Youtube Memories ✔ODŚWIEŻANE || h.s

37

Odebrać nas miał Martin i zawieźć pod dom chłopaków. Fajnie, prawda? Po ostatnim incydencie nie mieli zamiaru puścić mnie, a właściwie nas do hotelu. Zastanawiałam się, w jaki sposób mogę uniknąć styknięcia z fanami. Nikogo nie informowałam o wycieczce do stolicy, a mimo wszystko ktoś mógłby mnie zauważyć.

-Wyjdź pierwszy- syknęłam, widząc gigantyczną grupę dziewczyn w różnym wieku, skupiających się na jednym obiekcie. -Są świadkowie.

-Czuję się, jak w pieprzonym Bondzie- przyznał z podekscytowaniem Paul, ale wstał z fotela i ruszył ku wejściu. Obserwowałam go przez okno. Parę dziewcząt pisnęło na jego widok, a ten stanął zdezorientowany na środku schodków, przez co jakiś Chińczyk prawie na niego nie wpadł. Zdziwiłam się, przecież Paul był już w miarę przyzwyczajony do reakcji dziewczyn. Wtedy zobaczyłam kogoś w samym centrum tłumu. Poderwałam się z miejsca i wybiegłam z pokładu. Ominęłam zgrabnie paru podróżników, i kiedy byłam już wystarczająco nisko, przeskoczyłam przez barierkę i rzuciłam się biegiem do rozstępującego się zbiorowiska. Wpadłam prosto w ramiona Harry'ego, który cicho ze mnie chichotał. Nie obchodziło mnie, że wokół nas jest pełno krwiożądnych fanek, sensacjożądnego paparazzi, po prostu jeszcze mocniej się w niego wtuliłam.

-Wróciłam- pisnęłam, dysząc lekko. Spojrzałam w oczy Harry'ego, iskrzyły się. Był naprawdę szczęśliwy.

Minęło dziesięć sekund całkowitej ciszy, zanim dziewczęta nie wybuchły głośnym piskiem. Poczęliśmy więc rozdawać autografy, a chwilę później dołączył do nas Paul, który wyjątkowo hojnie został obdarzony cukierkami przez jakąś starszą panią.

-To nie jest Martin- Paul głośno szepnął, kiedy wsiedliśmy do samochodu Loczka.

-Wydaje ci się- mruknęłam z rozbawieniem.

-To jak, odstawicie swoje rzeczy, a później lecimy do Modest?- zapytał Harry.

-O mój boże, będę spać w domu One Direction!- pisnęła zachwycona Paulina, a ja, ignorując śmiejącego sięHarry'ego, walnęłam się z otwartej dłoni w czoło.

~*~

Jest, Bejbusie ♥♥♥