Bölüm 47 : Akıl Oyunları

1.9K 780 412
                                    

Merhaba sevgili okurlarım...

Medya : Efsun...

Bu bölümü değerli okurum, _myprivateaccount_ ithaf ediyorum. Bölüm senindir, güzel insan ❤

Bölüm için ithaf isteyenleri buraya alabilirim...

Keyifli okumalar dilerim ❤

🔥

Bölüm 47 : Akıl Oyunları

"Bedenime atılan her çizgiyi saracak gücüm var fakat ruhuma atılana, maalesef

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Bedenime atılan her çizgiyi saracak gücüm var fakat ruhuma atılana, maalesef..."

Ve öyle ki;

"Ruhuma atılan her çizgide, parmaklarınızın suçu var bayım."

🔥

İnsan zihni, geniş bir yelpazeydi. Unuttuğunu sandığı her bir anı, her bir kelime, her bir cümle, zihnin belli bir zaman sonra süzgecinden geçer, hiç ummadığın anda bir balığın ağa takılması gibi, zihnin yelpazesine takılır ve sana merhaba derdi. Zihin unutmazdı, zihin geri plana atmazdı.

Sadece zamanı bekler ve beklenen zamanda hâkikâti önüne buyur ederdi. Sen ise o hâkikât ile yüzleşmek zorunda kalırdın.

Mesela, yorgun bir zihnin doğru çalısmasını bekleyemezdin. Tıpkı, azalan bir pille çalışan saat gibi... Her durduğunda yeniden kurar ve devam etmesini beklersin, oysa pilin ömrü tükenmiştir ve sana kalan sadece o pili değiştirmektir.

Şüphesiz insan zihni de böyledir. Sen zihnini dinlendirmezsen, ulaşmak istediğin asıl noktayı göremez, gerçeklere erişemezsin.

Ve ben de öyle yapmıştım. Yorgun geçen günün ardından her şeye inat uyumuş, dinç bir Efsun olarak uyanmıştım. Tek bir farkla... Zihnim dinlenişe geçtiği anda rüyama Çınar misafir olmuş, asıl görmem gereken noktayı vurgulamıştı. Uyan ve gör demişti bana. Hâkikât önünde. Bir adım geri git ve resmin sadece tek bir noktasına bak, tümüne bak. O zaman görmen gereken ayrıntıyı göreceksin.

Çınar ise ayrıntıyı görmemi sağlamış, rüya aracılığı ile bana mesaj yollamıştı. O an özlem dolu ama buruk bir tebessüm kondu yüzüme. Hayatta her konuda, gerek iş de, gerek özel de bana hep yardım eli uzatan çocuk, yine boş durmamış ruhunun feraha kavuşması adına yine harekete geçmiş ve bana yardım etmişti. Onsuz hiçbir şey başaramamıştım ben ve yine onsuz bir adım bile atamamıştım.

Ruhunun huzura kavuşması için yardım istiyordu benden...

Dün yorgunluk nedeni ile kaçırdığım her bir ayrıntı, zihnin dinlenişe geçmesi ile bir ampul gibi yanıp sönmüş ve kendini belli etmişti. Şimdi ise resmin tek bir noktasına değil, tümüne bakıyordum.

Müebbet / Adaletin Keskin KılıcıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin