"Levi neden askerleri takip etmiyoruz?"
"Kenny'i o tarafta bıraktık. Ona doğru gideceğiz. Ama gitmek istemezsen-"
"Hayır sorun değil."
Kenny'nin Hange'yi öldüreceğini sanmıştım. Benim acı çekmem için herşeyi yapardı. Ama bana yaşattığı korkuyu ona yaşatacağım.
Kenny'i gördüğümde yavaşladım. Bıraktığımız yerde duruyordu.
Attan inip yanına gittim. Hange ise atın yanında duruyordu.
"Yeğenin geldi somurtacak mısın?"
"Levi.. Bana bir hayat borçlusun ama yaptığına bak! Ben olmasaydım o annen gibi açlıktan çürüyüp gidecektin! Cesedinde o odada çürüyüp gidecekti!"
"Asıl siz bana bir hayat borçluydunuz! Annem orada ölürken sen pis işlerin ile uğraşıyordun! Annemi bir kere bile merak edip gelmedin!"
"Bir fahişenin nesini merak edeceğim ha!?"
Bunu demesi üzerine dizim ile yüzüne bir tane geçirdim. Burnu kırılmıştı galiba.
"Seni aldırmasını söylemiştim ama beni dinlemedi! Bakamayacaktı ama doğurdu işte! Ben annene sahip çıkmaya çalıştım!"
"Sen mi?"
Onu yere atıp tepesine çıktım ve yumruklamaya başladım.
"Annem orada açlıktan ölürken mi ona sahip çıktın!? Yoksa tek başına doğum yaparken mi!? Hangisinde!?"
Artık Hange beni Kenny'den uzaklaştırmaya karar vermiş gibiydi. Kollarımdan tuttu ve beni geri çekti.
"Senin yüzünden annem gözlerimin önünde ölüp gitti!"
Kılıcımı çıkartıp boynuna doğru tuttum. Bana gözleriyle yapma diyordu sanki.
Bir andan kılıcımı boynundan geçirdim. Üstüme kan fışkırmasın diye geri çekilmiştim. Ceset öyle yerde yatıyordu.
Kılıcımı temizlemeye başladım. Bittiğinde Hange'ye döndüm.
"Hadi gidelim."
-Hange-
Ata bindikten bir kaç dakika sonra yağmur başlamıştı. Aslında bu yağmurda at ile gitmek değilde yürümek daha güzel olurdu diye düşündüm.
"Hey Levi! Yürüsek olmaz mı? Yağmur çok güzel baksana!"
"Kafayımı sıyırdın sen?!"
