LEYLA

Bölüm 2

"Sana demiştim bak burası gayet güzel, müdürün odasına gidip sınıfını öğren. Gel bakayım öpeyim." Annesinin yanağına küçük bir öpücük kondurup arabadan uzaklaştı Leyla. Kendini büyük hissediyordu, kendinden bir yaş küçük insanlarla okumanın neresi büyüklük diye güldü kendi kendine.

" Leyla hadi kızım göster sakin sessiz kız olarak kendini. Yapacağını biliyorum sana denilen ne varsa kafa salla. Şu okulu olaysız bitir."

Kendine verdiği güç ile girdi müdürün odasına. Karşısında yaşını almış gözlüklü bir kadın oturuyordu. Saçlarını sıkı sıkı bağlamış meşgul olduğunu gösterir gibi bilgisayar ile uğraşıyordu. Orada olduğunu belli etmek için küçük bir ses çıkardı Leyla. Ciddi bir ifade ile öğrencinin yüzüne bakan Zerrin Hanım, Leyla'yı görünce yüzüne yumuşak bir ifade kondurdu.

"Merhaba, ben yeni öğrenciyim. Kaydımı yeni yaptırdım ve sınıfımı öğrenmek için geldim."

"İsim soy isim neydi?"

"Leyla...Leyla Bozoğlu." Zerrin Hanım yeni gelen öğrencide bir çekinme bir endişe sezdi. Bu yüzden olabildiğince sıcak davranmaya çalıştı. Güler yüzle konuşmaya başladı.

"Okulumuza hoş geldin Leyla. Bir sene bazı nedenlerden dolayı gidememişsin ve ondan önceki senelerde de notların bir hayli düşük. Derslerden sonra rehberlik servisine gitmeni istiyorum. Güzel bir program yapabilirsiniz. Sınıfın 12/D."

"Çok teşekkür ederim." Leyla yavaş adımlar ile odadan çıktı. Teneffüs olmuştu ve koridor insan kalabalığı ile dolmuştu. Leyla bu durumdan pek hoşlanmadı ve hızlı hızlı sınıfların numaralarına baktı. 'Neredesin Allah'ın cezası sınıf' içinden geçirdiği anda kafasını birisine çarptı. Kaldırıp özür dilemek istemedi. Yere bakıp oradan af dilercesine uzaklaştı. 'Sakin ol, sakin ol'. Nihayet koridorun sonundaki sınıfın tabelasında 12/D yazılı olduğunu gördü. Derin bir nefes alıp içeri girdi. Teneffüs olduğu için sınıfta iki üç kişi vardı. Çantasını boş gördüğü cam kenarı bir sıraya koydu. Sınıfın içi ferahtı, basık bir havası yoktu. Okulun iç dizaynının yeni olduğunu fark etmişti. Sanırım son senelerde yeniden döşenmişti. 

Teneffüs zili tekrardan çalınca sınıfın kapısından insan topluluğu girmeye başladı. Kimseyle muhatap olmak istemiyordu, bu yüzden kafasını önünde yeni açtığı deftere çevirdi. Son olarak sınıfın kapısını kırmızı ceket ve siyah etekle ile kombin etmiş bir kadın kapattı. Güler yüzlü olduğu belliydi. Gayet samimi bir ifade ile masasına oturdu. 

" Evet arkadaşlar, sınıfımıza yeni bir arkadaşımız katıldı. Hoş geldin, ben Sevim. Bu sınıfın matematik hocasıyım, ve galiba senin de hocan olacağım." Espri katmak istercesine cümlelerinin sonunda genişçe gülüyordu. Leyla sevimli kız olmak için kendini zorladı. Kırık bir gülümseme ile konuya girdi.

" Merhaba, ismim Leyla...Memnun oldum." Leyla gerçekten gülmekte zorladı kendini ancak pek de samimi olamamıştı. Huzursuz bir şekilde yerine oturdu. Sevim hoca Leyla'ya son kez güldükten sonra derse döndü. 

"Bu sene son seneniz ve biz öğretmenler sizin iyi yerlere gitmeniz için çaba sarf ettiğimiz gibi sizin etmeniz gerek. Matematik kolay bir ders ama anlayana (!). İşin şakasını geçersek bu dönem yeni bir çalışma sistemi ayarladım. İkili gruplar oluşturdum ve bu gruplardaki dengeler başarı düzeyine göre belirlendi. Sorusu olan veya beraber ders çalışmak isteyen kendi grubundaki kişi ile iletişimde olacak. Eğer gruplar soruyu çözemezse bana gelip sorabilir. Size doğal olarak bir çalışma arkadaşı sunmuş oluyoruz. Her hafta başı her grup ne kadar soru çözmüş bizzat ben kontrol edeceğim. Okul çıkışı etüt saatlerimiz var o saatlerde de burada oluyorum bana sorularınızı sorabilirsiniz." Sevim hoca gülerek devam etti. " Çok uzattım biliyorum, listeyi ders çıkışı masaya bırakacağım. Memnun olmayıp değişiklik yapmak isteyenler olabilir ancak deneme sürecimiz var o yüzden değişiklik kabul etmiyoruz."