KÜLDEN YANAN ATEŞ

Bölüm 22: ''2.Kısım''

Hoş geldiniz! ❤

Bu bölümü yazarken hem psikolojik hem de fiziksel olarak yoruldum. Benim için sezon finalinden bile ağır bir bölümdü ve yazarken ister istemez etkilendim. Fiziksel olarak yoruldum dememin sebebi ise bozuk 'm' tuşu nedeniyle bu harfi sürekli kopyala yapıştır yaparak bu bölümü yazmış olmam. Bölüm 15 bin küsür kelime ve takdir edersiniz ki özellikle de 1. tekil şahıs ağzıyla yazarken bu hiç kolay olmadı :) Neyse ki sonradan ekran klavyesini akıl edebildim.

Önceki bölümün okunma sayısı şu an 450 civarlarında ama oy sayısı 28... Açıkçası bu beni biraz üzdü ve ister istemez o kadar emeğine değiyor mu diye düşündürttü.  O yüzden bu bölüme sınır koymaya karar verdim.  Benim hikayemi okuyan kimse sessiz kalmasın, kurduğum hayal dünyasına kaç kişi ortak oluyor bunu bilmek en doğal hakkım diye düşünüyorum. Beni rahatsız eden şey hikayenin az okunması veya çok okunması gibi sayısal değerler değil, aramızda benim emeğimi yok sayan sessiz okuyucuların olması. Bazen yorum yapmamanızı anlayabilirim; o an işiniz vardır, yoğunsunuzdur ya da o an yazacak bir şey aklınıza gelmemiştir ama bana göre oy vermemenin hiçbir gerekçesi olamaz. Rica ediyorum, bu konuda biraz daha özenli olalım.

📢 Bölüm sınırı:  

80 oy, 400 yorum (emoji, random, noktalama vs. hariç)

Yorum sayısı çok gelmesin. Bölüm zaten aşırı uzun ve bu yüzden satır arası yorumlarınızı eksik etmezseniz çok kolay geçilir. Hem şunu da tekrar belirtmiş olayım, benim yazarken en büyük motivasyon kaynağım yorumlarınız... Lütfen, eksik etmeyin. Yaptığınız yorumların, gelen mesajların hikayenin konusundan ve içeriğinden bağımsız olarak benim için anlamlı bir önemi daha var. Belki bir ara bundan size bahsederim ama şimdi zaten bölüm de fazlasıyla uzun olduğu için daha fazla uzatmak istemiyorum.

Bir de şöyle bir uyarı bırakayım. Bölüm içinde sinirlendiğiniz yerler olabilir, o kısımlarda yorumlarınızı seviyeli tutarsanız çok sevinirim.

🎈 Yedi Karanfil: Eşkıya Dünyaya, Hükümdar Olmaz

🎈 Hakan Yeşilyurt: Acıya Gülmek

🎈 Düş Sokağı Sakinleri: Ayrılık

Keyifli okumalar.... ❤

İnsanlar plan yaparken, bazen hayatın planı çok daha farklı olurmuş.

İnsan, varmak için kendine bir yol belirlerdi; yolun sonunda ise bazen başka bir şehir, bazen bir başarı, bazen de bir sevgili olurdu. Sonra ilerlerdi, bazen daha varmadan ulaşmak istediği yolun sonuna geldiğini sanıp erken bir sevinç yaşardı ve bir fırtına hatta bazen küçük bir esinti bile ayağını kaydırıp başladığı yere geri götürürdü. Bu noktada kimisi pes ederdi, kimisi ise ayağa kalkıp tekrar denerdi. İşte kaybedenler tam olarak pes edenlerken, kazananlar tekrar deneyenler olurdu. Gerçekten isteyip de vazgeçmeyenler ancak yolun sonunu görürdü; varanlar, başaranlar ve kavuşanlar ise onlar olurdu.

Kuyumcudan çıktığımda yüzümdeki gülümseme daha silinmemişti, hatta bu gülümseme daha da genişlemişti. Her şey hazırdı. Neva'ya hayatımızın teklifini yapmak için hazırdım.

Arabaya doğru yürürken telefonumun zil sesi ile duraksadım. Telefonumu cebimden çıkardıktan sonra, 'Kalbimin Sesi Arıyor' yazısını ekranda görünce tebessüm ettim. Neva arıyordu. Dudaklarımı birbirine bastırıp derin bir nefes aldıktan sonra telefonu açtım.