Özge onu döven çalıştıran ve satmaya kalkan ailesinden başka kimsesi olmayan bir kız...
Korkmaz ailesi tek kızları tarafından parçalanmış bir aile...
Korkmaz ailesinin kapısına aynı zamanda 10 hayatın ortasına bırakılan bir mektup...
...
Buraya gelişimin tam 1. ayı özet geçecek olursam anne ve babama anne baba diyorum onları kabul ettim. İkizimi de kabul ettim. Küçük kardeş adı neydi ya o kadar uzağız onunla bir ablası olmasından çok korkuyor sanırım. Abilerin bazıları bana nötrken bazıları beni istemiyor. Bunları düşünmeyi bırakıp yataktan kalktım. Haki mi denilir neyse artık öyle bir renk salaş bir tişört ve siyah bir tayt giydim. Aşağı indim. Salonda kimse yoktu. Yemek odasına baktım orada da kimse yoktu. Bende bahçeye bakmaya karar verdim. Bahçedeki çardakta da kimse yoktu bende hamağın olduğu kısma bakmak için ilerledim. Hamağa binmeyen çalışan bir adet Efe ile karşılaştım. Yavaşça yanına ilerledim. Beni görünce bir adım geriledi bende olduğum yerde durup dizlerimin üzerine çöktüm.
- Merhaba Efe benden korkmana gerek yok gerçekten. Evde kimse yok sanırım neredeler?
O da başını eğerek
E: ayyem ve apiyeyim yan apla uf oymus ona bakıp geyicekyeyleymis.
Ayy konuşması çok tatlıııı. Bende başımı sallayarak onu onayladım.
- Seni hamağa bindirmemi ister misin?
E: Yayi şimdi konuçamiyoyum diye bana kişmayacak misin?
Ne bu nasıl bir saçmalık.
- Hayır tabiki tatlım sen benim kardeşimsin hemde daha küçüksün tabiki bazı harfleri söyleyememen gayet normal. Kim kızdıki sana?
E: Sendey önceki apya. Bu kıza iyice gıcık oldum.
- Ben sana öyle yapmayacağım merak etme. Şimdi tekrar soruyorum seni hamağa bindirmemi yada seninle oyun oynamayı ister misin?
E: beyimle oyun oynay mısın?
- Tabiki tatlım adın Efe değil mi?
E: Eveyt.
-Tamam ne oynayalım Efeciğim.
E: Iıı şeyy koyayamaca oyyalım mi?
- Olur tabiki. O zaman sen kaç ben yakalamaya çalışayım olur mu?
E: Tamam.
Sonra Efe koşmaya başladı bende onu yavaş yavaş kovalamaya başladım. Sanki yakalayamıyormuş gibi yaptım. En sonunda Efe daha fazla koşup terlemesi, sıkılmasın diye biraz hızlanıp Efeyi yakaladım ve yere yatırdım kafası acımasın diye de elimi koydum ve onu yere yatırdıktan sonra elimi çektim. Ve onun üzerine doğru eğilip gıdıklamaya başlayacaktım ki.
R: Ne oluyor burada ne yapıyorsun kardeşime.
Kafamı çevirdiğimde Rüzgar vardı.
3. mü
He icses 3. 3. ne ya
Napayim aklıma o geldi.
Aman iyi bisey demedim. Neyse konumuza dönelim. Hemen Efenin üzerinden kalktım ve Rüzgarın yanına gittim.
- Bir şey yapmıyordum merak etme. Sadece kovalamaca oynadım en sonunda bende onu yere yatırıp gıdıklayacaktım. Kötü bir niyetim yoktu merak etme.
Dedim. Ve eve doğru yürümeye başladım. Sonra odama çıktım. Lavaboya gidip ellerimi yıkadım ve telefonumdan hareketli bir şarkı açtım. Kıyafet seçmek için giyinme odasına girdim.
Bu şarkıyı yeni keşfettim. Gerçekten çok beğendim. En sonunda bunları seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonrasında aşağıya indim. Annemler hala gelmemişti. Bende hizmetlerden Esma teyzeden şirketin adresini öğrendim ve dışarı çıkacağımı geç gelecek olursam da haber vereceğimi söyledim. Odadayken taksi durağından istediğim taksi daha gelmemişti. Bende sosyal medyada geçinmeye başladım. Yaklaşık 5 -6 dk ya taksi geldi. Şirketin adını verdikten sonra camdan dışarıyı izlemeye başladım. 15 dk ya şirkete gelmiştim. Parayı ödeyip aşağıya indim. Danışmadan babamın ofisinin yerini öğrendikten sonra asansörü es geçtim çünkü kapalı alan korkum var yavaş yavaş merdivenlerden çıktım. Ama çok yüksekmiş be. En sonunda merdivenleri bitirdiğimde bende bittim. Babamın beni neyle görmesini istemiyorum. Bu yüzden biraz dinlensem iyi olacak. Bir kaç dakika dinlendikten sonra babamın adının yazdığı odanın önüne geldigimde sekreter önümü kesti
S: Nereye küçük hanım?
-İçeri gireceğim.
S: Burası park mı?
Dedi ve beni kolumdan çekiştiren asansöre sürükledi ve içeri ittirdi ve zemin kata bastı. Ben daha dışarı çıkmadan kapı kapandı. Olamaz ben asansordeyim. Kendimi sakin tutmaya çalıştım. Ama basaramiyacagimi biliyorum. Her yer üzerime gelmeye ellerim titremeye başladı. Yavaş yavaş bilincini kaybetmeye başladım. Ve tamamen kendimden geçmeden ve yere yığılmadan önce duyduğum son ses ise asansörün dink sesi ve birinin çığlığıydı.
