Köşe Başı (bxb)

3.9

❗❗❗ Cinsel Hassasiyet uyarısı❗❗❗

Okumak istemeyenler lütfen işaretli alanlara dikkat etsin.

Keyifli okumalar dilerim. 🍃

🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄

Saat ilerlerken Devran'ın omzuna yatarak televizyonda dönen belgeseli izliyordum. Aslında pek de ilgimi çekmemişti başlarda ama sonrasında fena sarmıştı. Olay hayvanların gelişimini baz alarak ilerliyor, genel türlerin gelişim evrelerinden bahsediliyordu.

"Güzelim saat geç oldu."

Telefondan saatine bakmış olan sevgilim saçlarımdan öperek yatma uyarısını yaptığında kollarımı daha da sıkılaştırarak kafamı iyice ona gömmüştüm.

"Belgesel çok güzelmiş. Sonra yine izleyelim bunu."

Gözlerimi kapatarak kokusunu solumadan önce söylediklerimle Devran'ın beni onaylayan mırıltılar çıkarttığını duyduğumda saniyeler sonra vücuduma dolanan kollar sayesinde yerimden havalanmıştım.

"Sen de iyi alıştın ha."

Şakacı bir tonda beni taşımasına söylenen sevgilimle kafamı göğsünden ayırarak suratına baktığımda Devran'ın da gözleri gözlerimi bulmuş ve hafifçe ne oldu anlamında göz kırpmıştı.

"Ne güzel taşıyorsun işte, neden öyle dedin ki?"

Karşımda şaşkınlıkla bana bakan sevgilimle kollarımı birbirine bağlayarak resmen tavır aldığımda bedenim yatağa bırakılmış ardından da Devran bir şey demeden kendisini yanıma bırakmıştı.

"Yok yok, demedim bir şey. Uyu hadi, bebeğim."

Kollarını bana dolayarak çoktan gözlerini kapatan bedenle kaşlarım çatıldığında resmen beni iplemiyor gibi davranması daha da sinirimi bozmuştu.

"Bir şey demeyecek misin?"

Kolunu hafifçe dürterek konuşmam sevgilimin derin bir nefesle soluklanmasına neden olurken odanın içini aydınlatan loş ışık sayesinde tepkilerini de görebiliyordum.

"Uykun var Barış, uyu. Yarın konuşuruz. "

Resmen beni tanımış olan Devran'a şok içinde baktığımda haklı olduğunu biliyordum. Yarın bu konudan asla söz etmezdim bile, adam şakalaşmıştı benimse şu an aptalca bir şekilde uzatasım tutuyordu.

"Ben bir daha kim bilir ne zaman buraya gelirim."

Bir anda iç çekerek mırıl mırıl konuşmamla Devran'ın gözleri açılarak bana odaklandığında suratı ifadesiz duruyordu. Bense gözlerimi bir süre tavanda gezdirmiş ardından da bir anda Devran'a dönmüştüm.

"sevişelim mi?"

Anında ona dönerek hevesle konuşmam Devran'ın boş boş bana bakmasına neden olurken gözlerimiz birbirine odaklanmıştı. Ben ilgiyle ondan bir cevap bekliyor, Devran ise sadece bana bakıyordu.

"Uyu Barış."

Uzun sessizliğin ardından emir verir gibi konuşarak gözlerini kapatan sevgilim duruşunun aksine, hissettiğim kalbi ve nefesleriyle heyecanlanmıştı. Onun da beni hissettiğini ve özlediğini anlayabiliyordum fakat şu an uykuma takmış durumdaydı.

Haklıydı da, uykum vardı ama bir daha uzun süre böyle yalnız kalma ihtimalimiz olmayabilirdi. Bir saat kadar daha uykumdan feragat edip anın verdiği yorgunlukla uykuya dalabilirdim bence.