"Tapos... Ito kapag G... Try mo mag-strum."
Nakaupo kami ni Aidan sa may sala habang tinuturuan ko siya ng mga basic na guitar chords. Hindi ko alam kung namana niya rin ang pagiging musically inclined ni Mama dahil ang bilis niyang matuto.
"Umamin ka nga. Naturuan ka na ba?" tanong ko sa kaniya bigla dahil parang alam na niya lahat ng sinasabi ko!
"Ah, nagpaturo ako dati kay Kuya Arkin..." Umiwas siya ng tingin sa akin at ngumuso, nahihiya dahil sa sinabi niya. Alam kasi niyang hindi na kami nag-uusap ni Larkin kaya hindi niya alam kung paano niya sasabihin. "Nagkasalubong din kami roon sa music store dati noong naghahanap ako ng gusto kong gitara. Madalas pala siya roon dahil doon din siya bumibili..."
"At dinala mo 'ko roon?" Tinaasan ko siya ng kilay, hinuhuli ang intensyon niya. Napakagaling talaga ng kapatid ko! Alam na nga niyang ang awkward namin ni Larkin, dinala pa ako roon.
"Hindi ko naman sinasadya! Hindi ko alam na pupunta siya roon ngayong araw! T-tsaka... Hindi naman porket wala na kayo, wala na rin kaming koneksyon sa kaniya..." Ngumuso ulit siya pero may point naman siya roon.
Iyon ang mahirap sa amin ni Larkin. Masyado na kaming naging malapit sa pamilya ng isa't isa na kapag nawala kami, ang hirap para sa amin ang mawalan talaga ng koneksyon. Marami rin naman silang pinagsamahan ng mga kapatid ko, lalo na si Aidan. Isa si Arkin sa mga nag-alaga talaga sa kaniya noong bata siya kapag wala si Papa rito at kapag busy ako.
Hindi ko naman masisisi ang mga kapatid ko. Okay lang naman sa akin kung nagkaka-usap pa sila. Iyon din naman ang gusto ko para sa mga kaibigan ko pero si Arkin ang lumalayo sa kanila. Si Sevi na lang 'ata ang nakakausap niya sa amin. I felt bad that he had to lose friends just because of me. Ito ang mahirap kapag nasa iisang friend circle kayo. Someone had to adjust for the other, especially if it was a bad breakup.
"Aralin mo 'to. Marunong ka na pala..." Binigay ko sa kaniya ang song book na may mga kasamang guitar chords bago ako tumayo at umakyat ng kwarto para maglinis.
I decided to re-decorate my room so I wouldn't be reminded that much of him. Nag-alis ako ng mga gamit ko at nagpalit din ako ng ibang furniture. Tinanggal ko ang study table ko dahil bumili na rin ako ng bago at mas malaki. Pati ang kama ay pinapalitan ko na rin dahil masisira na rin.
Pawis na ako kahit nakasuot ng tank top habang nagpupukpok ng pako sa dingding para sa frames. Gumamit na rin ako ng drill para sa mga book shelves at screwdriver naman nang sinet-up ko na rin ang bagong table ko. Napakainit pala sa kwarto ko pero hindi ko mabuksan ang aircon dahil marumi pa at maalikabok ang kwarto.
Noong bata ako, kapag wala si Papa ay ako rin ang gumagawa ng mga bagay na 'to sa bahay. I had to learn for my younger siblings. Kapag may kailangan sila, dapat alam kong gawin. Kapag may sira sa bahay, kailangan ayusin ko kaagad dahil baka mapano ang mga kapatid ko. Kaya naman ni Papa pero madalas kasi siyang wala buong araw dahil nagtatrabaho kaya ako na ang gumagawa.
It helped me a lot. Ngayon, alam ko nang gawin ang mga 'to at hindi ko na kailangan ng tulong mula sa iba. Tatawagin ko pa naman sana si Sevi para magbuhat ng mga gamit dito pero mabuti na lang at nariyan si Aidan. Tinulungan niya naman ako sa furniture.
BINABASA MO ANG
Golden Scenery of Tomorrow (University Series #5)
RomanceUNIVERSITY SERIES #5. Ever since they were kids, Avianna Diaz from UST Architecture and Larkin Sanchez from UP Film were inseparable, not until Larkin's fame grew over time, and they suddenly found themselves taking different roads at the same time.