Çıplak ayaklarımla yere basıp ,yataktan indim .Camın önüne geldiğimde ,etrafta koşturan insanlar vardı .Sanki kaos çıkmıştı .Bildiğin ,kıyamet günündeydik .
Herkes ne var ne yoksa ,evlerine giriyor ,çıkardığı eşyaları ,bulduğu arabalara yüklüyordu .Ben de şaşkınlıkla onları izledim .
Karşı ki komşumuz Ayten teyze de yarı çıplak ayaklarıyla bahçeye çıkmış ,oğluna ''Koyunları aldınız mı ?sular bastı her yeri .Alabildiğiniz kadar eşya alın, gidelim, bir an önce.'' diye telaşla bağırdı.
O sırada korkuyla benim de gözlerim büyüdü. Korkuyla bir köşeye sinip ,dizlerimi kendime çektim .''Anne ,annecim!'' diye ağlamaya başladım .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annemin içeriden sesini duydum .Babam anneme ,''Çabuk! çocukları al ,sular yükselmeden buradan gitmeliyiz.'' diye söyledi.
Annem de telaşla benim odama daldı .İlk önce ''Zehra,'' diye yatağa baktı .Sonra da köşede sinmiş olan beni fark etti.
Hemen ''Annecim,'' diyerek yanıma koştu .Dizlerinin üstüne çöküp, korkmamam için bana ''Gel, buraya.'' diye sımsıkı sarıldı .Ben de ona sımsıkı sarılıp , bir yandan da ,''Anne !Sakın beni bırakma.'' diye ağladım .
Annem de bir yandan saçlarımı okşuyor ,bir yandan da ,''Korkma !güzel kızım .''diye teselli etti.
Benden ayrıldıktan sonra , yüzümü ellerine arasına alıp ,tam gözlerimin içine güven verircesine baktı .''Annen yanında .Seni de ,kardeşini asla bırakmayacak .Ama şimdi gitmemiz gerek .Yoksa burada kalırsak ,kötü olur.'' diye konuştu .
Ben de ona bakıp ,göz yaşımı silerken ,''Ama arkadaşlarım." dedim .Annem de bana gülümseyerek ,''Orada, çok güzel evimiz olacak .Yeni okulun ,arkadaşların olacak .Merak etme." dedi.Sonra da ayağa kalkıp ,elimi ''Hadi, gel!'' diyerek tuttu .
Birlikte odadan çıkıp ,kardeşimin bulunduğu odaya gittik .Annem aceleyle bulduğu valize bir kaç parça eşya doldurdu .Sonra beşikten kardeşimi de alarak ,elimden tuttu .
Birlikte aceleyle evden çıktık .Babam evin önünde ,öküz arabasında bizi bekliyordu .Bize bakıp ,''Hadi elinizi verin ,çabuk ! ''dedi.
İlk önce benim elimden tutup ,arabaya oturttu .Sonra da annemin kucağından kardeşimi aldı En son da annem bindi.
Babam koştur adım ,arabadan atlayarak ahıra koştu .O zamanlar bizim ,gözümüz gibi baktığımız ;canımızdan çok sevdiğimiz bir ineğimiz vardı .Üstelik de hamileydi.
Babam ahırdan ineği zar zor çıkartarak öküz arabasına bindirdi.Bindirmesi de zor olmuştu çünkü; hayvan korkmuş ,binmekte ısrarcıydı .Onun yanı sıra çok ağırdı .
