MAFIA

part17

دست به سینه تکیه دادم.
-تهیونگ همه چیز برام گفت
-چی رو گفت؟
-اون بالا چه اتفاقی افتاد؟ اون غمگین تر از قبل به نظر می رسه.
-هیچ اتفاقی نیوفتاده از همون اول هیچ چی نشده بود.
-اوه پس وقتی یونگی بهم گفت تا احساساتت درمورد تهیونگ بگم، هیچی نبود؟
-مهم نیست
-می دونم تهیونگ دوست داری، نیاز نیست اون از خودت برونی. تو برای اون مثل خورشید می مونی
-خب که چی؟ بهرحال اون اخرش صدمه می بینه.
-اون بستگی به تو داره که چطور درستش کنی. فکر کردن به اینده لعنتی رو تموم کن و محض رضای خدا فکر الان باش.
از اتاق بیرون اومدم و به اتاق مشترک خودم و یونگی طبقه بالا رفتم.
روی تخت نشستم و اه کشیدم.
-اون جوونا و عشق، اه
سرم روی دستام گذاشتم. دیدم که یونگی داخل شد و نگاهی بهم انداخت.
-کی لباس های من قرار برسن؟
-احتمالا فردا. می تونی فعلا لباس های من بپوشی. من اول میرم حموم
-چرا من اول نرم؟
-چون من تاپم
جوابم داد و با چشم های درشت شده بهش خیره شدم.
-ها؟
خنده ای کرد و داخل حموم رفت و در بست.
-اشتباه شنیدم؟
از خودم پرسیدم و دوباره روی تخت دراز کشیدم.
***
(تهیونگ)
تلوزیون روشن کردم و برنامه ویکتوریس بالا اوردم. برنامه ویکتوریس از نتفلیکس پخش می شد و همیشه لبخند روی لب هام میاورد و من به خنده وا میداشت.
-من میرم بخوابم! کلی کار کردم!
صدای جین که از طبقه پایین فریاد میکشید شنیدم و لبخند زدم.
جانگکوک بالا اومد و در باز و بعد قفلش کرد.
حتی بهم نگاه هم نکرد.
-میرم دوش بگیرم
زمزمه کرد و چندتا شورت و باکسر برداشت و به حموم رفت.
-می...رم دو..ش بگیرم
اداش دراوردم و به دیدن برنامه مورد علاقم ادامه دادم.
تقریبا سی دقیقه بعد جانگکوک در حالی که حوله ای روی سرش بود و فقط شرت پاش بود بیرون اومد.
سعی کردم بهش خیره نشم ولی...خدای من
سرم چرخوندم و اب گلوم قورت دادم.
حوله رو دور گردنش انداخت و سمت قسمت خودش روی تخت رفت و دراز کشید و سرگرم بازی با گوشیش شد.
متوجه نمی شدم.  من لعنتی اسیب دیده بودم و اون اینطوری همه چیز خراب کرده بود.
بالای سرش رفتم و خودم روی شکم برهنه اش انداختم. گیج بهم نگاه کرد.
-این وضعیت دوست ندارم.
-مشکل من نیست
با قیافه خشک و بی احساس این گفت و دوباره سرش توی گوشی کرد.
تلفن از دستش کشیدم و گوشه ای گذاشتمش.
-تهیونگ
بلند شد و بهم خیره نگاه کرد.
-میدونم تو میخوای ازم محافظت کنی. میدونم فکر میکنی همه چیز تقصیر توعه ولی می دونی من توی چه وضعیتی بودم؟ یکی مامان من کشته بود و هیچ کس هنوز اون ادم پیدا نکرده. بهترین دوستم تیر خورد. من مجبور شدم از خونم بیرون برم. بهم تجاوز شد  و اونا هر کاری خواستن با من کردن. تو تنها کسی هستی که پشت جیمینی تا ازم مراقبت کنه و میخوای اینطوری همه چیز رو تموم کنی؟ من بهت نیاز دارم جانگکوک
برای مدت طولانی بهم خیره شد و بعد سرش چرخوند.
چونه اش گرفتم و سرش سمت خودم اوردم.
-من دوست دارم
چهره اش قابل خوندن نبود و بعد دوباره سرد و بی روح شد.
-تو نباید عاشق رئیس مافیا میشدی
اروم دستام برداشتم.
-درسته، شاید من نباید عاشق میشدم.
از پیشش بلند شدم و سمت حموم رفتم تا دوش بگیرم.
دیدم که پیرهن استین دار و شرت روی کانتر گذاشت...برای من.
از توی اینه نگاهی به خودم انداختم و تمام اون گاز ها رو روی گردنم دیدم. همه چیز دوباره برام پدیدار شد ولی چشم هام بستم و سعی کردم به چیز دیگه ای فکر کنم.
به نظر میرسید مردم.
لباس هام دراوردم و دیدم چقدر لاغرم و انحنا دارم.
همینطور که به نگاه کردن به خودم ادامه دادم ضربه های کمربندی که روم فرود میاومدن بیاد اوردم.
چقدر تنها بودم.
دمای اب گرم تنظیم کردم و زیر دوش رفتم.
اجازه دادم اب گرم روی بدنم جاری بشه.
***
(جانگکوک)
منم تورو دوست دارم تهیونگ
شاید بیشتر از دوست داشتن...
***
هفته ها توی سکوت گذشت.
خونه تعمیر شد و جانگکوک دسته های دیگه رو به این باور رسوند که اون ها لوکیشنشون تغییر دادن.
جانگکوک تا جایی که میتونست از تهیونگ دور میکرد و موفق هم شده بود.
از اون طرف، تهیونگ هنوز غمگین بود و دلخوری درونش با یه لبخند روی صورتش پنهان میکرد.
جیمین و یونگی به هم نزدیک تر و نزدیک تر شده بودند و تقریبا میشد گفتی یونگی دیوونه اون پسره.
بقیه اعضا حس کرده بودن که چیزی بین جانگکوک و تهیونگ اشتباهه ولی هیچ کس حرفی نزده بود.
نیمه روز بود و جانگکوک ورزش میکرد. یونگی وجیمین طبقه بالا توی اتاقشون بودن و نامجین روی مبل میخندیدن.
هوسوک باز ذهن های جنایتکار نگاه میکرد.
تهیونگ طبقه بالا توی اتاقش بود و به سقف نگاه میکرد.
-اه این دقیقا کاری که ما نباید بکنیم. من باید یه دختر پیدا کنم چون محض رضای خدا توی خونه ای زندگی میکنم که همه با هرزه هاشونن و این ظالمانست.
هوسوک بین نامجین نشست و اون دو بهش خیره شدن.
نامجون گفت:
-این تقصیر ما نیست که هیچ کس تورو نمیخواد.
-خفه شو خرچنگ
نامجون تقریبا نزدیک بود مشتش توی صورت هوسوک فرو بیاره که جین دخالت کرد و نذاشت.
-هوسوک، مشکلی نیست که تنهایی. میتونی با ما خوش بگذرونی اما اگر بخوای ازارم بدی روی همین مبل حالت جا میارم
-باهاش کنار میام
هوسوک شونه ای انداخت و به برنامه مورد علاقش پرداخت.
***
(جیمین)
روی تخت با یونگی میخندیدم و بخاطر اینکه سرم روی سینه اش بود اون داشت دست هاش توی موهام فرو میبرد.
-تو اونطور هم که بقیه میگن سرد نیستی
-هم؟
بلند شدم و روی رون هاش نشستم
-تو سرد نیستی
-خیلیا موافق نیستن
شصتم روی گونش گذاشتم و اروم نوازشش کردم
-خب من توی واقعی رو دیدم. توی واقعی شیرینه.
شصتم کنار زد.
