Seni Kalbime Gömdüm Tamamlandı

45 Bölüm /Acı Bekleyiş

O sırada annemler de eve geldiler.Annem kapıyı açınca,''Of ,çok yoruldum ,şurada azıcık dinleneceğim.'' diyerek kendini koltuğa bıraktı.

Bir yandan dinlenirken, bir yandan da ablama ,''Gülten,kızım bana bir kahve yapıver de içelim.'' dedi.Ablam da, ''Tamam anne,yapıyorum şimdi.'' diyerek mutfağa koştu.

Annem oturduğu yerde ,kaşlarını çatarak,''Şükran ,biz geldik kızım ,neredesin?'' diye bağırdı. Ama cevap gelmedi. Annem meraklanarak ayağa kalkıp ,''Allah,Allah nerede bu kız?" diye söylendi. 

Bir yandan da,odamın kapısının önünde durdu.Kapıyı vurup,bekledi.Sonra da  ''Şükran,'' diye odamın kapısını aniden açtı.

Ama gördüğü manzara karşısında şok olmuştu.Oda onun beklediği aksine ,bomboştu.Benden ne bir iz,ne de bir ses vardı.Annem ''Hayır ,bunu yapmış olamazsın lütfen!'' diyerek dolabıma doğru ilerledi.

Dolabın önünde durup ,derin bir nefes aldı.Korkudan aklını yitirecekti.Annem ,bir müddet bekledikten sonra, aniden dolabımı açtı.Gördüğü manzara karşısında bir kez daha şok oldu.

Dolabımda ki bütün eşyalarımı giderken,yanımda götürmüştüm.Bir çöp bile kalmamıştı benden geriye...Annem dolu gözlerle,dolaba bakarken,o sırada başını çevirdi. Yatağı üstünde ki yazdığım mektubu fark etti. 

O da neydi? Bir mektup muydu yoksa! Yok canım,aklı ona oyun oynuyordu.Kızı onu terk edip gidemezdi. Bunu yapmazdı,o ailesine düşkün bir evlattı.

Annemin gözleri aniden karardı ,bayıldı bayılacaktı. Zar zor yatağa oturup ,göz yaşları içinde mektuba uzandı. Eline aldığında üstünde adını gördü. Kendi adına yazılmıştı.Zarfa bir kaç saniye öylece boş boş baktı.

Belkide içinde ki yazanlardan korkuyordu, kim bilir..Bir kaç saniye kendine izin verdi.Sonra da titreyen elleriyle, zarfı yavaşça açtı.İçinde ki kağıdı yavaşça, çıkarttı.Okumaya korkuyordu, ama bir yandan da merak ediyordu doğrusu...

Derin bir nefes alıp, kağıdı yavaşça açtı ve okumaya başladı.Canım ailem.... yazıyordu kağıtta.Kızı,'canım ailem' yazmıştı veda ederken....

Canım ailem....

Biliyorum,bana çok kızacaksınız ,neden böyle bir şey yaptın diyeceksiniz. Ama mutlu olmak benim de hakkım. Ablam gibi,abim gibi ben de hayatımı yaşamak,istediğim gibi kuralsız yaşamak istiyorum. Kurallarımı başkalarının değil de kendim koymak istiyorum.

Ben bir adam sevdalandım .Kara sevdaya düştüm.Elimde olmadan... Ama merak etmeyin, o çok iyi biri bana gözü gibi bakacak. Beni canından çok sevip, koruyacak...

Aklınız kalmasın,içiniz rahat olsun diye size bu mektubu yazıyorum. Özür dilerim, ben sevdamın peşinden gidiyorum. Sevdamı seçtiğim için beni affedin olur mu?

Sizi çok seviyorum.

Sevgilerle

Şükran...

Kızı bir adam, üstelik, ne olduğu belirsiz bir adam için onları terk mi etmişti yani. Onlardan ne çabuk vazgeçmişti.Kolay mıydı ,bir kalemde her şeyi silip atmak... Ama kızı hiç acımadan, bunu kolayca yapmıştı. Kadın inanmadı, inanmak istemedi. 

Oysaki; ne zorluklar çekmişlerdi, kimi zaman aç bile kaldıkları olmuştu. Ama bir anne olarak bu durumu evlatlarına asla belli etmemişti. Gerekirse; yememiş, yedirmiş ,giymemiş, giydirmişti. Bunun karşılığı bu mu olacaktı yani. Onları bu yaşa getiren kadına ,bu yapılır mıydı, ''Besle, kargayı oysun gözünü,'' tam da bu durumu anlatıyordu.

Mektubu  belki yüz defa okudu. Aklına kazımak ister gibi,her cümlesini, her kelimesini ezberlemişti artık.

Kadının düşündükçe ,gözleri daha çok doldu.O an içinde öyle büyük bir öfke vardı ki, bir patlasa herkesi, her şeyi yakardı.Bir yandan da  kırgındı haliyle. O da her anne gibi kızını telli duvaklı görmek isterdi, ama  bu ne yazık ki olamayacaktı. Daha fazla öfkesine  dayananamayıp,''Şükran,'' diye var gücüyle bağırdı.Onun bağırmasıyla ,bütün ev, hatta, sokak bile inlemişti.