54.BÖLÜM = Venedik Taciri

638 62 46
                                    

Sevgili okurlarım çooook uzun bir süre sonra yeniden döndüm.  

Bu sefer bahanem ne bir hastalık ne de bir tatil . 

Ben sadece biraz tükendim ama yorumlarınız sayesinde yeniden yazabildim . Size çok teşekkür etmek istiyorum ❤️

Bu yüzden size çok uzun bir bölümle geldim . 

Müzik bana Venedik'i hatırlattığı için kesinlikle dinlemenizi öneririm .

Yeni bölüm gösterimini okumayı unutmayın !!!!!

Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı benden esirgemeyin

Sizinle konuşmayı çok özledim 😢

Çok seviliyorsunuz 💕

Oy ve yorum unutmayın !

Umarım beğenirsiniz 🥺

Keyifli okumalar ❤️

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Onu görmeden birkaç gün nasıl dayanacaktım ?

Valizimi elime alıp aşağı indim .

Umberto arabaya yaslanmış , Nathalia'nın saç uçlarıyla oynarken ona bir şeyler fısıldıyordu .

Sabah sabah vıcık romantizm çekemeyeceğimden öksürüp ilgiyi üzerime topladım .

Nat beni gördüğü an sıkıca sarılıp Umberto'ya valizimi uzattı .

Bu deli çiftle tatile gitmek belki beni biraz olsun iyi hissettirebilirdi .

Gülümseyip " Alev , orada çok eğlenceğiz . Mükemmel bir dörtlü olacağız ! " dedi .

Bu kızın matematik öğretmeni kimdi ?

Arka kapıyı tam açıyordum ki sırıtıp " Mükemmel 3'lü diyecektin galiba . " dedim .

Kapıyı açıp tam oturuyordum ki yan koltukta Raf'ı görmemle Nathalia'nın sözleri aklımda büyük bir patlamaya sebep oldu :

" Hayır dört ! Senin matematik öğretmenin kimdi Alev ? "

Onun burada ne işi vardı ?

-------------------------------------

Bakışlarım hala onun üzerindeyken o umursamayıp cama doğru döndü . 

Onunla oturmak zorunda mıydım ? 

Ben 6 saatimi bu adamla arka koltukta geçiremezdim . 

Nathalia tam öne geçecekken kolundan tutup kısık bir sesle " Bu seferlik arka koltuğa sen geçersen tüm mirasımı sana bırakırım . " dedim .  

Mirasım bildiğim kadarıyla fazlaydı . 

Bence kabul edecekti . 

Kıkırdayıp " 20 yıl boyunca yiyeceğim mirasın bu 6 saatte bana vereceğiniz keyfin yanında bir hiç eder ! " deyip hızla ön koltuğa oturdu . 

Böyle arkadaş mı olurdu ? 

Bizim birbirimize destek çıkmamız gerekmez miydi ? 

Öfkeyle kapıyı tekrar açıp ona bakmadan yerime yerleştim . 

Bu kadar saat ona bakmadan nasıl dayanacaktım ? 

En azından bir süre ona bakmayayım dedikten 30 saniye sonra gözlerimin otomatik olarak onu bulması kesinlikle uykusuzluktan oluşan bir şey olmalıydı .

BALAYI BİLETİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin