Childhood Series 1: Hate to Remember You (Completed)

Chapter 40

Matapos ang mahabang biyahe  ay nakarating din sila sa Pangasinan. Ipinarada ni Mathius ang kotse sa gilid  ng gate at inalalayan sila pababa. Habang nakatingin sa harap ng bahay nila ay hindi ko maiwaasang mapalingon sa dati naming bahay na nasa tabi lag ng kanila. Mula kasi ng umalis siya at nagtungo sa ibang bansa ay nagpasya din si mama na sa bahay na lang ni lolo sa Tagaytay manirahan para may makasama ito at maalagaan siya though hindi pa naman ito ganoong kahina.

“Let’s go?” napalingon ako kay Mathius ng marinig ang sinabi nito. Tumango ako at sumunod sa kanya habang hawak niya sa kamay ang dalawang bata na animo tuwang-tuwa sa nakikita. Mayroon kasing tree house sa may gilid ng bahay so unang-tingin pa lang ay iyon na agad ang mapapansin mo.

“Dad, can we go to that tree house later?” di napigilang tanong ni Yumi.

“Of course baby, but for now, ime-meet muna natin ang lola niyo dahil excited na yon makita kayo.”

Pagpasok namin sa bahay ay amoy na amoy na ang mga niluto ni Tita Melanie kaya hindi na kami nagtaka ng pagbungad namin ay nasa dining na siya at naghahanda ng mga niluto nito.

Nang mapadako sa amin ang paningin nito ay nanlaki ang mata nito at dali-dali kaming nilapitan.

“Renren? Ikaw ang..” napatakip ito ng bbig at  bumaling kay Mathius saka ibinalik ang tinngin sa kanya. She smiled and hugged her tight. “I’m so happy na ikaw ang nasa harap ko ngayon. Noon pa man ay gusto na kita para sa anak ko.”

I smiled back. “Thank you, tita.”

Umiling-iling ito. “Call me mommy from now own. Anak na rin kita.”

“B-but.. hindi ko pa naman po asawa si Matyas.” Paliwanag ko. Tumingin nnaman ito sa anak at sinamaan ito nng tingin.

“Hindi ka pa nagpopropose? Ang torpe mo talagang Bata ka!” anito at piningot ang anak.

“A-aray, ma naman! Its not what you think..”  ani ni Mathius sabay hawak sa tainga nito na pinisil ng nanay.

I looked away ang sighed. “Actually, tita, he proposed already but… I rejected him.” Sabi ko at napayuko. Agad naman akong nilapitan ni Mathius at inangat ang aking mukha ara magtama ang aningin namin,

He smiled. “Its okay, hon. Kalimutan na natin yon.” Kimi lang akong tumango sa sinabi niya though I really feel guilty dahil nireject ko siya. God knows how I badly want to say yes pero naunahan ako ng galit at sakit tuwing naaalala ko ang ginawa niya sa akin.

“Its okay, anak. Alam ko naman na doon din kayo mauuwi.” Nakangiting sabi ni tita.

“Mom bat ang tagal niyo.” Singit ng mga bata na nandito na rin pala sa kinaroroonan namin. Iniwan kasi namin sila sa sala kanina.

“Are they my apo?” natutuwang tanong ni tita at lumapit sa mga anak namin at agad na niyakap ang mga ito.

“Are you our Lola po?” namamanghang sabi ni Yumi hang si Matthew naman ay tahimik lang na nakatingin  sa kapatid at kay tita Melanie. Paano ba naman di tatahimik eh kumakain ng chocolate na baon namin kanina.

Ngumiti ito at tumango. “Yea, babies. I am your Lola Melanie. Just call me mamita.”

“Hello, mamita! My name is Yumi Selene Salvador. I am turning five sa Saturday po. And I want to be a model someday!” buong giliw na pakilala nito na siyang ikinatawa ng ginang.

“Nice to meet you, Yumi. I will call you Selene.”

Nangunot ang noo ng bata. “Bakit po Selene, mamita? Ayaw niyo po sa Yumi?”

Tita chuckled. “No, its not like that. Maganda pareho ang name mo but I like to call you Selene because Selene is the Goddess of moon, and you look like one. “ Napangiti naman ng matamis ang anak nila sa tinuran ni tita Melanie.