Η κατάρα των Λάγκερτον

39

Η Νίνα σηκώθηκε αμέσως μόλις είδε τον Γουίλλιαμ να μπαίνει από τη μισάνοιχτη πόρτα του σαλονιού. Άφησε στο πιατάκι το φλιτζάνι με το δυνατό της τσάι που περιείχε και μερικές σταγόνες από το καλύτερο μπράντι του οικογενειακού κελαριού, κι έκανε λίγα ταλαντευόμενα βήματα προς το μέρος του. Ήταν ντυμένη με ένα μοβ βαρύ φόρεμα, αλλά είχε αποφύγει κάθε είδους κόσμημα, περιοριζόμενη σε ένα κάπως αυστηρό κι έντονο μακιγιάζ. Ο Γουίλλιαμ της έγνεψε, αγγίζοντας αδιόρατα τον δεξιό της καρπό. Έπειτα, της έδειξε με το κεφάλι πάλι την πολυθρόνα της, παίρνοντας κι ο ίδιος την άλλη απέναντι της. «Συλλυπητήρια, τι έπαθε»; «Αυτοκτόνησε, μα για όλους τους άλλους πέθανε από ηλεκτροπληξία». Η Νίνα πήρε πάλι στα δυο της χέρια το φλιτζάνι της. Είχε καταλάβει από τα μάτια του και μόνο πως το μυστικό της δεν κινδύνευε προς το παρόν. «Τι θα κάνετε; Δεν το πιστεύω αυτό που έγινε, έχω συγκλονιστεί, τα παιδιά πώς είναι»; Ο άνδρας άργησε να της μιλήσει, η όψη του έμοιαζε θολή κι ο νους του χαμένος ταξιδευτής. «Προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν πως έχασαν τη μητέρα τους για πάντα, αλλά δεν είναι κι εύκολο. Άκου, μόλις αποφασίσαμε να την κηδέψουμε στο Μπαθ, για τους προφανείς λόγους». Η Νίνα κατένευσε. «Κατανοητό, το σπίτι θα γεμίσει από κόσμο μέσα σε λίγα λεπτά, πώς μπορώ να σε βοηθήσω»; «Θέλω να αφήσεις να διαρρεύσει η ιστορία που μόλις σου είπα, πήγε για να ξεκουραστεί στο σπίτι της μητέρας της κι εκεί έγινε το κακό. Φορτίστηκε πολύ συναισθηματικά στη δεξίωση και θέλησε να απομακρυνθεί για λίγο από όλους, αλλά δεν ειδοποίησε κανέναν για να μην χαλάσει τη διασκέδαση μας». Η Νίνα στάθηκε στα πόδια της γνέφοντας πολλές φορές καταφατικά. Είχε ακούσει βήματα να πλησιάζουν, μα μίλησε ξανά στον Γουίλλιαμ. «Δεν είδα ούτε ένα δημοσιογράφο έξω, παράξενο δεν είναι αυτό; Τα νέα διέρρευσαν ήδη». «Ναι, μάλλον κάποιος αθέατος φίλος μας βοηθάει». «Και ένας θεός μόνο ξέρει πόσο μεγάλη ανάγκη τους έχουμε τους αθέατους φίλους σήμερα». Αυτός που μίλησε ήταν ο Κρίστοφερ που είχε μπει ήσυχα μέσα στο δωμάτιο. Η Νίνα πήγε κοντά του αξιολογώντας τον. Έδειχνε ιδιαίτερα καταβεβλημένος. Τον συλλυπήθηκε σφίγγοντας του έπειτα τα χέρια. Για μια στιγμή η ίδια της η πράξη της φάνηκε άσπλαχνη, με ποιο δικαίωμα είχε γλιστρήσει μέσα στα πιο απόκρυφα μυστικά του; Συνήλθε με το πρώτο φύσημα του παγωμένου αέρα που μπήκε από ένα μισάνοιχτο παράθυρο. Παίκτρια ήταν, θα αφανιζόταν αν δεν έκανε σωστά τις κινήσεις της. Η Καρολάιν πάντα συνοδευόμενη από το δούκα του Μπαθ έκανε την εμφάνιση της πέντε λεπτά αργότερα. Και πάλι τη μέτρησε με τα μάτια η Νίνα, πολύ πιο διακριτικά τώρα. Ήταν πανέμορφη ακόμη και μέσα στην αρχή του πένθους της, κι αν την έβλεπε κάποιος ειδικός στα θέματα της μόδας θα της έδινε οπωσδήποτε και τα πέντε αστέρια για την εμφάνιση της συνολικά. «Λυπάμαι πάρα πολύ κορίτσι μου, θα είμαι δίπλα σου για ό,τι κι αν χρειαστείς, η τραγωδία δυστυχώς μας χτυπάει την πόρτα πάνω που νομίζουμε πως τα είχαμε όλα». Η Καρολάιν της ανταπέδωσε τη χειραψία, ενώ ο Γουίλλιαμ πήγαινε να υποδεχτεί τους καινούριους επισκέπτες που έφταναν πια σε μικρές ομάδες, σχεδόν συντονισμένα. «Ποτέ δεν την είχα αυτή την αίσθηση Νίνα, αλλά το μόνο που με νοιάζει αυτή τη στιγμή, είναι να κάνω το καλύτερο για να βεβαιωθώ πως θα γίνουν όλα σωστά». «Ναι φυσικά, αυτό