BALAYI BİLETİ

11.BÖLÜM = Bir Yere Ait Olmak

( Medya'daki şarkıyı dinlemenizi öneririm )

Bu adam Rafael'in babasıydı . Onların burada ne işi vardı ? Kendimi toparlayıp tam adamla el sıkışıyordum ki arkamdan gelen tanıdık sesle durdum . Onun burada ne işi vardı ?

                       BÖLÜM SONU ❤️
                                    ————————————————-———————

O cehennem yeşili gözlerin gerçek sahibi şu an karşımda duruyordu . Adamın elini mi sıksam yoksa aynı Ross gibi sarılsam mı bilemedim o yüzden kibarca elini sıkıp nasıl olduğunu soracaktım  ki arkamdan gelen sesle dumura uğradım . Arkama dönmemle babasının yan şube gözlerine  sahip Rafael seksi takımıyla restaurantta bulunan tüm karşı cins hatta hemcinslerine göz ziyafeti çektiriyordu . Panikle annesine dönüp " Özür dilerim geciktim . Yolda bazı aksilikler çıktı da . " demesiyle bana bakması bir oldu .

Gözlerindeki şaşkınlığı anlamak pek de zor olmamıştı . Kesin ben de aynı şekilde duruyordum . İstemsizce yutkunup gözlerine bakmaya devam ettim .

O az önce bana aksilik mi demişti ?
Neyse bunu şimdi takmayacaktım  . Benim gerçekten orada olduğunu anladığı an biraz geriledi ve  ardından  gözlerini kısıp " Ahh... Hoşgeldiniz ? " dedi .

Konuyu açmaması şahsen işime gelirdi . Büyük ihtimalle beni yalancı sanıyordu ama o da yalan söylemişti . Güzel bir kadını beklettiğini söylemişti . Ben hala onun neden  yalan söylediğini düşünürken gözüme gelen Ross ile ne demeye çalıştığını anladım . Annesinden söz etmişti . Yüzümde oluşan saçma gülümsemeyi silip yerime oturdum . Şu an ki halimizin Rönesans tablosundan bir farkı yoktu . Önümde Rafael'in babası onun yanında Ross ve tam karşımda sinir hastası patronum oturuyordu . Rafael'in babasıyla tanıştıktan sonra adının Martin olduğunu öğrenmiştim . Sanki Rafael'in 20 sene sonraki hali gibiydi . Ses tonları bile çok benziyordu ama aralarında çok büyük bir fark vardı . Adamın konuşması o kadar nazik ve asildi ki etkilenmemek elde değildi . Ardından gözlerim tekrardan Rafael'e döndü . Böyle centilmen bir adamın nasıl bu kadar öküz bir oğlu olabiliyordu . Sonunda herkes konuşup kaynaşmıştı . Natalia'nın yüzünde ki heyecan duygusu bile yok olmuştu . Aklımda tek bir soru kalmıştı .

Umberto'nun ailesi neredeydi ?
Ben nasıl sorabileceğimi düşünürken canım arkadaşın Natalia Umberto'ya yaklaşık kısık sesle " Tatlım , annenler nerede kaldı ? " dedi .

Kimin kankası ?
Bunun üzerine Umberto Natalia'nın elini tutup " Benim ailem şu an yanımda . Annem...Babam..sana söz ettiğim abim ...kız kardeşim ve güzeller güzeli sevgilim . Şu an en çok istediğim yerdeyim . " dedi .

Kız kardeşi ben miydim ? Aklıma not edip sonrasında Umberto'ya sıkıca sarılacaktım . Natalia şaşkınlığını gizleyemeyerek " Nasıl ? " dedi .

Umberto'nun gözlerinin yaşardığını görebiliyordum . Diyeceği şeyi tahmin  edebiliyordum . O dolu gözlerle gülümseyip " Ben yetimim sevgilim . " dedi .

Bunu demek istediğini anlamıştım ama bunu onun ağzından duymak kalbimi ikinci kez darmadağın etmişti . Acısını belki söylemiyordu ama hissettiriyordu . Biraz bekledikten sonra Ross'a bakıp " Beni Rafael'in ailesi büyüttü . Onlar giydirdi , onlar yedirdi . Ben hayatımı onlara borçluyum . " dedi .

Natalia'nın da gözlerinin dolduğu görülüyordu . Umberto küçük bir iç çekip Natalia'nın elini tuttu ve ardından gülümseyip " Onları seninle tanıştırmak istedim çünkü hayatımın anlamıyla onların da tanışmaya hakkı var . " dedi .