Seni Kalbime Gömdüm Tamamlandı

13

Kardeşiniz güvende ... Deminden beri bu cümle yankılanıyordu beynimde.

Esma 'ya , her ne kadar kızsam da, iyi olduğunu öğrenmiştim ya .Kötü bir şey yoktu ,hayattaydı !Üstelik de; mutluydu İşte o bana yeterdi. Adam nerede olduklarını bile söyledikten sonra  kapatmıştı. Bu iyiye işaretti.

Evimizde o kasvetli hava hala devam ediyordu.Babamın öfkesi bir türlü geçmemiş ,hala  ortalığı yakıp ,kavuruyordu. Başımızın etini yiyip durmuştu, bütün gün.

Anneme ''Bak görüyor musun kızının  yaptıklarını.İnsan içine çıkamaz oldum; onun yüzünden .Kahveye bile gidemiyorum ,biri bir şey söyler de üzülürüm diye." durdu.

Annemden ise hiç ses çıkmıyordu.Sadece verdiği cevap ,gözyaşıydı .Esma ne zaman isterse,  bizi görmeye gelirdi.  zaten ...O önemli değildi.O da haklıydı gerçi , vereceğimiz tepkiden korkuyordu.

Babam da ,''Ben yürüyüşe  gidiyorum !Akşama gelirim ,''diyerek evden ayrıldı .Annem de ,günlerin yorgunluğuyla ''Ben biraz uzanacağım ,''diyerek odasına gitti .Anlaşılan bugün de  yasımız devam edecekti.  

2 gün sonra ...

Annem 2 gün boyunca hep  ağlamış  ,gecelerce uyumamıştı.Babam da; hala bomba gibiydi .Her an birine patlayacak gibi; dolaşıyordu evin içinde . Kahvaltıda kimse tek kelime etmemişti her zamanki gibi.

Ablam anneme bakıp ,''Hiç bir şey yemedin anne !hasta olacaksın diye korkuyorum." dedi .

Annem de ,''Boğazımdan geçmiyor !Yavrum gurbet elde ,aç mı susuz mu bilemeden ,ben nasıl yiyeyim haa!Nasıl ?''diye konuşurken ,yutkundu .Birden ağlamaya başladı .

Ablam da ,annemin bu halini görünce ,''Ya anne !''Diyerek ayağa kalkıp, yanına gitti ve ona sımsıkı sarıldı .

Annem hıçkırık eşliğinde ağlıyordu .Babam da annemden farksızdı .Ona baktığımda ,ağlamamak için kendini zor tutuğunu gördüm .Ayağa kalkıp ,bahçeye ilerledi .Öylece bakakaldım arkasından ...Bahçede bir yandan dolaşıyor ,bir yandan da ,bize belli etmeden göz yaşını sildi.

O sırada annemin ablama laf arasında ,''Bir çeyizi bile olmadı kızımın ,''diye söylediğini duydum.

Ablam annemi ayağa kaldırıp ,''Hadi gel ben seni odana götüreyim,'' diyerek odasına götürdü .Dönüp bahçeye baktığımda babam yoktu .

Demek ki olanlara  dayanamamış ,kendini dışarıya atmıştı .

Ben de ,tam odama gidiyordum ki ,zil çaldı. Ablam ''Ben bakarım ,herhalde babam bir şey unuttu,'' diyerek kapıya koştu.

Uzunca bir süre ses gelmeyince, kaşlarımı çatıp , ''Abla kim o?'' diye seslendim. Ablam da kapıyı açmış,''Aaa Serap abla ,Ayten teyze !Hoş geldiniz?'' dedi.Serap abla da ,''Hoş bulduk canım ''!diyerek annesiyle salona geldi.

Serap abla, mahallemizin kızıydı ;ovalara benzeyen kızıl saçları, ormanları andıran yemyeşil gözleri vardı. Beyaz tenliydi. 

Ablam kaşlarını çatarak , ikisine bakıp ''Hayırdır ?''diye sordu. Serap abla ,''Hayır canım !Annen bizi çeyiz için; çağırmıştı ,unuttu herhalde." dedi.Ablamsa şakın bir haldeydi.''Ben bir bakayım,'' diyerek içeriye gitti.

Biraz sonra ablam önde ,annem arkada kapıda belirdiler.Annem onlara  bakıp ,''Hoş geldiniz hanımlar! ''dedi.Sesi çatallı çıkıyordu. Üstelik; gözleri de kızarmıştı .Ağladığı her halinden belliydi. 

Annem ablama bakıp ,''Hadi! sen kahve yap bize biz de şunları yapmaya başlayalım,'' diyerek,  sandıktaki çeyizlikleri çıkarmaya başladı .Bir yandan göz yaşını siliyor ,bir yandan da ,''Bakın bunu daha yeni almıştık !Ama kısmet değilmiş,'' diye dert yanıyordu .Serap ablayla Ayten teyze  de,onu hüzünle dinliyor ,başlarını sallıyorlardı .