Seni Kalbime Gömdüm Tamamlandı

18 /Hesap Vakti

Zafer ....

Nurgül'e bakıp  gülümseyerek,  elimi kibarca çektim .Onu henüz tanımıyordum .Onu kırmak en son isteyeceğim şeydi ; bu yüzden belli etmemye çalıştım .

Bir an önce buradan gitmem gerekiyordu .O yüzden ; bir bahane bulup ,Nurgül'e ' 'Artık kalkalım mı ? malum geç oldu .Teyzen merak etmesin,'' dedim .Nurgül de anlayışla gülümseyerek ,''Olur ,kalkalım." dedi.

Ben de elimle garsona hesap işareti yaptım .Kısa bir süre sonra ,garson elinde defterle çıkageldi .Defterin içinde ,ne kadar tuttuğu yazılıydı .Nurgül 'e çaktırmadan ,hemen göz ucuyla deftere baktım .

Sonra da belli miktarı garsona ödedikten sonra Nurgülle kafeden çıktık .Mahalleye kadar konuşa konuşa geldik .Kafa dengi kızdı Nurgül. Yüzünde hep bir gülümseme ...Enerjisi bana da yansıyordu .

Evin önüne geldiğimizde Nurgül bana baktı .Sanki; vedalaşmak istemiyor gibi bir hali vardı .Bir süre uzun uzun baktık birbirimize ...

Birbirimizin gözlerinde kaybolduk ...Onun zeytin gibi gözlerinde ben kayboldum .O da benim ,elaya çalan gözlerimde ...

Bu an o kadar güzeldi ki ,hiç bitmesin istedim .Hep sürsün ....Ama; ne yazık ki ,öyle olmadı .Bu büyülü anı bozan şey; Nevin teyze 'nin ''Nurgül neredesin ?Nurgül !'' diye bağırması oldu .

Nurgül de kapıya doğru ,''Geliyorum teyze !" diye seslendi .Nurgül bana bakıp ,''Her şey için, teşekkürler .Çok güzel bir gündü gerçekten .Benim artık gitmem gerek.'' dedi. 

Ben de başımı sallayıp ,''Benim için de öyle .Görüşürüz.'' dedim .

Nurgül eve girmiş ,kapıyı kapatmadan önce bana son bir kez bakıp ,gülümsedi ve ''Görüşürüz,'' dedikten sonra usulca kapıyı kapattı .

Ben de bir yandan gülümsüyor ,bir yandan da ıslık çalarak, eve girdim .Ablam o sırada mutfaktaydı .Ona bakıp ,''Ben geldim,'' dedim .

O da başını ayıkladığı bezelyeden kaldırarak ,bana gülümseyerek bakarken ,''Hoş geldin,'' dedi neşe içinde .

Şöyle bir baştan aşağıya süzdü beni .Gözlerini kısıp ,''Bakıyorum da pek neşelisin .Görüşme iyi geçmiş anlaşılan.'' dedi. 

Ben de kendime bir bardak su doldurup ,onun yanına oturdum .Ablama bakıp ,''Evet .iyi geçti. Keyfili bir gündü. dedim .

Ablam da ''Sevindim,'' dedi .Ablama bakıp ,kısaca günümden bahsettim .Nurgül'le kafede görüştüğümüzden ,konuşmalarımızdan ...Her şeyden ...

Ablam  o sırada elindeki bezelye tepsisini masaya bırakarak ,dikkatle beni dinledi.Arada kaşlarını şaşkınlıkla kaldırıyor , her anlattığıma farklı bir tepki veriyordu .

En sonunda bana ''Nasıl yani .Senin elini mi tuttu ?Zafer, bu kız senden hoşlanıyor olmasın sakın !'' dedi. 

Ben de kaşlarımı çatmış ,''Yok be abla ,''dedim .Onun söylediğine anlam veremiyordum .''Biz sadece arkadaşız onunla .Ne yani ,illa sevgili mi olmak gerekir .''diye sordum .

Ablamdan bu sorum üzerine yanıt gelmedi .Sessiz kalmayı tercih etmişti. 

Biz böyle konuşurken ,o sırada dışarıdan ''Zafer .neredesin Zafer?'' diye bir ses geldi. İlk başta kim olduğunu anlayamadım .Sonra jeton düştü .Tabi bu Melek'ten başkası olamazdı .

Kesin benim Nurgül'le buluştuğumu öğrenmişti ; o yüzdendi bu hali .Kıskanmıştı belli .Ablam bana şaşkınlıkla bakıp ,''Melek mi o bağıran?'' diye sordu .

Ben de başımı evet ,dercesine salladım .Ablam ,''Ben şimdi ona sorarım .Şuna bak bir de evimize geliyor .Yüzsüz !'' diyerek ,tam ayağa kalkıyordu ki, onun kolundan tuttum .