LEYLA

Bölüm 18

Herkese selamlarrr

Bu bölümü kahraman bakış açısı ile yazıyorum bakalım farkları siz görerek fikrinizi yazabilirsiniz.

-------------------------------------------------------------

--Leyla'nın gözünden--

Anlamakta zorluk çektim. Annem elini nereye koyacağını bilemeden endişeli bir şekilde bana gülüyor. Üstelik Cüneyt de bana 'hoş geldin' dercesine gülüyordu. Ben konuşmadan Cüneyt öne atıldı.

"Leyla lütfen otur. Seninle bir şey konuşmak istiyorum."

İdrak etmeye çalıştım. Yavaş hareketlerle masaya oturmuştum. Masa çok özenli duruyordu. Sanki bu akşamın özel olacağını masadan anlayabilirdiniz. Annem en sevdiğim yemekleri yapmıştı. Yaprak sarması özellikle benim oturacağım tarafa konulmuştu. Masayı baştan sona süzdükten sonra Cüneyt'e döndüm. Benimle alakalı konuşmak için gelmesi gerekti. Aklımı başka şeylere yormak istemiyordum. Öyle bir şey olmamalı. Cüneyt birkaç saniye beni bekledikten sonra konuya girdi.

"Leyla şu an çok afalladığını biliyorum. Ancak bunu sana daha güzel bir akşamda açıklamak istedik. İstersen şimdi anneni dinle, lütfen birbirimizi kırmadan konuşalım." Cüneyt cümlesini bitirdikten sonra olmasını istemediğim bir şey gerçekleşmek üzereydi. Ciddileştim, istemsiz kaşlarımı çatmıştım. Annem 'beni anla' dermiş gibi bana baktı. Onu anlamak istemiyordum. Daha sonra boğazını küçük bir öksürük ile temizledikten sonra konuşmaya başladı.

"Annem seninle çok güzel anlarımız olmadı. Zor biriydin...ve hâlâ öylesin. Şu an kendimi sana açıklamakta zorlanıyorsam aramızdaki bu ilişkiden dolayıdır. Ancak şimdi senden sadece anlayışlı olmanı istiyorum. Biz...Cüneyt ile uzun bir süredir konuşuyoruz..." Dedikleri komik gelmişti, bu cümlesine sinirle karışık ekleme yaptım.

"Anne ben de uzun süredir onunla konuşuyorum, ee sonuç?"

"Leyla aramızda bir şeyler gelişti ve artık bir ilişki içerisindeyiz. Senden istediğim sadece saygı, bu kadar." 

Cüneyt ve annem benden bir cevap bekliyorlardı. Cüneyt'i sadece terapist olarak sevmiştim, annemin sevgilisi olarak değil. Annemin babama olan sevgisi bu kadar mıydı? Onun hatırasını onun sevgisini başka birisi ile mi dolduracaktı. Ben ikinci aşka inanmıyordum. Ne yaşarsak yaşayalım sadece ve sadece bir kez aşık oluruz, o kişi senin bir parçandır. Ondan sonra gelecek kişiler sadece bir arayış içinde bulduğun varlıklardır. Aşık oldum sanarsın, aynı hisleri onda hissediyorum sanarsın ama nafile. Bizim aynı hisler diye bahsettiğimiz şey sadece ilk aşkımızı geri getirmek, onunla yaşadığını yine yaşamak için uydurduğumuz bir kılıftır. Bir başka deyişle yerini doldurma çabasıdır. Annemin babama olan sevgisini geçtim Cüneyt sırf ilişkisini yaşamak için benimle iyi giden bir tedaviyi bırakmıştı!  Ben içimi başka kimselere bu kadar kolay açamazdım. Cüneyt'e bırakmayacağına dair bir güvenim vardı. Şimdi o güveni de yerle bir etti, hem de bir mesajla. Acelesi olmuş olacak ki hemen akşamı da bize yemeğe geliyor. Saygılı davranmayacaktım. Babamı nasıl bu kadar kolay kolay unutabilirdi? Bütün bu düşünceler kafamda döndükçe daha da sinirlendim. Sinirle karışık bir kahkaha attım. Sinirden gülüyordum. Çok komikti. Trajikomikti. Cüneyt psikolog olduğunu belli ediyordu. Bu durumun gayet normal bir durum olduğunu düşünür gibi ciddiyetle bana bakıyordu. Ama annem benim kahkahalarıma daha da endişeli bakar olmuştu, korkmuştu. Kendimi durdurdum ve konuştum.

"Şey mi demeliyim? Yaaa anne çok mutlu oldum adına, gerçekten tebrik ediyorum. Yaa Cüneyt anneme iyi bak olur mu diyeyim!?! Çok beklersiniz. Ben bu ilişkiyi asla kabul etmiyorum. Kocaman insanlarsınız tabii ki ilişkinize devam edeceksiniz ancak sakın ha beni ilişkiniz adı altında hiçbir şeye dahil etmeyin. Bu konuda çok ciddiyim, hiçbirini kabul etmiyorum." Ortaya konuştuktan sonra sesim titreyerek anneme döndüm. Sesimin titremesini durduramıyordum.