Childhood Series 1: Hate to Remember You (Completed)

Chapter 32

Pagdating ko sa floor ng office ni Mathius. Napahinga pa muna ako malalim bago pumasok. Ngumiti lang sakin ang sekretary niya ng makita ako na sinuklian ko lang din ng ngiti bago nagtuloy sa opisina ni Matyas.

Pagpasok ko ay busy siya sa pagbabasa ng mga dokumento sa harap niya. I cleared my throat na siyang nagpaangat sa mukha niya. Nanlaki ang mata niya pagkakita sa akin.

“Hon!” gulat na sabi nito. Tipid akong ngumiti at naupo sa sofa. Agad naman niya akong sinundan at naupo sa tabi ko.

“Tapos ka na?” sabi ko at bahagyang idinantay ang ulo sa balikat niya.

“Yeah, actually hinihintay lang talaga kita since sinabi mo na ikaw na lang ang pupunta dito.” Sagot niya. Tuumango-tango naman ako. Actually medyo wala talaga ako sa mood dahil sa nangyari kanina.

“Are you okay, hon?” he asked worriedly. Mukhang napansin nga niya ang pagkawala ko sa timpla.

“Yeah medyo pagod lang siguro. Tara na?”

“Are you sure you’re okay? Pwede naman nating i-cancel ang dinner natin” pilit pa nito.

“I’m really okay. Let’s go.” Sabi ko saka nauna ng lumabas. Pagpasok namin sa elevator ay kapwa kami tahimik, marahil ay tinatantiya niya ako. Bigla naman akong naguilty sa inasal ko.

“Sorry, medyo nabadtrip lang ako kanina. I bumped into an asshole in the parking lot.” I said then heave a sigh. Hanggang ngayon nanggagalaitipa rin ako sa gagong yun. Kung di ko lang napigil ang sarili ko kanina ay baka hindi lang sampal ang inabot nit sa akin.

“Who’s that asshole? Baka kilala ko. Tell me.” Ngitngit na sabi nito na mukha ng sasabak sa gyera sa itsura nito.

“No! I mean, you don’t know him. Let’s just forget what I said. Nasampal ko naman siya kaya okay na yun.” Kinakabahang sabi ko. If I tell it to him baka bigla niyang  maisip na nakakaalala na ako. I wouldn’t risk getting caught.

Dinala niya ako sa isang barbeque restaurant since he asked me what I want and I told him I’m craving for something grilled. Medyo matagal na rin since nakakain ako ng barbeque.

Busog na busog ako pagkatapos naming kumain. Paano ba naman kasi, inorder niya halos lahat kaya heto kami ngayon nandito sa park na malapit sa amin para magpababa ng pagkain. Actually sa park na to kami madalas maglaro nila kuya noon. Medyo nakakamiss pala talagang mging bata. Dati lagi kong hinihiling na sana tumanda agad ako para magawa ko lahat ng gusto ko, but now, as I grow older, nrealize ko na mas masaya palang maging bata. Yong walang iniisip na problema kundi paglalaro lang. matutulog, kakain at wala ng ibang aalalahanin. I wish I can turn back the time when I was young so that I can wish not to grow faster. I wish to take the where I could cherish every moment, hindi naman kasi kaila na kapag tumatanda tayo ay nag-iba na ang priority natin. Madalas nawawala na ang mga nakasanayan nating gawin and all we have now is to reminisce those memories we have for them.

“Mathius?” sabay kaming napallingon sa tumawag sa kanya. She looks familiar. Parang may kamukha siya but I can figure it out kung sino, but Im hundred percent sure, may kamukha talaga siya.

“Kayla! You’re here! I thought you will stay in Paris for good?” ngumiti lang ng pilit ang babae at nanlaki ang mata nong mapabaling sa akin.

“OMG! Congrats pala sa kasal niyo. Sorry dahil di ako nakapunta. Sguro may anak na kayo no?” she teased and when I look at Mathius ay napakaputla niya. Scared huh? paano pa kaya kapag nnalamn mong naaalala ko na ang lahat ng pananakit mo sa akin?

“Uhm.. may nasabi ba akong masama?” she asked looking so confuse. Pabalik-balik ang tingin sa akin at kay Matyas.

I smiled. “Actually, we are not married yet. We are in a relationship for months now.”