Keeping his Legal

Kabanata 28

Its Atlantis not Atlantic. I am so sorry. That was my mistake.

Love you guys!

Happy reading!

Kabanata 28

Tahimik ko siyang sinusundan ng tingin. Kapag tinitingnan naman niya ako ay doon ako umiiiwas. Ilang araw na ba noong huling beses na ganito kami kalapit at nasa iisang kuwarto pa?

Ah. Noong mga panahon na akala ko kaya ko na siyang tanggapin. Na, buo na ang desisyon ko na manatili sa tabi niya.

"You know what? Naisip ko...buti na lang pala naisipan mong ibigay na ako sa totoo kong pamilya." Pagsasalita ko. Diniin ang huling salita.

Wala akong narinig na sagot mula sa kanya. Tumungga ulit ito ng alak mula sa bote habang nakatalikod sa akin.

"Bakit hindi mo ako binigay ng mas maaga? Hindi ba alam mo naman na matagal na nila akong hinahanap?" Uyam kong tanong sa kanya.

"Wait--don't answer that. Kahit wala kang isagot alam ko na kung bakit." Matalim ang mga mata ko habang nakatingin sa likod niya.

"You are so selfish. Napakagahaman mo. Really Gustavio? Marrying me just to get my parents company? That's so low." napapailing ay kutya ko sa kanya. Siguro wala na akong kahit na anong amor pa sa kanya. Ang tanging gusto ko na lang ay makawala sa kanya ngayon at hindi na maging asawa niya.

Tuluyan na itong humarap sa akin. Dahan dahang lumapit.

Napalunok ako dahil sa kawalan ng emosyon ng mga mata nito habang nakatitig sa mga mata ko.

Nang tuluyan na itong nasa harapan ko ay yumuko ito at pinagpantay ang tingin ng mga mata naming dalawa. Ang dalawang braso nito ay nasa magkabila-an kong mga hita.

He is caging me.

He gave me leery look. Pinagmasdan niya ang mukha ko pagkatapos ang katawan ko.

"I have reason. That is because you don't fit to be in your parents company.
You don't deserve it. At ano nga ulit? Marrying you makes me low? Actually, I am." kumibot ang labi nito. Pinadausdos nito ang hintuturo sa ibabaw ng tela ng damit, sa tapat mismo ng dibdib ko.

He pinched my nipple. He leaned his lips on my ear. "....I really enjoyed being low and you...on my top."

Umigkas ang kamay ko papunta sa pisngi niya.  Malakas iyon. Lahat ng galit at insultong nakuha ko mula sa sinabi niya ay ibinuhos ko sa sampal na iyon.

His jaw moved. "You can slap me hundred times. You can hurt me anytime you want....pero hindi ko ibibigay sa'yo ang kompanya ng mga magulang mo."

"Gago ka!" Nanggigil kong sigaw.

Umalis ito sa harapan ko.

Tumayo ako. "Ilalaban ko ang karapatan ko sa kompanya. Hinding hindi kita aatrasan!"

He waved his hand like it isn't a big deal to him. "Go...I won't stop you. By the way, the annulment papers was sent to me yesterday. Tell to your idiot cousin I already signed it. Hindi na niya ako kailangang sundan sa Macau. That's so low." Pag uulit nito sa sinabi ko sa kanya kanina.

Hinihingal dahil sa sobrang galit ay hindi ko na siya sinagot. Dire-diretso na ako sa may pintuan.

"Lalabas na 'ko. Buksan mo na 'to. Don't worry, sasabihin ko kay Luvier na madaliina a ang paghihiwalay nating dalawa. Ayoko na sayo! Ayoko na kitang makita!"

Kasabay ng pagsigaw kong iyon sa kanya ay ang panginginig ng boses ko dahil sa nagbabadyang luha.

Gustavio put his hands on the both sides of his pocket jeans. He is looking at me.