-خیلی عجیبه. می تونم باهات هر حرفی بزنم. هیچ وقت چنین احساسی نداشتم.
لبخند زدم.
-من هم همینطور. خوشحالم که با عضوی از مافیا اشنا شدم.
-من هم خوشحالم که با تو اشنا شدم.
لبخند زد و این اولین باری بود که لبخند لثه ایش میدیدم.
-اوه خدای من تو لبخند لثه ای داری
شوک شده گونه هاش گرفتم.
-چی؟ نه اینطور نیست
-چرا همینطوره. خیلی بامزست.
-تو بامزه تری
سرخ شدم.
-عوض کردن بحث لبخند لثه ای رو کنار بزار
اون دوباره خندید و من بلند و روی هوا شناور کرد.
-فقط زمانی که کنار توام اینطوریه پس ترکم نکن
این گفت و خم شد تا من ببوسه
دستش روی رونم گذاشت و من دستام دور گردنش حلقه کردم.
لب هامون با هم بازی کردن و اون لب بالاییم گاز گرفت. بین بوسه لبخند زدم.
دستام دو سرش بردم و بهم نزدیک تر شدیم.
توی این لحظه احساس ارامش و امنیت میکردم. احساس کردم توانایی متوقف کردن این لحظه دارم.
ازم جدا شد و به لب های پف کردم زل زد.
به بوسه ای دیگه دعوتش کردم و این روند دوباره ادامه پیدا کرد.
بوسه رو شکست و لب هاش روی گردنم گذاشت و اون ناحیه رو مکید.
ناله ای کردم و لبم گاز گرفتم.
لب هاش بالا اورد و دوباره من بوسید.
این بوسه ها مثل دفعه اولی که به من حمله کرد نبود.
اینبار پر از شوق و شاید...
عشق بود؟
***
(تهیونگ)
طبقه پایین رفتم تا یه لیوان اب بردارم و جانگکوک با نامجون دیدم.
-نامجون من میدونم اون کشتم. احمق که نیستم
-من نگفتم تو احمقی من میگم مطمئنی وقتی به سینه اش ضربه زدی اون مرد؟
-امکان نداره اون زنده باشه
-در واقع 40 درصد امکان زنده موندنش هست. تو دیدی که اون بمیره؟
-نه اون به یه جایی پشت خونه فرار کرد و من بخاطر اون مرد ها نتونستم بگیرمش
نامجون اهی کشید.
-پس اون نمرده
جانگکوک اعتراض کرد:
-ممکنه مرده باشه
-بزار دوربین ها رو چک کنم
شنیدم که نامجون این گفت و بعد صدای تایپ کردن چیزی اومد.
یه لیوان برداشتم و از توی یخچال اب اوردم و کمی ازش سر کشیدم.
خواهش میکنم نذاز زنده بمونه خواهش میکنم
-جانگکوک ببین
نگاهی به بالا انداختم و پدرش درحالی که با مردی راه میرفت دیدم. انگار که هیچ اتفاقی نیوفتاده
انگار هرگز اسیب ندیده
شوکه شدنم پنهون کردم و دهنم با دستام پوشوندم.
-نه...نه من توی سینه اش ضربه زدم...من
جانگکوک شبیه کسایی شده بود که میخواست توی یه دقیقه همه چیز بهم بریزه.
ضربه ای به کاناپه زد و سنگین نفس کشید.
دیدمش که کلید ها رو برداشت و در باز کرد.
-جانگکوک داری کجا میری
نامجون پرسید و جوابش جز صدای بسته شدن در هیچ چیز نبود.
ادامه دارد...
میدونید که بخاطر ووت ندادن گله مندم ازتون
ترجمه وقت و انرژی زیادی از من میگیره و واقعا طاقت فرساست.
اگر می بینید صحفات کمه بدونید به این خاطره که من خواننده ای برای این داستان نمی بینم که به اشتیاقش صحفات بیشتر اپ کنم.