Η κατάρα των Λάγκερτον

5

Η Καρολάιν έφυγε από το μέγαρο των Λάγκερτον λίγο μετά από την αραμπέλα. Φοβόταν πολύ αλλά κάπου μέσα της το ήξερε πως δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Επειδή είχε μεγαλώσει μέσα στις προσποιήσεις όμως και στις διάφορες κρυφές αποφάσεις και κινήσεις, έδιωξε τον σοφέρ της λέγοντας του πως εκείνο το πρωί δε θα πήγαινε στον όμιλο, και πως αυτό που την απασχολούσε ήταν να κάνει μια μεγάλη ξένοιαστη βόλτα. Εκείνος της ευχήθηκε με αβροφροσύνη να περάσει καλά και πήγε να χαρεί τις ώρες της ελευθερίας του. Η καρολάιν ετοιμάστηκε να μπει στο αυτοκίνητο, μα έπιασε με την άκρη του ματιού της τον Κρίστοφερ,. Ήταν ντυμένος με πανάκριβα σπορ ρούχα κι είχε στο χέρι του ένα μπαλάκι του τένις. Η καρδιά της σφίχτηκε αλλά δε μπόρεσε και να τον αγνοήσει, έτσι του έκανε νόημα να πλησιάσει. Εκείνος έφτασε δίπλα της με λίγα μεγάλα βήματα.

-Καλημέρα, για πού ξεκίνησες; Φαντάζομαι πως δε θα έρθεις στο γραφείο. Η καρολάιν γέλασε ψάχνοντας να βάλει στο γέλιο της κάτι από την παλιά της ανεμελιά.

-Θα έρθω αργότερα κρίστοφερ, μα κι εσύ θαρρώ για αλλού τραβάς.

-Ναι, για σήμερα προηγείται η άθληση, θα περάσω όμως από εκεί λίγο πιο μετά γιατί με ειδοποίησε η γραμματέας του πατέρα πως θέλει να με δει. Η Καρολάιν δαγκώθηκε. Τι τον ήθελε άραγε ο Γουίλλιαμ και γιατί δεν είχε συμπεριλάβει και την ίδια σε αυτό το κάλεσμα;

-Κουράγιο τότε, ελπίζω πως θα μου τα πεις κι εμένα μετά όλα αναλυτικά. Ο κρίστοφερ βεβαιώθηκε πως δεν τους κοιτούσε κανείς, κι ύστερα χωρίς καν να την αγγίξει για να μην τη φέρει σε δύσκολη θέση, την κοίταξε βαθιά, φορτίζοντας το βλέμμα του αυτό με όλα του τα καταπιεσμένα κι ανομολόγητα αμαρτωλά συναισθήματα. Η Καρολάιν με τη βία κρατήθηκε και δεν το έβαλε στα πόδια γιατί ο σύνδεσμος τους ήταν πολύ στενός και για εκείνη ήταν σαν να της είχε μιλήσει δυνατά ο Κρίστοφερ.

-Μη σε νοιάζει, όλα θα σου τα πω, δε θα παραλείψω τίποτα. Και τώρα σε χαιρετώ, να απολαύσεις τη βόλτα σου. Της χαμογέλασε για τελευταία φορά και στράφηκε να φύγει. Αυτό που τον έκαιγε να μάθει ήταν το αν η αδερφή του θα πήγαινε να συναντήσει τον δούκα του Μπαθ, δεν τολμούσε όμως να γίνει παρεμβατικός γιατί τότε μπορεί και να την έχανε με κάθε τρόπο μια για πάντα. Μπορεί το μέγαρο τους να διέθετε ένα άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο, ο Κρίστοφερ όμως ήθελε να παίξει τένις με άλλους τρεις φίλους του. Στο διπλό τα πήγαινε μια χαρά.

Η καρολάιν έφτασε λίγο αργότερα στην ιδιωτική γυναικολογική κλινική. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή και το διαισθανόταν πως αυτό δε θα βοηθούσε καθόλου την κατάσταση. Έσβησε τη μηχανή και κοίταξε την ώρα στο τηλέφωνο της. Δεν είχε αργήσει ευτυχώς. Πήρε μια βαθιά ανάσα κι ανασυντάχτηκε, εδώ που είχαν φτάσει τα πράγματα ό,τι ήταν να γίνει ας γινόταν. Κατέβηκε και χαιρέτισε τον παρκαδόρο που τον ήξερε από τις επισκέψεις της εκεί. Μετά, έσπρωξε απαλά την πόρτα και μπήκε. Η γραμματέας στην αίθουσα αναμονής την κάλεσε να καθίσει για μια στιγμή. Μάλλον η ταραχή της ήταν έκδηλη γιατί η κοπέλα άφησε για λίγο τη δουλειά της και προσπάθησε να την ηρεμήσει όσο καλύτερα μπορούσε.