Merhaba sevgili okurlarım...
Multi : Gripin - Vazgeçtim Ben Bugün
Multi - Efsun ve Özgür temsili...
Keyifli okumalar...🖤
🔥
Bölüm 29 : Görev
🔥
"Karan!"
Bir isim dudaktan kaç farklı şekilde dökülürdü? Merak, korku, beklenmedik ve belki de daha nicesi...
Hiç şüphesiz ki, içimde yeşeren en büyük his meraktı. Neden buradaydı? Ve beni nasıl bulmuştu? Zihnimi çepeçevre saran soruların cevabı, karşımda dimdik ayakta durmuş elleri ceplerinde, karanlığa meydan okuyan adamın ta kendisindeydi.
Gözleri bir an olsun gözlerimden ayrılmazken, yüzünde okuyamadığım duygular mevcuttu. Onu gördüğüm ilk andan itibaren, farklı bir duygu sarıyordu benliğimi. Garip bir hissiyata bürünüyordum. Güvenmemem gereken biriydi ama garip bir şekilde ondan korkmuyordum.
Kaşlarım çatılırken ona doğru ilerledi ayaklarım. Her bir adımda, hiç istifini bozmadı, beni beklemeye devam etti. Ona yaklaştım, kaçırmadı gözlerini.
Tam önünde durdum ve kollarımı göğsümde birleştirip dik dik suratına bakmaya devam ettim. Dakikalar sonra o da beni taklit etti ve kollarını göğsünde birleştirerek dik dik bakmaya başladı.
Tek kaşım havalanırken, derin bir nefes aldım.
"Ne işin var senin burada? Beni nasıl buldun?" diye sordum. Ufak bir mimik oynadı o buzu andıran suratında. Yapay bir gülümseme kondururken yüzüne, alaycı bir tavırla silkti omuzunu.
"Seni görmek istedim." Gözlerimi devirdim. Ses tonundaki bariz alay kırıntıları yavaş yavaş sinir sistemime dokunurken, bir adım daha attım ve tam dibinde durdum. Şimdi onun o odunsu kokusunu daha net alabiliyordum.
"Kes dalgayı. Ne işin var diye sordum sana?"
"Yolum düştü diyelim," dedi ve kollarını çözüp iki yandan bıraktı. Şimdi o suratındaki buz ifade ve alaylı hâli gitmiş yerine ciddiyet gelmişti. Ruh hâli çok çabuk değişen bir adamdı. Bu durum beni daha da işkillendirirken onun bu rahat tavırları kanıma dokunuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Müebbet / Adaletin Keskin Kılıcı
Novela Juvenil❤️ Genç Kurgu #1 🔥 Adaletin Keskin Kılıcı Tanrı, geceye hayat verdi ve gökyüzüne mühürledi. Ve bir kadın o gökyüzünün altında sevilmemişliğine ağladı. Ta ki bir adam kollarını açıp sarana kadar... Oysa o gökyüzünden de karanlıktı... Cemal Süreya D...