Seni Kalbime Gömdüm Tamamlandı

KISKANMAK

Melek ....

Yol boyunca ,düşünüp durdum .Ama bir çözüm bulamıyordum .Zafer ,benim sevdiğim adamla , o kızı el ele görmek ....Düşündükçe çıldıracak gibi oluyordum. 

Nermin annenin ''Kızım yavaş .Bekle beni !Ne oldu Melek ,diye bağırarak arkamdan koşturmasını duydum .

Ama; şu anda ona cevap verecek halde değildim .Eğer cevap verirsem ,ona feci şekilde öfkemi kusabilirdim.

Nermin annenin bir günahı yoktu , o yüzden ; ona kıyamazdım .Sesimi çıkarmamaya ,onu duymamış gibi, yapmaya karar verdim .

Eve hızlıca girdiğimde , kendimi hemen odama attım .Nermin anne benim peşimden gelebilirdi. O yüzden; her ihtimale karşılık ,kapıyı kilitledim.

Elimde ki çantayı bir öfkeyle yatağa savurdum .O kadar öfkeliydim ki ,odanın içinde ,bir o yana bir ,bu yana gezindim .Olanları anlayamıyordum .Bu bu nasıl olurdu ...

Gözlerim sinirden dolmaya başlamıştı .Olduğum yere ,kapının arkasına çöktüm .Dizlerime kendime çektim .

Kapının arkasına yaslanıp, hıçkırarak, ağlamaya başladım .Bir yandan ağlıyor ,bir yandan da ,''Ben sana güvenmiştim .Ama sen ...'' dedim gözyaşlarım arasında . ''Sen bunu bize nasıl yaparsın Zafer ?bana ,bebeğime ...''diye tekrar hıçkırdım .

Nermin anne de en sonunda eve gelmiş ,nefes nefese odamın kapısına vuruyordu .Bir yandan da ,''Melek .Yavrum !iyi misin ? bak endişeleniyorum.Ne oldu kızım sana  birden bire?'' diye bağırdı .Ona ağlamaktan cevap veremedim .

Tam ağzımı açacaktım ki ,sadece küçük bir hıçkırık firar etti dudaklarımın arasından .O yüzden; sustum ,boğazım düğümlendi .Sanki; biri boğazımı sıkıyor , konuşmamı engelliyordu .

En sonunda cesaretimi toplayıp ,Nermin anneye ''Beni biraz yalnız bırakır mısın Nermin anne ?''dedim .

Ama; Nermin annenin pes etmeye niyeti yoktu.Kapıya sürekli vuruyor , açmam için bir yandan da bana ''Kızım ,bak ne olduysa çözeriz! Lütfen aç kapıyı da konuşalım.'' diye seslendi. Benim de kapıyı açmaya, hiç mi hiç niyetim yoktu ...

Hem açsam ,ne diyecektim ki ,'pardon Nermin anne ,aslında ben senin oğlunu sevmiyorum  ama ;Zafer 'e bir şey olmasın diye evlendim mi,' diyecektim .Yok canım !hayatta böyle bir şey diyemezdim .

Nermin anne de sonunda pes etmiş olacak ki ,kapıyı vurmayı kesti .Ben de rahat bir nefes alarak, gözlerimi kapattım .

O kadar üzgündüm ki ,kalkacak, gücü bulamıyordum kendimde .Kalkmak istiyordum, ama olmuyordu.

Gözlerim ağlamaktan bulanıklaşmıştı .Yavaşça duvardan destek alarak, kalktım .Bacaklarım titriyordu ,titrek adımlarla kendimi yatağa zor attım .

Cenin pozisyonu alarak ,gözlerimi kapattım .Biraz uyumaya ,dünyadan uzaklaşmaya ihtiyacım vardı .Belki uyursam ; rahatlardım .Uyumak iyi gelirdi bazen ...

Ben öylece yatakta uyurken ,o sırada Nermin anne de telaşla bahçeye çıktı .Murat'ı aramaya başladı .Onu bulacak ,benim durumu anlatacaktı .Murat o sırada arabayla bahçeye girmek üzereydi. 

Nermin anne sonunda onu görünce derin bir nefes alarak ,''Oğlum ,Murat !dur dur,'' diye  ellerini havaya savurarak ,arabanın önüne atıldı .Murat bir anda frene bastı , eğer basmasaydı ,annesini oracıkta ezecekti .

Murat camdan kafasını çıkarıp öfkeli bir şekilde annesine baktı .''Anne !Ne yapıyorsun ya.Hayret bir şey !Az kalsın eziyordum seni.'' diye sitem etti annesine .