εξυπακούεται». Η Νίνα την άφησε να απομακρυνθεί, βλέποντας πως κι ο δούκας πήγαινε ακριβώς δίπλα της. Μετά, έστρεψε πάλι την προσοχή της στον Γουίλλιαμ, που εκείνη τη στιγμή κουβέντιαζε θερμά με τη Μπεθ. Αποφάσισε να πάει κοντά τους και κανείς δεν την εμπόδισε. «Τα συλλυπητήρια μου κύριε Λάγκερτον, η Αραμπέλα έλαμπε χθες, πώς έγινε αυτό»; «Σε ευχαριστώ Μπεθ, ήταν ατύχημα, χαίρομαι που ήρθες, γιατί χρειάζομαι τη βοήθεια σου». «Και βέβαια, τι μπορώ να κάνω για εσάς»; «Θέλω να ετοιμάσεις ένα μικρό κείμενο για το θάνατο της γυναίκας μου, το οποίο και να φροντίσεις να δημοσιευτεί εκεί που πρέπει». Η Μπεθ κούνησε το κεφάλι της σε συμφωνία, κι ο Γουίλλιαμ δεν είχε καμιά αμφιβολία πως μέσα στο μυαλό της οι λέξεις και οι προτάσεις είχαν ήδη αρχίσει να σχηματίζονται. «Πού θα κηδευτεί»; «Στο Μπαθ, στο εκκλησάκι της οικογένειας του δούκα, θα γράψεις πως η τελετή θα γίνει σε πολύ στενό κι αυστηρά οικογενειακό κύκλο». «Ναι, μην ανησυχείτε για τίποτα». «Είσαι θησαυρός Μπεθ, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα». Η γυναίκα δεν του είπε τίποτα σε απάντηση, μα η Ρουθ Όλσεν που είχε εμφανιστεί από το πουθενά έκανε την επόμενη ερώτηση. «Πού είναι αυτή τη στιγμή το σώμα της Αραμπέλα»; «Εκεί που πρέπει Ρουθ, μην ανησυχείς». «Θα ήθελα να τη δω ξανά για τελευταία φορά κύριε Λάγκερτον, μόνο για αυτό ρώτησα». Η Νίνα είχε κιόλας ακούσει αρκετά. Βέβαια δεν της έπεφτε λόγος αλλά για εκείνη δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το γεγονός πως κανείς από τους παρισταμένους δεν επρόκειτο να δει ούτε καν το φέρετρο της Αραμπέλα. Η Ρουθ επίσης κατάλαβε πως είχε αγγίξει μια πολύ λεπτή κι ευαίσθητη χορδή, κι άφησε το θέμα στην άκρη, κάνοντας στον Γουίλλιαμ ορισμένες ερωτήσεις νομικού χαρακτήρα, στις οποίες εκείνος απάντησε με ανακούφιση ευχαριστώντας την που θα τον βοηθούσε επίσης με τα γραφειοκρατικά που δεν ήταν και λίγα. Η Ρουθ είχε φτάσει στο σπίτι παρέα με την Κάθριν, η οποία μπαίνοντας στο γραφείο της λίγο νωρίτερα, δεν είχε διστάσει να της εξομολογηθεί τα πάντα για το τηλεφώνημα του Καρλ. Η Ρουθ βέβαια που ήξερε μέσες άκρες τα γεγονότα, είχε καταλάβει πως ακόμη κι αν επέλεγε να κάνει πράξη τις απειλές του ο Καρλ, δε θα έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιο του την ίδια μέρα. Έτσι, έσπευσε να διαβεβαιώσει την Κάθριν πως τίποτα δε θα της συνέβαινε για τις προσεχείς ώρες. Τώρα την έβλεπε με την άκρη του ματιού της να κουβεντιάζει με τον Κρίστοφερ, κι αμέσως μετά με την Καρολάιν και τον δούκα, που της απαντούσε ευγενικά και με αβροφροσύνη. «Πολύ γρήγορα δεν προχώρησαν τα πράγματα για αυτούς τους δυο»; Η Ρουθ της είχε μόλις ψιθυρίσει στο αφτί, κάνοντας τη να αναπηδήσει. Σκέφτηκε να κρατήσει ουδέτερη στάση μα άλλαξε αμέσως γνώμη, ποιο θα ήταν το όφελος; Η Ρουθ θα μπορούσε να αποδειχθεί μια θαυμάσια και υπερπολύτιμη σύμμαχος. «Ναι, αυτό πιστεύω κι εγώ ταιριάζουν όμως, δε βρίσκεις; Και δείχνει να ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτή». «Δε λέω, και είναι κι όμορφος, θα ήθελα ειλικρινά να πάω στο Μπαθ μια μέρα». Η Νίνα έβαλε το δεξί της χέρι απαλά στον ώμο της δικηγόρου. «Γιατί όχι; Άσε να περάσουν πρώτα μερικές μέρες, και θα πάμε μαζί αν θέλεις». Η Ρουθ της χαμογέλασε διακριτικά. Ήξερε πολύ καλά τι παιχνίδι ήταν αυτό που έπαιζε η Νίνα, κι αν την ήθελε στην ίδια πλευρά του ταμπλό, τότε θα την είχε.