Childhood Series 1: Hate to Remember You (Completed)

Chapter 38

“Ano pa lang balak niyo sa birthday ng mga bata? Sa makalawa na yun.” Tanong sa amin ni mama ng maihatid namin ang mga bata sa kuwarto. Sa sobrang nag-enjoy sila sa paglalaro at pagsakay sa mga kiddie rides ay pag-uwi namin ay tulog na ang mag ito kaya idiniretso na lang namin sila sa  kuwarto.

“Gusto ko po sana tita na magpaparty po para sa kanila para maipakilala na rin po sila bilang mga anak namin ni Serene, kung okay lang po sa inyo?” tumango-tango si mama sa suggestion ni Mathius. Gusto ko din noon. I want everyone to know that they are our children. Pero naalala ko na Salcedo pa pala ang gamit nila kaya napatingin ako kay Mathius.

“Don’t you want to change their surname? They’re using mine.” He smiled and glance at me then to my mother.

“Actually, I already changed it the moment I learned that they are my children. So wala ng problema doon.” I smiled. Akala ko pa naman ay wala siyang balak palitan ang apelyedo ng mga bata, without knowing na he’s already doing it.

Tumingin sa relo si Mathius saka ito tumayo.

“I  gotta go, hon, tita. Babalik na lang po ako bukas dito.” Palam nito.

Ngmiti si mama. “Ano ka ba, dito ka na  matulog at tabihan mo ang mag-iina mo.” Nanunuksong sabi ni mama na ikinapula ng pisngi ko.

Tumingin sa akin si Mathius na nananantya. “Is it okay to you, hon?” mahina akong tumango at agad na nag-iwas  ng tingin dahil ramdam ko kung gaano kapula ang pisngi ko.

“Sus! Kayong dalawa para naman kayong others. May mga nak na kayo uy!” tukso nimama saka tumawa ng malaks bago nagtungo sa kuwarto nito kaya naiwan na lang kaming dalawa ni Mathius.

“Uhm,okay lanng kung hindi ka kumportable. Uuwi---” I cut him.

“NO!, I mean, you can stay, isa pa baka hanapin ka ng mga bata kapag nagising sila.” Maagap na sabi ko naikinatuwa nito.

“Let’s go then!” di na ako nakaangal ng hinawakan niya ang kamay ko paakyat sa kuwarto ko kung saan natutulog ang mga ank namin. Bigla namang namula ang pisngi ko ng maalala ang huling nangyari sa amin dito mismo sa kuwarto ko. Gosh, Serene! Hello, nandito ang mga anak niyo! Calm your hormones, mahinang bilin ko sa sarili bago nahiga at tumabi sa gilid ni Matthew habang si Mathius naman ay nahiga sa kabilang gilid katabi si Yumi. So basically, pinaggigitnaan namin ang mga bata.

Inayos ko ang kumot at tuyuan ng nahiga at pagharap ko ay nakita ko siyang titig na titig sa akin na ikinailang ko.

“What?” I asked uneasily. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa mga titig niya ngayon. Is it because I finally accepted the truth to myself that I am so in love with him?

He smiled lovingly. “Nasabi ko na ba sayo kung gaano ka kaganda sa paningin ko, hon?” out of nowhere na tanong niya. At ako naman si marupok, bigla na namang uminit ang pisngi ko. Pansin ko lang, madalas na akong magblush lately because of him. Para naman akong bumabalik sa kabataan ko nito kapag nakikita si crush.

I shrugged. “Hindi ko matandaan eh.”

“Well, you are so beautiful, hon. Para kang isang sunflower. The more it stays under the sun, the more its beauty radiates.” He laughed. “Kahit nga ata may muta ka pa, ikaw pa rin ang pinakamaganda sa paningin ko. But I am not saying that I loved your beauty. I am just adoring the most beautuful creation of God for me. At kahit kumulubot pa ang balat mo at magkawringkles ka ay ikaw pa rin ang pinakamaganda sa paningin ko.” Ramdam na ramdam ko ang sinseridad sa bawat salitang binibigkas niya, and I can’t deny the fact the I was so overwhelmed with his words. Parang nag-uumapaw ang saya sa puso ko ngayon dahil sa kanya.

 He sighed deeply and hold my hand. Dinala niya iyon sapisngi niya. “Have I ever told you how much I love you?”

Napangiti naman ako sa tanong niya. “Yeah, you always tell me that you love me. Patay na patay ka sa akin eh. Kunwari pa na inaasar mo ako nong bata tayo, eh gusto mo lang na pansinin kita eh!”