'la tanışmıştı.
Bahçede herkes oturduğunda Batınkan'a döndüm. "Ne iyi yaptınız da geldiniz, her şey yolunda değil mi?" dedim bakışlarımı kehribar gözlere sabitleyerek. Batınkan bir sigara yakıp ondan uzun bir nefes aldı. Bu hareketi bana Devrim'i hatırlatmıştı. "Tayfun teşekkür etti hediyen için. Her şey konuştuğumuz gibi." dedi rahat bir tavırla.
"Çok güzel." dedim zafer kazanmış bir komutan edasıyla. "Asıl güzel olan senin son hamlendi hanımefendi. Ferit'i duydum. Alaşah yine yapmış Alaşah'lığını." Sözleriyle Refhan'ın bakışları üzerimde gezinmeye başladı. "Abartma Batı, ecel işte." dedim gülerek. "Ellerinize ne oldu?" dedi Refhan ardından bakışlarımdan çekinmiş olacak "Merak ettim." diye sürdürdü sözlerini.
