~ FIRTINANIN ŞARKISI~

DEMİLUNA

  İda Sabah güneşinin aydınlattığı geminin pruvasından denizi izliyordu. Marco bir saat önce kapısını çalmış ve kaptanın güverteye çıkması için ona izin verdiğini söylemişti. İda'da prangalarından kurtulmuş esir gibi kendini odanın dışına atmıştı. Sonunda o odadan çıktığına o kadar sevinmişti ki güverteye neredeyse sekerek çıkmıştı. Arkasından da Violet koşturmuştu. Biricik mürebbiyesi onu güvertede kendi tabiri ile " zalim ve korkunç leş yiyicileri" arasında yalnız bırakamazmış. Violet'e kalsa İda odadan dışarı adımını bile atamazdı, ta ki kral kaptana fidyeyi ödeyip onu almaya kraliyet gemisi gönderene kadar.

Kraliyet gemisine geçerken üzerime de tül kapatırdı heralde kimse görmesin diye.

   İda düşüncesine sessizce güldü. Bunu kesinlikle yapardı.
   İda bir saat boyunca etrafı yan gözle kesen ve şüpheci bakışlar atan Violet'in aksine sessizce denizi izledi. Denizi hep sevmişti. Ama içinde olmak? O bambaşka bir şeydi işte. Deniz onu kucaklıyormuş gibi hissediyordu kendisini. Denizin enginliğinin her şeyi şefkatle kaplayacak kadar geniş olduğunu düşünerek huzur buluyordu.
   Engin maviliği seyrederken önlerinde gittikçe büyüyen karaltı İda'nın dikkatini çekti.
" Bu karaltı da ne?" diye sordu arkasında nöbet tutan Marco'ya.
" Demi luna adası."
İda peşinden bir açıklama bekleyerek sustu. Marco'da sustu.

Sen tam bir askersin ha.

" Peki neden oraya yaklaşıyoruz?"
" Erzak ikmali yapmak için."
" Yani gemi karaya yanaşacak?"
" Evet."
" Ve mürettebat gemiden inecek?"
" Evet."

İşte fırsat!

İda aklımda dokuz kuyruklu tilkiler dolanmıyormuş gibi gülümseyerek teşekkür etti. Tok adım sesleri çıkararak kamarasına doğru yürüdü. Kamarasının önüne gelince onu takip eden Marco ve Violet durdu ama İda devam etti. Kimse ne olduğunu anlayamadan İda kaptanın kapısını çalmıştı bile.
   Marco ne olduğunu anladığında prensese engel olmak istedi. Violet'te ona eşlik etti.
" Prenses , bir isteğiniz varsa kaptana ben iletebilirim."
" Teşekkür ederim ama hayır, bunu nen halledebilirim."
" Ama prenses-"
" Gel!"
   İda Violet'in onu öldürmeye çalışan bakışlarını aldırmadan kaptanın kamarasına girdi. Kaptan kütüphanesinin önündeki koltuğa oturmuş elindeki bir tomar kağıdı karıştırıyordu. Kimin geldiğine bakmak için de işine ara vermedi.
" Evet?"
" Meşgul görünüyorsunuz."
Kai o zaman kafasını kaldırıp kimin geldiğine baktı. Bir an afallasa da kendini toparladı hızlıca. Bu durum İda'nın gözünden kaçmadı. Ancak o zaman önceki günkü öpücük maceraları dan bu yana ilk kez görüştüklerini farketti.
" Önemli şeyler değil , sadece bir kaç evrak."
" O zaman değerli vaktinizi alıkoyabilir miyim?"
" Değerli vaktimi memnuniyetle size veririm prenses."
İda kendinden memnun bir gülümsemeyle Kai'nin karşısında ki koltuğa oturdu.
" Bu gün nasılsınız kaptan?"
" Gayet iyi. Peki ya siz?"
" Gayet iyiyim , deniz havası bana iyi geldi."
" Bunu duymak güzel. Peki bu beklenmedik ziyaretinizi neye borçluyum? Eğer bu fidye ile alakalı ise üzgünüm ama-"
" Sakin olun kaptan ben o meseleyi geride bıraktım. Son konuşmamızdan sonra haklı olduğunuza karar verdim. Yapacağım en  iyi şey yıllarca kulede yaşayan niteliksiz bir prenses gibi beyaz atlı şövalyemin beni zalim ejderhadan kurtarmasını beklemek."

Prenses bu gün tam formunda.

" O zaman neden geldiniz."
" Duydum ki erzak ikmali için bir adaya demirleyecekmişsiniz?"
Kai bu sorudan sonra hoşuna gitmeyecek bir şeyin geleceğini anladı. Temkinlice cevap verdi.
" Evet."
" Ve sanırım gemiden ineceksiniz?"
" Evet"
" Bende gelmek istiyorum."
Kai içinden gelen gülme isteğini bastırdı.

Bende neden hala kavga etmediğimizi merak ediyordum.

" Bu mümkün değil."
" Neden?"
" Böyle bir şeye izin veremem."
" Peki neden?"
Kai kavga başlatmak istemiyordu. Tatmin edici cevap bulmaya çalışırken kağıtlarla uğraşmaya başladı.
" Neden gelmek istiyorsunuz?"
" Çünkü yeni yerler görmek istiyorum."
" Bir korsan adası?"
" Evet."
" Bu çok tehlikeli olur."
" Yanımda siz olacaksınız."
" Yine de tehlikeli."
" Ne yani , beni koruyamaz mısınız?"