Η κατάρα των Λάγκερτον

20

Όταν χτύπησε το κινητό του δούκα του Μπαθ, εκείνος βρισκόταν μέσα στη λιμουζίνα του, κι ετοιμαζόταν να συναντήσει τον διευθυντή της μονάδας του εγκληματολογικού που είχε αναλάβει την περίπτωση της αδερφής του. Κανονικά, κάποιος από τους γονείς του θα έπρεπε να είναι επιφορτισμένος με αυτό το καθήκον, αλλά αφού δεν είχε φύγει ακόμη για το Λονδίνο, τους ενημέρωσε πως θα ξεκινούσε αμέσως για τα γραφεία της μονάδας. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως η αδερφή του ήταν πολύ μακριά παντρεμένη από την οικεία της οικογένειας του δούκα. Σοβαρά ανήσυχος από την πρόσκληση του διευθυντή, απάντησε στην κλήση αναλογιζόμενος πως κι άλλα νέα στοιχεία θα είχαν ανακύψει. Ξαφνιάστηκε όταν άκουσε τη φωνή του σωματοφύλακα να του μιλάει χωρίς ανάσα. Τον άνδρα αυτό τον εμπιστευόταν επειδή είχε μεγάλη εμπειρία στη φύλαξη σημαντικών ατόμων με έντονη κοινωνική κι επαγγελματική ζωή. «Έφυγε κύριε Άρνολντ, είμαι σίγουρος». Ο δούκας μην καταλαβαίνοντας, βρήκε ένα βολικό σημείο και σταμάτησε το αυτοκίνητο. «Ποιος έφυγε; Τι λες»; «Η γυναίκα, μαζί με το κοριτσάκι. Δεν έχω καμιά αμφιβολία, την πέτυχα όταν έβαζε μπροστά το αυτοκίνητο της, έκανα τα πάντα για να την προλάβω αλλά στάθηκε αδύνατο. Άρχισε τις μανούβρες και την έχασα σχεδόν αμέσως». Ο δούκας, χτύπησε με δύναμη το χέρι του πάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου. «Θέλω να ελπίζω πως θα διορθώσεις πολύ σύντομα το λάθος σου. Η Ρόουζ δεν έχει ιδέα από καταδίωξη, αμφιβάλλω μάλιστα αν έχει ποτέ στη ζωή της παρακολουθήσει έστω και μια ταινία κατασκοπίας. Πάρε με αμέσως μόλις την εντοπίσεις, διαφορετικά άσε με να δώσω εντολή για τον εντοπισμό του σήματος από το τηλέφωνο της». Του μιλούσε πολύ ήρεμα και πειθαρχημένα, μέσα του όμως έβραζε από θυμό. Ήταν σίγουρος πως μετά τη χτεσινοβραδινή του κουβέντα μαζί της, εκείνη θα συμμορφωνόταν και θα ενεργούσε με τον φρόνιμο τρόπο προκειμένου να μη χάσει το παιδί. Όμως, όσα της είχε πει, έφεραν πάνω της τα αντίθετα αποτελέσματα. Ένας θεός μόνο ήξερε πού θα πήγαινε την κόρη του. Έβαλε πάλι μπροστά το αυτοκίνητο, αρχίζοντας να σκέφτεται με ένταση. Η αλήθεια ήταν πως δε γνώριζε ακριβώς τους ανθρώπους με τους οποίους σχετιζόταν σε προσωπικό επίπεδο η Ρόουζ το τελευταίο διάστημα, αυτό όμως που θυμόταν καθαρά από την εποχή που ήταν μαζί της σε εκείνο το κρουαζιερόπλοιο, ήταν πως οι γονείς της δεν ήταν στη ζωή. Έσφιξε τα χείλη και κάλεσε πάλι τον σωματοφύλακα που έσπευσε να απαντήσει. «Ειλικρινά λυπάμαι, πρώτη φορά το αντιμετωπίζω αυτό κύριε Άρνολντ, είναι σαν να άνοιξε η γη και την κατάπιε». «Λυπάμαι για την εξέλιξη αυτή, νόμιζα πως ήσουν από τους καλύτερους στη δουλειά σου». Του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα, μην αντέχοντας άλλο να τον ακούει. Κάτι θα έκανε μόνος του, εκτός αν αναγκαζόταν να επιστρατεύσει την αστυνομία, θα το σκεφτόταν όμως αυτό πολύ καλά πρώτα, επειδή η Ρόουζ δεν είχε κάνει τίποτα κακό και παράνομο για τα μάτια όλων των υπολοίπων. Κάλεσε τον επικεφαλής της μονάδας του εγκληματολογικού και περίμενε να συνδεθεί μαζί του. «Εγώ είμαι ξανά, με συγχωρείτε για την ενόχληση, έχω ξεκινήσει για τα γραφεία σας, ωστόσο, η ανησυχία μου είναι πολύ μεγάλη. Θα μπορούσατε μήπως να μου δώσετε κάποιες πληροφορίες για τις νέες εξελίξεις που υπάρχουν στην υπόθεση της αδερφής μου»; Βάλθηκε να ακούει τον άλλο, νιώθοντας λίγο καλύτερα που δεν είχε εισπράξει μια κοφτή άρνηση στο αίτημα του. «Μάλιστα, δηλαδή αν καταλαβαίνω καλά, βρήκατε κάποιο αντικείμενο το οποίο νομίσατε αρχικά πως ανήκε στην αδερφή μου, κάτι που δεν ισχύει τελικά... Και τι είδους αντικείμενο είναι αυτό; Μάλιστα, καταλαβαίνω, έρχομαι αμέσως όπως σας είπα».