Η κατάρα των Λάγκερτον

21

Η Νίνα μπήκε στο γραφείο της και κάθισε ανήσυχη και προβληματισμένη στην πολυθρόνα της. Για λίγο, έκρυψε το κεφάλι της ανάμεσα στα χέρια της αρχίζοντας μετά να τρίβει τους κροτάφους της. Οι τηλεδιασκέψεις είχαν πάει καλύτερα από το αναμενόμενο, από τη σκέψη της όμως δεν έλεγε να φύγει ο γιος του Γουίλλιαμ. Μπορεί ο νεαρός να μην το ήξερε, εκείνη όμως, με μια ματιά τον είχε ψυχογραφήσει τέλεια, καταλήγοντας με άνεση στα ίδια συμπεράσματα που είχε φτάσει κι ο πατέρας του. Κάτι είχε αλλάξει πάνω του, κι αλίμονο αν δε μπορούσε να το βρει. Νιώθοντας λίγο καλύτερα, πήγε να ρίξει νερό στο πρόσωπο της, ανανεώνοντας κατόπιν και το μακιγιάζ της. Ο Γουίλλιαμ της είχε υποσχεθεί πως θα της χάριζε ολόκληρη τη νύχτα, η άφιξη όμως του ηλεκτρονικού μηνύματος της κόρης του, για το οποίο είχε προλάβει να μάθει τα πάντα, θα άλλαζε ενδεχομένως τα πράγματα. Πάντως αν τα κατάφερνε η μικρή να τους φέρει μια επικερδή συμφωνία, τότε ίσως και να της το συγχωρούσε. Θα περίμενε να της πει ο Γουίλλιαμ τι ήθελε να κάνουν, και στο μεταξύ, αντί να στρωθεί και να γράψει τις αναφορές της για την κατάληξη των τηλεδιασκέψεων, θα άφηνε για λίγο στην άκρη τη δουλειά. Είχε δυο επείγοντα θέματα με τα οποία ήταν ανάγκη να ασχοληθεί. Το ένα αφορούσε στον εντοπισμό της κάθριν Ντέργκελ, ενώ το άλλο στην ανάγνωση του ημερολογίου του Κρίστοφερ. Αποφάσισε να καταπιαστεί με αυτή και πήγε να βρει το ψηφιακό αρχείο. Δεν ένιωσε παρείσακτη όταν χάθηκε στα λόγια και στις σκέψεις του άνδρα, όταν όμως έφτασε στο δυσκολότερο σημείο των κρυφών του εξομολογήσεων, τότε την έλουσε κρύος ιδρώτας, ενώ και το στομάχι της άρχισε να ανακατεύεται βίαια: «Δε θέλω να νιώθω τίποτα από όλα αυτά για την Καρολάιν, ξέρω πως είναι αμαρτία να απλώνω πάνω της τα χέρια μου με τέτοιο τρόπο, μα δε μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου. Είναι η ωραιότερη γυναίκα που γνωρίζω, η πιο έξυπνη, η πιο δυναμική και ρομαντική μαζί... Το ξέρω πως κι εκείνη νιώθει τα ίδια πράγματα για εμένα, μα ο χαρακτήρας της δεν της επιτρέπει να μου μιλήσει για αυτά, δε θέλω κανείς ποτέ να την πληγώσει στη ζωή της πόσο μάλλον να το κάνω αυτό εγώ ο ίδιος»... Όλος ο αέρας βγήκε απότομα από τα πνευμόνια της, κι ένα μαχαίρι μπήχτηκε στα πλευρά της. Τι ήταν αυτά που είχε μόλις διαβάσει; Σηκώθηκε και γέμισε ένα ποτηράκι με παγωμένο νερό για να το πιει. Το μισό όμως της χύθηκε πάνω στα ρούχα της έτσι όπως έτρεμαν τα χέρια της. Αγνόησε την αίσθηση του κρύου και της υγρασίας στο στήθος της, κι επέστρεψε στην πολυθρόνα της. Ξαναδιάβασε τις ίδιες γραμμές τόσες φορές που στο τέλος τις έμαθε απ'έξω, αλλά μόνο τότε αποφάσισε να πάει παρακάτω: «Πρέπει να την ξεριζώσω από μέσα μου, η απομάκρυνση της από εμένα τις τελευταίες μέρες μαρτυρά πως εκείνη τον διάλεξε ήδη αυτό τον δρόμο, άρα ποια άλλη επιλογή μου μένει»; Έκλεισε τα πάντα στον υπολογιστή, βάζοντας και την προφύλαξη οθόνης με τις φωτογραφίες ενός από τα καλύτερα και πρόσφατα ανακαινισμένα ξενοδοχεία του ομίλου τους. Μετά, σταύρωσε τα χέρια της πάνω στα γόνατα της, κι άρχισε πια να κρίνει και να αξιολογεί την κατάσταση. Κρατούσε στα χέρια της μια πανίσχυρη βόμβα, η οποία αν έσκαγε ανά πάσα στιγμή, θα μπορούσε να πλήξει ανεπανόρθωτα τόσο την οικογένεια ολόκληρη όσο και τον ίδιο τον όμιλο. Η Νίνα δεν ήταν απόλυτα σίγουρη για το ποια από τις δυο αυτές καταστροφές θα τη λυπούσε πιο πολύ. Προσπάθησε να φανταστεί την Αραμπέλα να αντιδρά στο άκουσμα των φρικτών αυτών νέων αλλά δεν τα κατάφερε. Δοκίμασε να κάνει το ίδιο και με τον Γουίλλιαμ, κι ο προηγούμενος πόνος στα πλευρά της επέστρεψε. Δεν είχε καμιά επιθυμία να τον δει να υποφέρει, αυτά τα νέα δε θα τα άντεχε. Ήταν γερός και δυνατός, αλλά αν τα μάθαινε κατά πάσα πιθανότητα δε θα ήταν ποτέ ο ίδιος άνθρωπος. Θα κατέρρεε, και μαζί του θα μετατρεπόταν σε ερείπια κι ο όμιλος, εκτός αν έβρισκε κάποιο από τα δίδυμα τη δύναμη και το θάρρος να αντιδράσει. Με πικρή ειρωνεία δεν άργησε να συνειδητοποιήσει πως μόνο η Καρολάιν θα είχε το σθένος να το κάνει αυτό. Άγγιξε το ποντίκι του υπολογιστή αναστενάζοντας. Δεν την ήθελε αντίπαλο της, ούτε και τον πατέρα της τον ήθελε διαλυμένο. Ο Κρίστοφερ όμως ήταν άλλο πράγμα, όση εξυπνάδα κι αν διέθετε, ποτέ δε θα τα κατάφερνε να διοικήσει σωστά τον όμιλο. Άρχισε να συντάσσει μεθοδικά την πρώτη της αναφορά ηρεμώντας. Θα δούλευε για λίγο περιμένοντας την κλήση του Γουίλλιαμ που σίγουρα δε θα αργούσε.