---TAMAMLANDI---
Barış mahallede sessizce yaşayan bir çocuktu. Devran ise mahallenin ağır abisi.
Eşcinsel konulu bir hikayedir, bunu bilerek başlamınızı isterim.
Homofobikler ve aşağılayıcı yorum yapanlar engellenecektir.
+18 içerikler, smut ve şid...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akşama kadar odada takılmış, bazen de dışarıya çıkarak gezmiştik. Olabildiğince Pınar mevzusunu açmazken yemek için restorana inmemizle dayanamamış ve hemen iki masa ilerde arada bize bakarak başka insanlarla yemeğini yiyen Pınar'a bakmıştım.
"Devran."
Hafif hevesli hafif çekimser bir şekilde ismini söylememle sevgilim kestiği eti bırakarak merakla suratıma baktığında ifadeleri birazcık karışıktı.
"Bir şey mi oldu güzelim?"
Sesi hissettiği merakı yansıtırken gözleri suratımda dolaşmış ve etrafa minik bir bakış atarak masanın üzerinde duran elimi tutmuştu.
"Sıkıldın mı yoksa?"
Bana cevap verme fırsatı tanımayan sevgilimle hafifçe tebessüm ederken kafamı iki yana sallamış ardından da kendi kendime bu geziyi mahvetmemeye söz vermiştim. Ortada bir şey yoktu işte. Uzatmak gereksizdi.
"Sadece yarın birlikte olabilecek miyiz merak ediyorum."
Konuyu tamamen değiştirip Pınar ve kim olduğundan uzaklaştırırken Devran'ın anbean rahatlamasını görmüştüm.
"Bir anda ismimi kullanınca sıkılacağın bir şey oldu sandım."
Derin bir nefes alarak elimin üzerini okşadığında aklından bir şeyler tartıyor gibi duruyordu.
"Yarın ikindin minik bir toplantımız var. Biliyorsun ki iki gün sonra büyük toplantı için küçük bir alıştırma yapacağız. Sabah erken kalkarsak denize girer ardından da bir sahil gezintisi yapabiliriz."
Tamamen hoşlanacağım şeyleri söyleyen Devran suratımın gülmesini sağlarken hızla kafamı sallamıştım.
"Olur! Denize girdiğimizde yarış da yapalım!"
Çocuksu bir hevesle konuşmam onu da güldürürken kafasını sallayarak geri çekilmiş ardından kestiği etlerken alarak tabağıma bırakmıştı.
"Düzgünce beslen. Geri döndüğümüzde annen 'oğluma neden bakmadın.' Demesin."
Annemin böyle bir şey demesine imkan yoktu. O daha çok 'Salak mısın evladım, yemek varken neden aç durdun?' diyen ve beni suçlayan tipti ve haklıydı. Bu gerçeği ikimiz de bilirken bu dediklerini bozuntuya vermeden gülerek karşılamıştım.
Onun tabağıma koyduğu etler ve çeşitli yemeklerle karnımı doyurduğumda suyumu da içerek arkama yaslanıştım.
Pınar Hanım'ı bir daha göremezken Devran'ın da yemeğini bitirmesiyle kalkmış ve günün yorgunluğuyla odaya geçmiştik.
"Ben seninle uyumaya iyi alıştım. Ne yapacağız dönünce?"
Sitem edercesine konuşan sevgilimin elini tutup sıkıca sarmamla güldüğümde şu an çocuk gibi duruyordu.
