"ថេភ្ញាក់ហើយឬ? ឃ្លានឬនៅហឹម?" ជុងហ្គុកបើកទ្វារចូលមក គាប់ជួនចំពេលដែលថេយ៉ុងភ្ញាក់តែម្ដង ទើបពលសួរទៅកាន់គេ មុននិងដើរមកជិតដាក់ថាសអាហារទៅលើតុមួយនៅក្បែរនោះ។
"គឺឃ្លានតិចៗដែរ" ថេយ៉ុងងើបខ្លួនតិច ក្រោកអង្គុយផ្នែកខ្នងនិងក្បាលគ្រែ មុននិងញញឹមតិចៗតបទៅជុងហ្គុកវិញ។
"នេះហ៎ាមាត់ទៅ ចាំបងបញ្ចុក"
"មិនអីទេ ចាំខ្ញុំខ្លួនឯងវិញ"
"ហាមាត់!!" ពេលដែលឮជុងហ្គុកនិយាយបែបដាក់កំហិតបែបនេះហើយ ថេយ៉ុងក៏ព្រមហារមាត់ទទួលយកអាហារដែលគេកំពុងតែកាន់បញ្ចុលខ្លួន។ ស្នាមញញឹមក៏លេចឡើងនៅលើផ្ទៃមុខរបស់រាងក្រាស់ កាលដែលឃើញថេយ៉ុងយល់ព្រមស្ដាប់សម្ដី
គេបែបនេះ។
"ញ៉ាំហើយ!!! ចង់ទៅដើរលេងទេ? ចាំបងនាំទៅ"
"ចង់ ប៉ុន្តែ..." ថេយ៉ុងហាក់រំភើបជាខ្លាំងពេលដែលឮជុងហ្គុកបបួល ប៉ុន្តែគេក៏ត្រូវទម្លាក់ទឹកមុខចុះបន្តិចវិញ នៅពេលដែលនឹកឃើញថា ផ្នែកខាងក្រោមរបស់ខ្លួនកំពុងតែនៅឈឺ តើឲ្យគេទៅយ៉ាងមិចនិងបានទៅ។
"នៅឈឺមែនទេ?"យល់អ្វីដែលថេយ៉ុងចង់និយាយ ជុងហ្គុកក៏ពោលសួរបញ្ជាក់ទៅកាន់គេឲ្យប្រាកដ។ ថេយ៉ុងមិនមាត់ងក់ក្បាលខួរតិចៗជាសញ្ញាបញ្ជាក់តបទៅគេវិញ។
"កុំភ័យអី ញ៉ាំបាយហើយ ញ៉ាំថ្នាំនេះ ហើយសម្រាកមួយម៉ោងទៅអូននិងបាត់ឈឺវិញហើយ"
"ពិតមែនហេ៎ស?" ឮសម្ដីរបស់ជុងហ្គុកហើយ
រាងតូចក៏ងើបមុខមកមើលមុខគេយ៉ាងលឿនជាមួយនិងស្នាមញញឹមដោយក្ដីត្រេកអរ។
"បាទ!!!"
"ប្រសើរណាស់!!តែថាលោកបានថ្នាំបែបនេះមកពីណា?" ប្រយោគរបស់ជុងហ្គុកធ្វើឲ្យថេយ៉ុងអត់និងឆ្ងល់មិនបាន ថាគេបានថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ត្រង់កន្លែងបែបនេះមកពីណា?
"គឺបងទិញទុកនិងណា ព្រោះតែបងដឹងថាថ្ងៃណាមួយពួកយើងនិងធ្វើរឿងកាលពីព្រឹកមិញនេះជាមិនខាន ចឹងទើបបងមានគំនិតទិញទុកបម្រុងឲ្យអូនញ៉ាំពេលដែលអូនឈឺបែបនេះឯង" សម្ដីរបស់ជុងហ្គុកនិយាយចេញមកបែបធម្មតា តែវាកំពុងតែធ្វើឲ្យថេយ៉ុងមានអារម្មណ៍ថាអៀនចេញមកជាខ្លាំង។ នេះដល់ថ្នាក់ទិញទុកផងឬ? ចឹងមានន័យថាគេមានគម្រោងចង់ស៊ីថេតាំងពីដំបូងម្ល៉េះ ទើបខំត្រៀមទុក
YOU ARE READING
❤លោកមហាសេដ្ឋីរបស់អូន😘
Romanceជុងហ្គុក ហ្គីវ៉ាន់ស៊ី X ថេយ៉ុង រ៉ាអេនធី BL សរសេរដោយ:@NFâ🍀
