Gift

39: Truth

Gift
by Misstakes

RHEIGN'S POV

The night I told Tristan my feelings towards him is also the night I let him own me. The night that I didn't expect to come for me and also for him.

"Baby..." a whisper prevailed.

Napagod ang katawan ko. This was my first time and I didn't expect that to be like that. I'm tired and my body is also tired. I'm laying down my bed with a huge blanket on the top of me.

"Hmm?" tanong ko, sinusubukang imulat ang aking mata.

"Are you tired?" Tristan chuckled, making me open my eyes totally.

Napairap naman ako rito saka umayos ng higa. Tinakpan naman n'ya ng kumot ang nakikitang bahagi ng itaas kong dibdib saka ako tiningnan sa mata.

"Mm-mm," tango ko naman saka ipinagdikit ang dalawang kamay at inilalim sa pisngi ko.

My eyes shut but I know that I'm still awake. Alam ko pa rin ang nangyayari sa paligid ko. Gabi na, sobrang late na pero gising pa din kami.

I felt Tristan's hand putting some strands of my hair behind my ear. The next thing I felt is his warm kiss on my forehead.

"Take a rest, hunny. Sorry, I made you tired," he said softly.

"Ang sakit..." simangot ko kahit nakapikit naman na ako.

Narinig ko ang mahinang pagtawa nito. Naramdaman kong dumagan ito malapit sa akin at doon nanatili.

"You could take a rest until the next day," tawa naman ni Tristan saka hinawakan ang pisngi ko. "can you move your legs?"

"Kaunti," saad ko naman.

Nang imulat ko ang mata ko ay nakita ko ang mukha n'yang malapit na sa mukha ko. Nasa akin ang buong kumot dahil sa nakasuot na ito ng pang ibabang damit n'ya.

"Do you want a wheelc—"

"T*rantado," hampas ko sa balikat n'ya.

Tawa naman nito ang narinig ko kaya napairap ako sa kan'ya. Nangaasar pa nga ang loko.

"Sorry..." marahang saad nito saka hinawakan ang kamay ko.

Umusad s'ya sa tabi ko saka inayos ang pagkakatakip sa akin ng kumot. Pinagsiklop n'ya ang kamay naming dalawa saka iyon nilaro laro.

"How are you feeling? About the thing you knew," nag-aalangang saad naman nito.

Napahigpit naman ang hawak ko sa kamay n'ya at naramdaman n'ya kaagad ang bagay na 'yon. He looked at me, worried.

"Hindi pa rin ako makapaniwala," saad ko, nararamdaman ko na naman ang panunubig ng mata ko. Tumihaya ako ng higa para mapigil ang luha ko. "hindi ko inakalang ama ko pa ang gagawa no'n kay mama. Puro na lang pagmamahal ang dahilan n'ya sa 'kin tuwing may mali sa kanila ni mama... hindi ko na alam kung nagmamahal na nga lang ba s'ya o iba na.."

"Hmm..." pinunas naman ni Tristan ang luha na pumatak galing sa mata ko.

"Tapos... hindi lang si mama ang sinaktan n'ya, ngayon pati 'yong si tita Cynthia. Hindi na s'ya nagbago..." hikbi ko naman.

Hindi ko pa rin mapigil ang sakit na nadadama ko. Hindi ko maiwasan na umiyak dahil sobrang nasasaktan ako. Totoo ngang mas nakakasakit pa ang katotohanan kaysa sa kasinungalingan.

"Your dad... has an affair with Lucia—"

"Sino s'ya?" tanong ko kay Tristan.

"She's the woman who needs you," sabi ni Tristan. "she needs your blood to stay young... immortal and strong."