Seni Kalbime Gömdüm Tamamlandı

53

Şükran....

Ziya'yla el ele bahçe kapısından içeriye girdik. Evin önüne geldiğimde, anılarımız bir bir gözümün önünden, geçti.

Uzun bir süre öylece ,eve bakakaldım. Kapıyı açmaya bile gücüm yoktu. Gözyaşları içinde Ziya 'ya baktım. O da üzgün gözlerle bana baktı.

Ondan güç alırcasına ,derin bir nefes alarak, titreyen ellerimle kapıyı açtım. ''Abla.'' dedim ablam belki sesimi duyar, diye.

O ev, içinde insan olmayınca buzdan bir kale gibiydi. İnsanı üşütüyordu. Evi ev yapan; içindeki insan derler, ne kadar da doğruydu .

O mis gibi evi kokutan yemek kokusu olmadan, ev, ev olur muydu hiç?

Ablama son bir kez daha,''Abla.Biz geldik.'' dedim. Ama ablam, yoktu. Normal zamanda olsa, sesimi çoktan duyup inerdi, oysaki.

Kaşlarımı çatarak Ziya 'ya baktım. Sonra da, merdivenleri tırmanmaya başladım. Odamızın kapısını açtığımda ablam da orada da yoktu.

Ne olduğunu anlamıyordum. Koşarak merdivenleri, gerisin geri indim. Bahçeye çıkıp,'' Abla. Neredesin abla?'' diye var gücümle bağırdım.

O an yere yığıldım.Dizlerimin üstünde,'' Sen de, beni bırakıp gitme. ''diye ağlamaya başladım.

Sesimizi duyan Zafer de,''Şükran, ne oluyor? '' diyerek yanımıza geldi.

Onu duymadım bile ,ağlamaya devam ettim. Ziya da Zafer 'e bakarken, benim yerime,''Biz, temelli dönüş yaptık.'' dedi.

Zafer şok olmuş bir halde, bize bakarken,''Ben,ben çok sevindim.'' dedi. Böyle; bir şeyi beklemediği çok açıktı.

Zafer 'e gözyaşları arasında bakarken,'' Ablam, nerede? '' diye sordum.

Zafer cevap vermedi, eliyle çenesini kaşırken, gözlerini kaçırdı. Bana bakmıyordu bile.

Ben de ayağa kalkarken, ona,''Sana, bir soru sordum. Ablam nerede? biliyorsan, lütfen bir şey söyle Zafer!'' diye cevap verdim.

Zafer uzun bir süre sonra gözlerini bana çevirirken,'' Gülten, kaçtı.'' dedi.

O an şok oldum, anlayamadım. Sadece; '' Ne?Zafer bu, bu doğru mu?  '' diye bir soru sordum. Ağzım açık kalmıştı.Hala inanamıyordum.

Zafer bana bakarken,''Evet, doğru. Ben, bu sabah, ona bakmaya gittim.

Ama; içeriye girdiğimde, kapı sonuna kadar açıktı. Seslendim ama; o yoktu.'' dedi.

O an dizlerimin bağı çözüldü. Gözlerim karardı. Ziya durumu fark etmiş olacak ki,'' Şükran. '' diyerek, beni kolumdan tuttu.

Zafer ise;  '' Komşular onu ,bir arabaya binerken görmüşler. Direksiyonda bir adam varmış, onunla kaçmış.'' dedi.

Bana, kaçtığım için ağzına geleni söyleyen, bin ton laf eden ablam, aynı hayatı yapmıştı.