Seni Kalbime Gömdüm Tamamlandı

Hesap Vakti 2

Melek ....

O gün onları gördüğümden beri doğru düzgün uyuyamıyordum bile ....Gözlerimi ne zaman kapatsam ; onun o çok özlediğim gülüşü geliyordu gözümün önüne .Sonra da bir anda o kız beliriyordu .Elini tutup ,gülümsüyordu Zafer 'e .

O gün kendimi oraya gidip ,o kızın saçını başını yolmadığım için ;kendimi tebrik etmeliyim. Gerçekten çok büyük bir başarıyı benim için. Çok zor tutmuştum kendimi .Yerimde başkası olsa kesin ,orayı başlarına yıkmıştı .Ama; ben yapmamıştım .

Yine uyuyamadığım sabahlardan bir tanesiydi. Oflayarak,  bir o yana  bir bu yana döndüm, durdum .

En sonunda uyuyamayacağıma kanaat getirdiğimde yavaşça yataktan kalktım .Murat yanımda yatmış ,bir güzel uyuyordu .Neyse ki ,top patlasa duyamayan,  bir insandı kendisi .Ondan;  çok şanslıydım ...

Murat 'ı uyandırmamaya özen göstererek,  yavaşça terliklerimi giydim .Parmak ucuna basıp,  ,kapıya yürüdüm .Yine aynı şekilde kapıyı yavaşça açtım .Arkamdan kapattıktan sonra da ,derin bir oh çektim .

İlk önce biri uyandı mı diye ,etrafımı  dinledim bir süre..Neyse ki Nermin anne ,uyanmamıştı henüz. Ne yapsam ,ne yapsam ,diye düşündüm ,durdum .

Zafer 'e gidip,  bunun hesabını soracaktım .O gün soramadığım hesabı şimdi ,kapatacaktım Bakalım ne cevap verecekti beyefendi !

Sinsice gülümseyerek dış kapıyı açıp ,bahçeye çıktım .Bugün hava çok güzeldi ;güneş bütün güzelliğiyle parlıyordu gülümsüyordu bize .

Gözlerimi kapatıp ,mis gibi havayı içime çektim .Güzelce derin derin nefes alıp ,oksijen depoladım .Buna benim de ,bebeğimin ,de ihtiyacı vardı .

Sahi o günden beri uzun süredir doktora gitmemiştim .Kaç aylıktı acaba !Cinsiyetini öğrenebilirmiydim ? 

Yüzümde gülümsemeyle karnımı hafifçe ovalayarak ,''Günaydın annecim!' dedim.Aklıma doktor randevusunu kazıyarak ,bahçe kapsından çıktım .

Zaferlerin evinin önüne gelince,  bir süre durdum .Ayaklarım geri geri gidiyordu .Aklım ,kalbimle savaş veriyordu .Aklım ,''Yapma üzülürsün ,'' diyordu .Kalbim se ,''Ne olacaksa olsun ...''diyordu tam tersine .

Derin bir iç çekerek,  gözlerimi kapattım .Bir müddet bekledikten sonra ,''Hadi kızım ! göster kendini. '' diye kendimi gaza getirdim .Zaferlerin tam kapsına geldiğimde ,o günü hatırladım tekrar.  .

O anı hatırlamanın verdiği öfkeyle resmen dolup,  taştım.''Zafer neredesin Zafer ?''diye resmen avazım çıktığı kadar bağırdım .Konu komşu duymuş ,duymamış önemli değildi o an  benim için .

Kısa bir süre sonra tam ağzımı açacakken ,Zafer yanıma geldi .Bana şaşkın bir halde bakıp ,''Ne var,  Melek niye geldin ?'' dedi.Bir de soruyordu utanmadan öyle mi !Hem suçlu ,hem güçlü diye geçirdim içimden .

Tabi böyle demedim .Onu dinlemedim bile o an .Aklım söyleyeceklerimdeydi. Evden çıkmadan,  hepsini kelimesi kelimesine ezberlemiştim.O kadar öfkeliydim ki ,ona ; gözüm hiç bir şey görmüyordu resmen.

Hala bana bakıyordu .Kaşları çatılmış  bir halde ,ne söyleyeceğimi merak ediyordu belli.Onu daha fazla bekletmemek için histerik bir gülüş attım . ''Bütün derdin bu mu sahiden .Benim neden geldiğim mi? Yapma Zafer!'' diye dudak büzdüm.

Zafer bana göz devirip ,''Hadi uzatma da ,ne söyleyeceksen söyle .Sonra da çek git !Kocanı bekletme.'' dedi üstüne basa basa .

O an afalladım .Ne söyleyeceğimi bilemedim .Demek isteyerek evlendiğimi düşünüyordu .Ah be adam !Bir bilsen ,neler olduğunu ...Anlatmak çok istiyorum ama anlatamıyorum işte.