Köşe Başı (bxb)

4.1

Bol bol yorumlarınızı okumayı özledim ben. Hem yorumlarınızın bana yazmak için istek ve şevk aşıladığını yeniden hatırlatırım. 

Bir de oy verirken vicdanlı olun lütfen. 1.5k okunma olmasına karşı 300 oy pek insaflı durmuyor. Gecikmelerin olması değil konumuz, okuyan oranına göre oyun düşüklüğü.

Anlayışınız için teşekkür ederim.
Keyifli okumalar dilerim herkese! ~~

Stresliydim.

Hayatımın kararının verileceği 165 dakikaya saatler kalmıştı. İçimden bir yandan ağlamak ve yatağıma sığınmak geçerken diğer yandan da bunu daha önce deneyimlediğimi ve Dünya'nın sonu olmadığını kendime söyleyip duruyordum.

Fakat içten içe fazlasıyla gergin ruh halimi yatıştıramıyordum.

"Bebeğim."

Yatmadan önce beni görmeye gelmiş olan Devran'a kollarımı sararak daha da yaklaştığımda saçlarımda dudaklarını hissetmiş ve gülümsemiştim.

"Çok gerildim ben."

Açık davranarak hislerimi paylaşmamla Devran iç çektiğinde beni kendisinden uzaklaştırarak gözlerime bakmıştı. Bahçede çardakta oturduğumuz için rahattık. En azından ağaçlar ve karanlık görülmemizi engelliyordu.

"Normal denemelerin gibi düşün. Hem artık kurtuluyorsun da. O kapıdan çıktıktan sonra özgür hissedeceksin, söz veriyorum. Her hatanda, her yanlışında yanında ve arkanda ben olacağım. Düştüğünde tutacak daha sağlam basman için de elimden geleni yapacağım. Korkma ve kendine güven."

Resmen içimdeki huzursuzluğu alıp giden sevgilime bakarak gözlerimi doldurduğumda Devran'ın yeşilleri anbean yumuşamış ardından da saf bir şefkatle bana tutunmuşlardı.

"Unutma cebimde hâlâ nilüfer taşıyorum."

Kulağıma fısıldadığı sözlerle tenim ürperirken zamanında bana verdiği nilüferi hatırlamıştım. Hatalarım için her zaman hazırda bekleyen ve elimden tutarak beni destekleyen bir sevgilimin, ailemin olması...

Sanırım hayat her zaman kötü olarak gelmiyordu karşıma.

"Seni çok seviyorum Devran. Çok ama çok hem de."

Kollarımı sıkıca boynuna sarararak üzerine çıktığım sevgilim hafif gülerek kollarını belime sarmış geriye yaslanarak da beni iyice kafeslemişti.

"Hayatımı güzelleştirdiğin için asıl ben teşekkür ederim güzelim benim."

Bir süre daha orada oturmamızın ardından artık uyumam gerektiğini söyleyen Devran benden ayrıldığında sabah sınava birlikte gideceğimizi söyleyerek bahçeden çıkmıştı.

Stresli bir nefes alarak kafamı yukarıya kaldırarak yıldızlara baktığımda en parlak olanına gözlerimi odaklayarak iç çekmiştim.

"Çok korkuyorum baba. Lütfen benim yanımda ol."

Hissiyat olarak bazen babamı hissettiğim zamanlar olurdu. Bazen en alakasız yerde en alakasız hayvanları görmek gibi olaylar yaşadığımda aklıma hep babam gelirdi. Bana göre beni kontrole gelmiş ya da yanımda olduğunu bildirmeye çalışan bir figür olmuştu bu durumlar.

Yarın için yine onu yanımda isterken daha fazla orada durmayarak eve girmiş ve beni bekleyen ablamla oturarak biraz da onunla sohbet etmiştim.

Sabah olduğunda dinç bir şekilde ayağa kalksam da beynimde panik havası vardı. Bilgilerimi kontrol etmeye çalışıyor eksiklik hissettiğim anda yüreğim sıkışıyordu.