အံ့အားသင့္လြန္းလို႔!

819 72 2
                                    

Chapter 27: အံ့အားသင့္လြန္းလို႔!
___________________________________________

စုက်စ္ခ်ီက လင္က်န္းရီနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရပ္ေနခဲ့ၿပီး သူမရဲ့ႏႈတ္ခမ္းကပြင့္ဟသြားၿပီး သနားစဖြယ္အသံေလးျဖင့္ဆိုသည္။

"ရီ ငါမွားတာကိုသိပါၿပီ တကယ္ကိုသိသြားတာပါ အရမ္းႀကီးႏွလံုးသားမမဲ့လိုက္ပါနဲ႔ အိုေကလား နင္ကေလးမခ်စ္တတ္ဘူးလားဟင္ ဒီမတိုင္ခင္က ငါမွားခဲ့ပါတယ္ ငါနင့္ကိုမလိမ္ခဲ့သင့္ဘူး ငါကေလးပ်က္က်သြားၿပီ အခုငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ကေလးေလးရေအာင္ယူၾကမလားဟင္"

လင္က်န္းရီကခ်က္ခ်င္းပင္ အဓိကအေၾကာင္းအရာကို ခြန္းတုန္႔ျပန္သည္။

"ေဆာရီး ငါကေလးေတြကိုသေဘာမက်ဘူး မိန္းမေတြဆိုပိုေတာင္မႀကိဳက္ေသးဘူး ဒီေတာ့ သခင္မေလးစုရဲ့အခ်ိန္ေတြကို ဒီမွာလာျဖဳန္းမေနပါနဲ႔ ငါ့မွာအျခားလုပ္စရာေတြရိွေနေသးတယ္ တစ္ေယာက္တည္းခ်န္ထားခဲ့ရလို႔အားနာပါတယ္ ဘိုင့္ရီး!"
ဒီနားမွာေျပာစရာရိွတာက လက္က်န္းရီေရမသနားဘူးလို႔ နင္နဲ႔ကေလးမလိုခ်င္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ရင္ရသားပဲကို သူတအားလ်ွာရွည္တာ

"ရီ -"

စုက်စ္ခ်ီရဲ့တားဆီးဖို႔ႀကိဳးစားမႈမွာ က်ရႈံးသြားခဲ့ရၿပီး လင္က်န္းရီထြက္သြားတာကို ဒီအတိုင္းေလးသာ ၾကည့္ေနခဲ့ရသည္။

စုက်စ္ယန္တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့လြတ္ေျမာက္လာမႈကိုေတြးကာ စိတ္သက္သာသြားရသည္။ ဒီေတာ့ ထိုလင္မ်ိဳးရိုးအယုတ္တမာေကာင္က တကယ္ႀကီးကိုတာဝန္ယူစိတ္မရိွတာေပါ့ေလ..။ သူအခုပဲ ကေလးေတြကို သေဘာမက်ဘူးလို႔ေျပာခဲ့တာမလား..။ဒီေတာ့ ေစာေစာကအရာအားလံုးက သူသရုပ္ေဆာင္ေနတာသက္သက္ေပါ့..။ေတာ္ၿပီ ဒီေလာက္ဆိုရင္လံုေလာက္ပါၿပီ..။
ျမစ္ေတြႏွင့္ေတာင္ေတြသာ ေျပာင္းလဲလိမ့္မယ္.. လူတစ္ေယာက္ရဲ့စရိုက္ကေတာ့ ျပဳျပင္လို႔မရဘူးဘဲ...

အိမ္ေျပာင္းမယ္! အိမ္ေျပာင္းမယ္! ငါေလးအိမ္ေရာင္းေတာ့မယ္! သူနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွထပ္မေတြ့ပါရေစနဲ႔!
ဒီနားမွာ 'I'ကိုမသံုးပဲ 'Old me'ကိုသံုးထားပါတယ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ Footnoteနဲ႔ Eng translatorကရွင္းျပထားပါတယ္

ငါမင်းကိုတာဝန်မယူစေချင်ဘူး! //IDWYTBR!// [ဘာသာပြန်]Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum