I dedicate this chapter to BlOoDyGaNgStEr I hope you’ll like it bhe. Maikli pero medyo proud ako sa chapter na ito.
ACB-31 “DATE PART 2”
THEANAMIND’S POV
If I can make time stop, I’ll do it. This moment is one of the most important moment in my life, pakiramdam ko ako lang isa akong normal na babae, innosente at may karapatang sumaya, this day, wala akong nakikitang dugo sa aking mga kamay, walang buhay na mawawala. I thank God for giving me this chance to be happy, kung hiram lang ang mga sandaling ito ay susulitin ko at hihilinging sana ay mahaba ang sandaling kaligayahan sa buhay ko.
“what are you praying?” I look at my side and saw the blessing that God lend me. I smile at him. He was the first person na nakapag papasok saakin sa simbahan after my mom’s death.
“im not yet done, mag dasal ka din!”
“no need to ask anything from God.!” He look at the altar “hindi ko paman hinihiling ay ibinigay na ng panginoon ang nais ko.!” He held my hand and smile. “because God gave me you!” overwhelming. Yan ang nadarama ko ngayon.
“then thank God for letting us meet, kasi parang kulang ang pasasalamat ko, for the blessing that He gave, for letting you love me.!” He hug me. I wish the author of my life can put the word happy ever after now, I want to end my story with this kind of happiness in my heart. God, please make my family safe and this guy as well, and I promise not to kill anyone, I promise not to be the pain from hell again. I may not be as good as an angel, but I will never be as evil as a devil, not again.
We held each other’s hand as we walk out of this church. We are both smiling and I know kung may makakakita saamin ngayon, they will know that we love each other. Kung meron mang magiging dahilan ng pagkasira ng kasayahan ko ngayon, I wont kill him or her. Nangako na akong dina kikitil but I will make sure that he or she will experience hell.
After namin dumalaw sa simbahan ay dumiretso naman kami sa mall of asia. To experience the thing called moa’s eye. Ang taas nya. I was not a fan of this rides, kasi most of the stories na nabasa ko ay may malulungkot na experience sa paries wheel lalo na yung my nerdy gangster. And I freaking don’t want to ecperience it.
“natatakot ka ba?” umiling naman ako. hindi nga ba? Nakakatawang isipin na ang anti-gangster na gaya ko ay takot sa gantong sasakyan, natatakot akong magaya ang storya ko sa mga nabasa ko, natatakot ako na mag paalam sya saakin right after that damn ride. “hahawakan ko ang kamay mo and I will never let you go!” aniyang nakangiti. Bahala na nga. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Parang parang lalabas na nga sa dibdib ko eh. The moment na umandar itong moa’s eye ay napakapit ako kay Cromwell, he held me tight.
“di mo naman ako iiwan di ba?” I ask without looking at him. Pero hinawakan nya ang baba ko at inangat he was smiling like crazy. Sino ba namang di mangingisi. If my co-anti-gangster will hear me, tatawanan nila ako. the heartless pain was afraid to be left by this guy named Cromwell.
“no I won’t but I also won’t promise anything so there will be mo disappointment. Pero mamahalin kita kahit ayaw muna, ipipilit ko ang sarili ko kahit maumay ka.!” Gusto ko nang amiin sakanya kung sino talaga ako. gusto ko nang sabihin kung gaano ako kasama, kung gaano kadumi ang mga kamay ko. Kung gaano karami na ang napatay ko, ang napahirapan ko at kung paano ako nabuhay sa nakaraas ko. Pero natatakot ako. natatakot ako. natatakot akong maging si Cinderella. Natatakot akong matapos ang tinakdang oras ng kaligayahan at panngarap. Natatakot akong maging basahan sa panigin ng lalaking mahal ko, shit. I think ayoko nang matapos ang pinahiram na ligaya saakin.
“c-cromwell di po pa naman talaga ako kilala ng lubusan pero sinasabi mo na yan!”
“kasi yun ang nararamdaman ko at kahit na tinutubuan ka ng pakpak at nahahati ang katawan mo pag gabi, mamahalin pa din kita.!” Tears started to came. Shit. Ngayon lang ako nakaramdam ng gantong takot. Ngayon lang ako nakaranas ng gantong pakiramdam. Inakap ko sya ng sobrang higpit.
“please wag mo akong bibitawan kahit malaman mong may pangil ako sa gabi at pumapatay ako g buntis!” sinamahan ko ng biro ang mga sinabi ko. Hindi ko magawang sabihin na ako si pain, ako yung walang pusong mamatay tao. Ako yung kinakatakutan ng marami. At hindi ako karapatdapat na mahalin mo. Hindi ako karapatdapat nalumigaya sa piling mo. Damn iniisip ko palang nanghihina na ako. iniisip ko palang na mag hihiwalay kami dahil sa nakaraan ko ay nag sisisi na ako. I never feel sorry for the life that I take before, handa pa nga akong masunod sa impyerno. But because of him, because of this guy named, Oliver Cromwell Mina. It all change. Tinubuan ako ng takot, pag aalinlangan, natutu akong mag mahal at mag pahalaga sa ibang tao. This guy. Shit… maybe he is my live karma.
“shhhhh. Im willing to know everything pag handa kana. Im willing to try to accept you, try to understand and continue loving you.!” He wipe my tears. “my pain,!” his face slowly get near in me.. this guy. I love hin infinity and beyond. I love him to the point that’s im willing to die all over again just to make him smile. As our lips touches each other. I knew that the moment I’ll lose this guy. I will also lose myself, my happiness and my life.
------….------
Just a short update. Pero dinamdam ko talaga ang chapter na ito, sana magustuhan nyo po.
FOLLOW
COMMENT
VOTE
