Childhood Series 1: Hate to Remember You (Completed)

Chapter 21

Hello there! feel free to comment your thoughts. I will gladly read those 💜.

***
Its been a week mula ng mahulog sa pool si Yumi. So far okay naman na siya. About sa confession naman ni mama, medyo naiintindihan ko naman na kung bakit sila nagsinungaling sa akin. I know that parents will do anything just to protect their child, so I will try my very best to underatand things from my past, kahit na masakit man yun ay pilit kong iintindihin kapag dumating yong time na maalala ko na yong nangyari 5 years ago.

She clearly told me that I forgot everything about my fiancee. Lahat ay naaalala ko maliban sa kanya. I forgot all my memories with him.

Nitong nakalipas na araw ay madalas ay kasama ko si Yumi, sa bahay man yan o sa opisina, tumutulong din kasi ako sa pagmamanage ng ibang business naming dito since Wala so Lolo.. I'm really attached to my niece now. Madalas nga kaming mapagkamalang mag-ina eh.

"Tita, kelan po kaya dadalaw si Tito Mathius?" I looked at her when she asked that. Mula kasi nong muntik ng malunod si Yumi ay hindi na nakabalik si Mathius sa araw na yon kahit sinabi nitong dadalaw siya. I don't want to feel pissed pero naaasar talaga ako sa kanya. Yumi expected him to come that day pero di siya dumating. Napakapaasa. Hindi man Lang niya kinonsider Ang mararamdaman nong Bata.

"I don't know, baby. Maybe he's just busy sa work? Hayaan mo pag may time, tatawagan natin siya. But for now tayo muna ha? Saan mo gustong pumunta?" pansin ko ang lungkot sa kanyang mga mata pero pilit pa rin itong ngumiti.

"Sa may jollibee na lang, tita. I want to eat chicken joy!" ngumiti naman ako at ginulo ang buhok niya.

"Sige na nga. Lets go."

Magkahawak kamay kaming lumabas ng opisina at sumakay sa kotse. Pagdating namin sa Jollibee ay as usual madaming tao. Naghanap kami ng bakanteng upuan at saka magkasamang nag order. Ayoko namang iwan siya sa table Kaya sinama ko na lang.

"One bucket of chicken joy, 2 large fries and sundae." Nakangiting inilista ng babae ang order namin. Inabot ko din sa kanya ang bayad na agad nyang kinuha.

"Anak niyo po ma'am?" nakangiting tanong ng babae habang inaayos ang order namin. Here we go again.

"No, She's my niece actually." Sabay tingin ko kay Yumi na busy kakalibot ng tingin sa buong paligid.

"Hehe, magkamukha po kasi kayo." Aniya sabay abot ng order namin. Nakangiting kinuha ko naman ito at tumango sa babae.

"Here, baby kain na tau." Pumalakpak pa ito at excited na kumuha ng chicken joy.

Habang kumakain ay madalas kong punasan ang bibig ni Yumi dahil ang kalat niyang kumain. Basta bata talaga kain lang ng kain. Pokus lang siya ng pagkain ng biglang nanlaki ang kanyang mga mata.

"Is that tito Mathius...?" She asked confused. "Why is she with that girl?" napalingon naman ako sa tinitignan niya. Ewan ko ba kung bakit parang may tumusok sa dibdib ko ng makita si Mathius na masayang nakikipagtawanan kay Marian. I sighed. Ang swerte ni Marian, dalawang lalaki ang nagkakandarapa sa kanya...

"Uhm, are you done, baby? Let's go back home?" lito man ay agad itong tumango kaya inayos ko na ang gamit namin at saka hinawakan ang kamay niya. Nang makalabas kami ay naramdaman ko pang lumingon si Yumi kaya napalingon din tuloy ako. We saw how Mathius wiping something on Marian's face. Maybe they really have a thing.

Pagdating sa bahay ay ramdam ko ang lungkot ni Yumi dahil agad itong nagpaalam na pupunta ng kuwarto nito. I know how much she wants to be close with Mathius mula ng iligtas nito ang bata, only disappoint her for not fulfilling her promise to be back, dahil hindi na nga ito bumalik pagkatapos non. And I somehow hate him for that. I though he's just busy for not showing up pero iba pala ang pinagkakabisihan niya. Tsk.