YENİ HAYATIM: ~ BERFU ALKIM KORKMAZ ~

66

      Hepsi arabaya bindiler ve yola koyuldular. Önce Berfu'nun eskiden yaşadığı evin önüne geldiler. Berfu'nun tarifine göre ilerlemeye başladılar.

       25 dakika sonra orman yolunda karşılarına çıkan köy ile bunun Berfu'nun bahsettiği köy olduğunu düşünerek ilerlemeye devam ettiler. İlk aradan girdiler. Sonra sırayla denemek için ilk araya girdiler. Ancak kısa bir süre sonra buranın çıkmaz sokak olduğunu anlayarak geri döndüler. İkinci aradan tekrar girdiler. 10 dakika bile ilerlemeden karşılarına mavi bir ev çıktı. Bu ev olup olmadığından emin olamadılar ama devam ettiler. Köyün az ilerde son bulduğunu gördüler. Orman yolundan ilerlediklerinde eski bir baraka gördüler. Barakanın önünde indiler arabadan. Kirli camlardan görebildikleri kadarıyla burası Berfu'nun bahsettiği evdi. Hepsinin gözleri doldu. Koca koca adamların Berfu'nun bu evde acı çektiğini bildikleri için gözleri doldu. Erkekler ağlamaz yalanını kim uydurmuş ise halt etmiş. Bal gibi de ağlar erkekler. Korkmaz kardeşler zorlukla engel oldular kendilerine. Çünkü önce Berfu'yu ağlatanları ağlamaları gerekiyordu. Bunu kardeşlerine borçlulardı.

      Şimdi ise yapabilecekleri tek şey şikayette bulunmak idi. Önce karakola sonra savcılığa giderek kendi ifadeleri verdiler. Bir pedagog eşliğinde Berfu'nun ifadesi alınacaktı. Bu yüzden eve gidip Berfu'yu almaları gerekiyordu.

       Evin önüne geldiklerinde derin bir nefes alma ihtiyacı hissetti hepsi. Berfu'nun yine kriz geçirmesini istemiyorlardı. Çünkü ellerinden hiç bir şey gelmiyordu. Kardeşlerine ilaç olamıyorlar aksine zehir oluyorlardı.

      Hiç biri eve girmek için bir adım atamadı. Ayaklarına sanki kayalar bağlamışlardı. Sırtlarına öyle bir yük binmişti ki kambur hissediyordu hepsi. O sırada kapı açıldı. Berfu üzerini giyinmiş bir şekilde çıktı evden önce Efe'yi öptü sonra ikizini ve abisini. Efe'nin uyuyacağı saati falan söyledi ve Efe'yi yeniden öpüp abilerine doğru ilerledi.

      Kardeşleri abilerinden daha güçlüydü. Bu Korkmaz kardeşlerin yüreğini bir kez daha yaktı, bu kardeşlerin ruhunu bir kez daha tarumar etti. Berfu'nun dizleri titriyordu ama yine de dik durmaya çalıştı. Zoraki bir gülümseme bahşetti abilerine. Arabaya doğru ilerledi. Abilerinin gelmediğini gördüğünde "Hadi! " diyerek çağırdı onları. Hepsi gözlerinde biriken yaşları geri göndermeye çalıştı. Berfu'ya bunu yapanlar ağlamadan onların gözünden bir damla yaş düşemezdi. Buna hakları yoktu çünkü.

      Uraz kardeşlerine öncülük etmesi gerektiğini biliyordu. Derin bir nefes aldı ve güçlü adımlarla Berfu'nun yanına ilerledi. Tabi ardından diğerleri de. Arabaya yerleşmeden önce hepsi Berfu'yu en rahatsız etmeyeceklerini düşündükleri yerden avuç içlerinden öptüler. Ardından herkes arabaya yerleşti.

     "Berfu'm biz o eve gittik, dün tarif ettiğin. Oranın resmini vs de çektik. Polislere hepsini vereceğiz. Sen de ifade vereceksin. Biz de ifademizi vereceğiz ve eve döneceğiz. Önce biz ifade verelim istersen kötü hissedersen direkt eve gideriz böylece. " Berfu yalnızca başıyla onayladı ve başını abisine yasladı.