---TAMAMLANDI---
Barış mahallede sessizce yaşayan bir çocuktu. Devran ise mahallenin ağır abisi.
Eşcinsel konulu bir hikayedir, bunu bilerek başlamınızı isterim.
Homofobikler ve aşağılayıcı yorum yapanlar engellenecektir.
+18 içerikler, smut ve şid...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dershane çıkışında her zaman olduğu gibi yalnız eve doğru yürürken hava çoktan kararmıştı. Akşam dokuzda dağılıyor olmamız bizim suçumuz değildi sonuçta.
Ellerimi cebime sokmuş havanın sıcak olmasından kaynaklı giydiğim şorta sevinerek yürürken mahalleye girmemle köşe başında, her zamanki yerlerinde durmuş muhabbet eden çeteyle saniyelik duraksamıştım.
Benim hareketlerim onların dikkatini çekerken hepsi bana döndüğünde sokak lambası altındaki bedenimi tanımalarıyla gülümsemişlerdi.
"Barış, gelsene."
Ceyhun abinin seslenmesiyle onlara ilerlediğimde kaputa yaslanmış biçimde duruyorlardı. Kimisi kaldırıma çökmüşken Devran abi ayakta durmuş içtiği sigarasını benim gelmemle hemen söndürmüştü.
"Dershaneden mi?"
Kemal abinin gülerek sormasıyla kafamı olumlu anlamda salladığımda Alp abi saçlarımı dağıtarak kardeşi Altun'u işaret etmişti.
Alp abinin konuşmasıyla gergince gülümsediğimde haklıydı. Altun'la aynı dershaneye gidiyorduk ama ara sıra kantinde karşılaşmak dışında hiç görüşmemiştik.
"Takılırız abi."
Kafamı da hızlı hızlı sallamamla Altun gülümserken aslında onunla kendimi benzetiyordum. Altun'un kimseye zararı olmazdı. Sessiz sakin bir tipken Alp abi olmadığı zamanlar onu sürekli Ceyhun abiyle görebilirdiniz.
Dediğim gibi fazla sıcakkanlı olup beni de aralarına almaya çalışsalar da ben her zaman kendimi geri çekiyor ve yalnız kalmaya çabalıyordum. Ablam yönelimimi bildiği için ses etmezken söylediği tek şey "Onlar seni yargılayacak tipler değil Barış, korkma." Olsa da güvenemiyordum.
Ablamın sonuna kadar arkamda olduğunu biliyordum ama benim için ilişkisine zarar gelsin istemiyordum.
"gel, seni evine bırakayım. Ben de eve geçeceğim zaten."
Öylece dururken bir anda konuşan Devran abiyle mecburen kafamı salladığımda yarın dershaneye birlikte gitmek için Altun'la sözleşerek çetenin yanından ayrılmıştık.
Devran abi bizim evin biraz ilerisindeki yokuşun tepesinde otururken sessizce onunla yürümeye başlamıştım.
"Dersler nasıl, zorlanıyor musun?"
Sorusuna anında kafamı iki yana sallarken onun İnşaat mühendisliği okuyup şimdilerde de babadan kalma şirkette çalıştığını biliyordum. Cevabımla gülümserken "Bir ihtiyacın olursa gel bana, tamam mı?" demesiyle dudaklarımı yalamıştım.
"Bir ihtiyacım olduğunda genelde hallediyorum ama teşekkür ederim."
Sözlerimle gülümseyen suratı anlık olarak kasılırken artık o gülüşü suratında yoktu. Çenesini kasarak yutkunurken eve gelmemizle ona doğru dönmüştüm.
"Benimle yürüdüğün için teşekkür ederim. İyi geceler."
Onu üzdüğümü hissederken birazcık rahatsız olduğumda hafifçe gülümseyerek elimi kaldırıp koluna koymuştum. Benden uzun olduğu için kafamı kaldırarak suratına bakarken gözleri hafifçe irileşerek kolunu tuttuğum elime bakmıştı.
Aslında şaşırmakta da haklıydı, onlarla yedi yıldır tanışıyorduk ve bu yedi yılın dört senesi tamamen iç içeydik. Bu süre içinde kendimi geri çektiğim için hep onlar benimle temas etmiş, ben hiç temasta bulunmamıştım.
Şimdi ise elim kolundaki kasların üzerindeyken elimi çekerek kafamı hafifçe sallamış ve arkamı döndüğüm gibi bahçeye girmiştim.
Cebimdeki anahtarla kapıyı açıp içeriye girerken bile orada durup bana bakan bedene gülümseyerek kapıyı kapattığımda içeriye geçerek kendimi salona atmıştım.
Annem gündelik temizliğe gittiği için çoktan yatmışken ablam izlediği diziden gözlerini alarak bana dönmüş ve kocaman gülümsemişti.
"Bebeğim, hoş geldin. Gel hemen yemek ısıtayım"
Ablamın kalkmaya yeltenmesiyle onu durdurduğumda hafifçe gülümsemiştim.
"Otur sen, ben ısıtır yerim. Hatta oturma yat, gözlerin kızarmış hep."
Saat ne kadar erken olsa da ablam Kemal abilerin oto galerisinde çalıştığı için erkenden kalkmak zorunda kalıyordu. Benim bu düşünceli tavrımla ayağa kalkıp yanıma gelerek bana sarıldığında saçlarımın arasından öperek sevgiyle beni sarmalamıştı.
"İyi geceler Barış'ım. Seni çok seviyorum."
Her geceki gibi bugün de bana içten bir şekilde veda ettiğinde gülümseyerek ben de kollarımı ona dolamıştım.
