YENİ HAYATIM: ~ BERFU ALKIM KORKMAZ ~

22

Defne den

       Uyandığımda daha hava aydınlanmamıştı. O sırada Berfu'nun bir şeyler sayıkladığını duydum. Kabus görüyor herhalde. Biraz yaklaşıp dinlemeye çalıştım.

B: Yapma. Bırak lütfen. Gelmez bir daha lütfen. Bırak beni...

     Uyandırmak için dokunduğumda kızımın ateşler içinde yandığını gördüm. Kaç tane çocuk büyüten ben sanki ilk anneliğimmiş gibi çaresizim şuan. Halbuki oğullarımın da çok ateşini düşürdüm ama şuan ne yapacağımı bilmiyorum. Hemen yataktan kalktım ve koşarak yatak odamıza gitmeye başladım. O sırada koridordaki bir vazoyu devirdim. Paramparça olan vazodan çıkan sese Sarp uyanmıştı.

S: Anne ne oldu bu saatte iyi misin?

- Sarp Berfu'nun çok ateşi var. Ben sanki ilk çocuğum gibi unuttum ne yapacağımı. Sarp ben çok kötü bir anneyim.

S: Yok öyle bir şey. İlk defa Berfu'yu bu şekilde görüyorsun. Onca sene ondan ayrıydın o yüzden telaş yapmışsındır sorun yok. Şimdi sen sakince mutfağa in sirkeli su yap bende Berfu'nun yanına gidip ateşini ölçeyim sonrada soğuk bir duş aldırırım Berfu'ya. Tamam mı? Sakin ol sen. Hadi.

Hemen aşağı inip Sarp'ın dediğini yapmaya başladım.

Sarp'dan

     Annemi aşağıya gönderdikten sonra hızlıca Berfu'nun odasına gittim. Ona bir şey olması ihtimali beni çok korkutuyor. Berfu'nun ateşini ölçüdüğümde 39,5 olduğunu gördüm. Hemen alel acele Berfu'yu kucağıma aldım ve banyodaki küvete koydum ve soğuk suyu açıp üzerine tuttum. Berfu uyandı ama gözlerini zor açıyordu.

B: Soğuk....Yapma

-İyileşmen için buna mecburum.

     Biraz Berfu'yu soğuk suyun altında tuttuktan sonra küvetten çıkardım. Annem gelince üzerini değiştirmesini söyleyip banyodan çıktım. O sırada Berfu'yu düşündüm. Gerçekten abisini olabilir miydim onun? O da kazık atar mıydı bana? Ben Sarp Korkmaz bundan çok korkuyorum. Annem çağırınca hemen banyoya gittim ve Berfu'yu kucaklayıp yatağa yatırdım. Berfu halsiz bir şekilde doğruldu ve annemin getirdiği sirkeli suyun içindeki bezlerden bir kaçını sıkıp birini anlına, birer dirseğine  koydu ve birini de bacaklarına sürdü ve konuşmaya başladı.

B: Teşekkür ederim yardımınız için gerisini halledebilirim.

- Olmaz gözünü bile zor açıyorsun sen.

B: Alışığım ben kendimi bildim bileli ben bakarım hasta olduğumda kendime.

     O an ne diyeceğimi bilemedim. O cümle kafamın içinde yankılandı durdu.

Alışığım ben kendimi bildim bileli ben bakarım hasta olduğumda kendime.

Alışığım ben kendimi bildim bileli ben bakarım hasta olduğumda kendime.

      Bu kimsesizliğin kaçıncı seviyesi. Biz burada ailemizle yaşarken hep beraberdik her ne kadar o kız bizi ayırmış olsa da. Ama Berfu yalnızdı biz bu kıza neler dedik. Daha anlatamadığı neler var kim bilir.

Yazar'dan

      Sarp Korkmaz o gece bir söz verdi. Artık kardeşinin hep yanında olacaktı ve bunu kardeşine yapanları cezasız bırakmayacaktı. O gece Berfu ilk defa hastayken yanlış değildi ve Berfu buna alışık değildi. Çok korkuyordu Berfu yine yanlız kalmaktan.